Ne varsa öldürüyordu zaman geri kalmışlarda acemilikle
Yani harmonik bir tat kazanıyordu tüm düzensiz müzikler
Üstünkörü selamlaşıyoruz bir zorunluluk oluyor baş ağrısı ilaçları
Terk ediyorum çatışık bir aşkı kanımda usta bir ivedilikle
Köşede duran yalnızlık hapları bu umutsuzluğa kaçan tatsız grilikler
Üstünkörü simgeliyor aşkı ellerimde yaşayan ölü mürekkep izleri
Ne varsa yıkıp döküyordu zaman kalıntılarını alışık ruhların
Bir meydanda açıyorum gözlerimi bu ne kalabalık bu ne dumandır
Üstünkörü kör bir şiire güzellikler gösteriyorum çünkü anlatılmadan anlaşılmaz karamsarlıklar
Yalnızlık imâları ediyor parçalı bulutlu asık suratım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uzun Yolların Anatomisi
PoetrySanırım bu yol beni çağırıyor Bu yol yani uzun bir yol belki de ucu ölüm Korkmuyorum sen yoksun artık özgürüm İstediğim bulutlara seni anlatıp ağlatmakta özgürüm *Yeni şiir kitabım "ARYA SUSTU" yayımda!
