Perfectly Possible ✔️

Chapter 21

Nandito  ulit  kami ngayon sa Nayon Maligaya. Pagkatapos ng morning exercise namin eh in-anounce na dito raw uli sa Nayon Maligaya ang destination namin.

Kaya eto, after ng breakfast namin eh agad kaming nagpunta rito. Hinatid pa rin kami ng mga service school bus ng academy.

Kung kahapon ay sa school kami na nasa sentro ng nayon Maligaya, ngayon naman ay hiking namin. Aakyat kami sa bundok!

"Scouts are you ready?!" sigaw ni scout master Jiggs.

"Aha aha!" sagot namin. Andito kami ngayon sa paanan ng bundok na target ng hiking namin.

"Good then! Safe ang bundok na ito. Ang kailangan niyo lang gawin eh ang gumawa ng paraan para makarating sa pinakatuktok ng bundok. Ang unang students na makakarating sa taas at makakakuha ng flag nila ay mangangahulugang panalo ang year level nila. Understand?!"

"Aha aha!"

"Nagkalat sa bundok ang mga taga-nayon na magmamasid sainyo. Mag-ingat guys! Magbasa ng mga signage para mas madali kayong makarating sa taas! Understand?!"

"Aha aha!"

Tapos nagsimula na kaming mag-hiking.

"Grabe, ang ganda pala dito sa bundok nuh?" say ni Gail. Magkakasabay kaming magbabarkada sa pag-akyat sa bundok. Yung iba eh humiwalay na sa amin.

"Sinabi mo pa. This is the so-called beauty of nature." say naman ni Sharri.

"Ken?"

"Yes Jessica?"

"Hmmm. Pwede pakuha ng mineral water ko sa loob ng backpack ko?"

Tapos lumapit sa akin si Ken. Instead na kunin sa loob ng bag ko ang inumin ko eh binigay na lang niya sa akin ang iniinom niyang gatorade.

"Drink this. Mamaya ka na uminom ng plain water."

"Assuuuuuuuuus. Early love birds! Nu ba yan!" pang-aasar naman ni Cha-cha sa amin.

"Ikaw talaga Cha-cha, panira ka ng moment" singhal dito ni Gail na hawak ang kamay ni Tristan habang naglalakad.

Inabot ko na lang ang binigay na gatorade ni Ken at ininom. Nagsimula kaming maglakad.

Pagkatapos ng kalhating oras eh pakiramdam ko pagod na pagod na ako. Pero nag-eenjoy ako.

Naglalakad ako ng mapansin kong natanggal sa pagkakatali ang sintas ng tennis ko. Yumuko ako at inayos. 

Nang muli akong mag-angat ng tingin eh kinabahan ako.

Wala na sila Sharri!

Asan na sila?

Nagmadali akong umayos ng tayo para mahabol ko sila. Ngunit bigla na lang eh parang gumuho ang kinatatayuan ko, and the next thing I knew eh nagpagulung-gulong na ako pababa sa bangin.

The last thing I heard was a scream of my name..

It was from Ken..

"Ke... Ken...."

Then everything went black.

Ken's POV

"Jessica okay ka lang-------"

I paused ng makita kong walang Jessica na nakasunod sa amin sa paglalakad.

Baka naiwan siya.

Agad akong naglakad pabalik sa pinanggalingan namin. Fear was eating me while having my steps back to where we started to look for Jessica.

When I saw hear, I got relieve..

Ngunit hindi hanggang sa nakita kong gumuho ang kinatatayuan ni Jessica at nagpagulong-gulong si banging likha ng gumuhong lupa.

"Jessica!" I screamed.

Agad akong napatakbo sa banging pinagbagsakan ni Jessica.

Hindi ko siya makita.

Unti-unti na akong kinakain ng takot ko.

Hindi kaya natabunan siya ng lupa?