Her kaldırıma bir yalnızlık korkusu siniyordu üzerinden adımlar eksildikçe
Sokaktan geçiyorum dar yerlerinden genişçe
Enine beşiklerden uyanıyorum bir bebek gibi korkmuş yaşamaktan
Pencereden bakıyorum oysa isteğimdi mahpus kalmak yalnız
Bir çiçek açıyor kuşları kıskanıyoruz
Kulağıma şehir sesleri geliyor herkes yaşıyor öyle böyle
Genişçe doğruluyorum bir dağda umut kapılarını açıyor
Vakit üredikçe yaşlanıyorum diyorum ben
Yıllanıyorum da güvensiz kalıyorum diyorum içimden
Anılarımla telaşlı yaşıyorum hayatı kasıtlı
Seni sevdiğim için onca yalnız zaman değerli kılındı
Çünkü aşık olmak bu, dört duvar arasında yaşanmalıdır
Doktor dinlediğin şarkılara dikkat et dedi bir iki de şurup yazdı
Ben ölü bir bedende yaşayan meraklı bir ruhum dedim o zaman
Çünkü seni hatırlatan her şarkıyı tekrar tekrar çalmıştım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uzun Yolların Anatomisi
PoetrySanırım bu yol beni çağırıyor Bu yol yani uzun bir yol belki de ucu ölüm Korkmuyorum sen yoksun artık özgürüm İstediğim bulutlara seni anlatıp ağlatmakta özgürüm *Yeni şiir kitabım "ARYA SUSTU" yayımda!
