Hangi sevdanın çırpınışıydı bu ağaçlarda
Sabah saat erken ve kuşlar henüz uykuda
Sen gidince yıllanmış yalnızlığımı çıkarıp koydum alışma masama
Şimdi beni uzaklarda hiç sevmezler
Günler geçer
Zaman değişir
Ömür kısalır
Bir de hayat vardır kısıtlı vücutlarımızda uçarı
Belki Kafka ölür ve yeraltı sahipsiz kalır
Manik bir depresif olurum bu odalarda bozuk düşlerimle
Belki yeni bir şiir doğar adını sen koyarım
Sensizlik mesele değil
Sen gidersen kuşları kucaklarım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uzun Yolların Anatomisi
PoetrySanırım bu yol beni çağırıyor Bu yol yani uzun bir yol belki de ucu ölüm Korkmuyorum sen yoksun artık özgürüm İstediğim bulutlara seni anlatıp ağlatmakta özgürüm *Yeni şiir kitabım "ARYA SUSTU" yayımda!
