Uzun Yolların Anatomisi

4.Boyutta Vals

Taşımak istiyordum seni içeren her fikrimi başka boyuta
Suskunluğun konuşurdu ben yalnız kaldığımda ne var ki dinlerdim
Avluda sigaramı yakar, karanlığa pişmanlıklarımı gömerdim
Yalnızca böyle anlaşılabilir oluyordum kendimi kendime anlatma seanslarımda
(Ne var ki geçmezdi)
Hayat bu zamanlarda cebimizde anason taşımayı gerektiyordu
Çünkü düşünceler hep orda olurlar ancak yalnızca gece gösterirlerdi kendilerini
Gökyüzünün aydınlık sabahlarında yıldızlarını gizlemesi gibi düşün
Bunun gibi kurallarla yaşanıyordu koskoca bir ömür
Ve kuralları krallığı kuranlar belirliyordu
Yapmak istediklerimizi istemiyordu hayat kendi çevresinde
Soruyorum şimdi hangi göz yaşımda saklıyım bu taşıması zor geçmiş belimdeyken
Bu güzellik hevesin bu elvedaların ellerimde
Soruyorum kıpkırmızı gözlerimi açtım bakın
Beni buna sebebiyet veren anılarımla bağışlayın
Mecaz anlamlarım anlamsızlıklarımı anlatamadı ben gerçekdışıydım zira
Geçmişimden sıkılıp geleceğe bağlıyorum kendimi yol uzun
Sevilmiyorum belli bu ayrı konu
Bu konular istenmeyen yerlere konur
Böyle akılalmaz fikirlerin kendi akıl odaları vardır
Kendi metaforlarıyla yan anlam içeren akılalmaz sonları
Ağlıyorum bu savaştan göz yaşı kaldı olsun
Ben seni anlıyorum ve susmalısın artık
Karşılıklı bakışmamız seçici algımın üzerinden
Halbuki ne kadar güzeldi her şey
Getir bana üşümüş ellerini
Gözlerinin siyahlığını getir
Dokun bana sevişme içinden sevişme seçeyim sana
Sarıl bedenime bulutları ağlatalım
Çocukluğumuza sinsi acı veren şimşekler çaktıralım
Soruyorum bu mabedim neden böyle soğuk
Bu yalancı gülüşlerin neden esrar taşır
Güzel anılarını anlat bana
Acılarını anlat birlikte gülelim
Ya da ölüm de birlikte gidelim
Soruyorum sana anlamı neydi böyle yaşamanın
İki yabancı gibi yalancı olmanın
Gökyüzünü umutla dolduralım
Sarıl bana en olmazları olduralım

Şimdi ben senden bunları istedim ya
Ya sen beni seveceksin
Ya da kahrolacak dünyam