Uzun Yolların Anatomisi

Ben Artık Açıkçası

İmgesel bir gerçeklik hüküm sürüyordu bu kaldırımlarda ne kadar adım varsa üstlerinde
Ne geldiyse başıma hep bu yaşımdan bu yana senden sonra geldi ne yapalım
Kolaçan edilmiş evlerin simgesel başıboşluğunda senin ellerinde
İlklerimi hatırlarım senden sonra ve senden önce
Şiir var onu unutmam
İlk korkumu hatırlarım esmerdi siyahtı gözleri
İlk gözyaşım var bu iki meraklı gözlerden sızan hakiki
Ben artık bıktım açıkçası
Yorucu geliyor bana artık yaşamak dedikleri şey
Hep acıya alışmak hep başkalarıyla tanışmak
Yavaşça kapatıp gözlerimi uykuya dalmak
Yoruyor beni bu renk cümbüşü toplulukta siyahtan bir çizgi olmak
Üstüne atılmış beyaz güzel anıların
Kırmızı güllerin çalışkan arıların
Ben artık yoruldum açıkçası
Seni beklemek diye ölümü yaşamaya tercih etmek
Bir tarafta gerçek kadar gerçek diğer tarafta seninle ilgili sanrılarım
Hayat çekiyor iki yakamdan acele ediyoruz bir şeylere yetişiyoruz
Ben artık korkmuyorum da açıkçası
Nereye sürüklerse bizi zaman oraya gitmeli zannediyorum
Savruluyoruz işte iki salçım saçak bu rüzgardan geleceklere
Benim artık halim de kalmadı açıkçası
Her farklı günde günü gününe özlem duyuyoruz geçmişimize
Bekliyorum hayat ne kadar mürekkep doldurduysa kaderlerimize...