Uzun Yolların Anatomisi

Di

İlkinde kafamız karışıktı biraz
Dert ölüm çeperi tasası vicdan gibi en tepemizde
Bir bankta oturmuştuk ya da ölümle kucaklaştık bilmem
Kuşlar selam verdi şu iki serseriye
Ve gökyüzü bulutları affetmeyecekti artık
Kederi birbirine paralel iki dosttu bankta
Sonra yanılsamanı gördüm soluktu sağda
"Hayat" diyorduk
Ne kadar kırılgan oluyordu üstünkörü umut görürse ceplerimizde
Aynı yerde aynı dertte
1 sene üzerine binmiş yaşımız ve olgun zaman taşıyorduk ömürlerimize
İkincisinde kafamız hayli bozuktu nedendir bilmem
Ama ümitliydim gelecekten nitekim boşaydı hepsi
Rüzgârı, dağı taşı kucakladık
Bir öpücük kondurdu bulutlar üstünden maviliğin
Ne kadar zordu değişim içinde aynı kalmak zamana karşı
Tuhaftır iki duman üflenirse fikirlerimizle harman
Bu üçüncüydü artık
Biz kalktık gece sustu
Yıldızları indirdi Ay'la arkadaş bir gökyüzü buldum gecenin bu vaktinde
Bir merhaba sohbetinde iki vadelik yüzüm

'Yürümeliyiz' dedim

Elimize dördüncüyü almıştık ve bu sondu artık

Çünkü vakti zamanında sıkılmıştım korkmaktan
Son sigarasını tek başına içen iki kişilik biri olmaktan..