Bir buludun daha griliğinde yok olup gidiyoruz
Uzun yollar üzerinde kısa bakışmalar
Bir buludu daha beyaza boyuyorsun sen
Bak bu anlaşılmazlar hep benimdi dün
Bak bu karamsarlıklar
Çünkü hep böyle olmak gerekliydi
Çünkü bunlara gerek vardı
Hep birazdan az olmak gerekliydi
Bunları yol öğretirdi boş sınıflarında hayatın
Bak bende gözyaşların kaldı o günden arta
Umutlu değilim sepette çok günüm yok farkındayım
Bir sürü insan var kitaplarımızda ve hepsi sanki farklı öykü
Bir buludun daha griliğinde yok olup gidiyoruz
Hayat siyah
Düşlerimiz beyaz çünkü
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uzun Yolların Anatomisi
PoetrySanırım bu yol beni çağırıyor Bu yol yani uzun bir yol belki de ucu ölüm Korkmuyorum sen yoksun artık özgürüm İstediğim bulutlara seni anlatıp ağlatmakta özgürüm *Yeni şiir kitabım "ARYA SUSTU" yayımda!
