Uzun Yolların Anatomisi

Lineer Zamanda Aşk

Olası bir faciayı önledim bu reddedilişle son raddemde
Gülüşünün ağırlığınca evren büküldü ne kadar ağırdı terk etmelerin
İki viski doyurmadı karnını yalnızlığımın sustum öyle hatırlatmadım seni
Yalan döşeli evimin tek hobisiydi gerçeküstü misafir ağırlamak salonunda
Dik kesişti bakışmalarımız büküldü üzerime suskunluğun eğimsel
Bu tek taraflı bir düşünce değildi sevgilim
Beni içimde iki kişilik dışımda sempatik yüzlü hatırla
Çünkü sanıyorum aynalara küstüm lineer zamanda yokken sen yanımda
Gel birbirimize karşı dürüst olalım başkaldırı güzel şiirim
Dizelerini soy, karşıma geç ve anlat duymak istemediklerimi
Ağlayan olacaktır elbet yalnız hücrelerimin arasında bir göz yaşı
Şimdi ne güzeldir ana hatlarıyla suskun içime gizlediğim haykırışlarım
Arasan bulamazsın ama vardır geçmişime gömdüğüm pişmanlıklarım
Neyse ki kalburüstü selamlaşmalarımız var bakma bıçak sırtı o da
Niyeyse her şey anlaşıldığında birbirimize susuyoruz bu düşüncelerimizle sessiz
Kaçsak da iki güzel insan olmaktan bunun mesuliyeti ikimizin sevgilim
Bu işler böyledir meyhane boş kalmaz biri gider biri gelecektir
Paralel iki mevsim kesişiyor sayemizde ilk mi son mu hangi bahar bilmiyorum
Elini saçlarına götürüyorsun meyhane yüce bir kavrama dönüşüyor gözümde
Tanrı artık herkesten daha somut
Öyle zamanlarda kelimelerim tükeniyor otostop çekiyorum bir şiirime
Dizeler dolusu acı var şimdi hangi düş kırıklığı hangi gerçeğin özrünü kabul eder bulutlar griyse bir de
Ama bunun suçlusu kim açıkçası bilmiyorum sevgilim
Ben bu sürünün hatalı bir sürümüyüm haykırmak ve ağlamak var özümde
Bu çekilmeyen baş ağrısı bu gri ağır dumanda
Niyahetinde Tanrı somut nesne insanoğlu onun kafasında soyut bir düşünce
Birbirimize karşı dürüst olalım başkaldırı güzel şiirim
Olanlar bizi hiç mutlu etmeyecekti
Niyahetinde insan sadece insan
Şiir rastlantısal bir varlıktı aşka başka düşünce