Sana bu şiirleri çok maksatsız yerlerden yazıyorum
Uzak aşkından, şehirlerden, kasabalardan uzak
Çünkü bakınız yalnızlıktan değil, mutlu olmaklardan uzak
Ara sokağın orda ayakta bekliyorum
Sokak lambası yanıp sönmekte
Eylül'ün kucağındayız sanki iki maksatsız yaşlı çocuğuz öyle
Yani aslında sana bu şiirleri hayallerimle birlikte yazıyorum
Sokak lambası yanıp sönmekte
Gözlerim görmemesi gereken şeyleri görmekte
Bir yıldız gibi kayarsın kalbimden ve kısmet olmaz dileklerini tutmak
Sense ağrısız bu hayatta en güzelinden güzel
Bense bu şiirleri en yalnız olduğum zamanlarda yazıyorum
Şehirler arası bakışmak da diyebilirsin sen buna
Ne yapabilirim ki bundan sonrası benim için sadece ölü bir yaşamak
Yaşamak ama nefes almaya inanmamak
Ne bileyim belki konuşmalarımıza metaforik bir anlam yüklenir gözümde ironik bir şiir olursun
"Seni tanımıyorum ne yapabilirim ki yani"
"..."
"Bir şey söylemiyecek misin?"
"..."
-şoför arabayı durdurdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uzun Yolların Anatomisi
PoesíaSanırım bu yol beni çağırıyor Bu yol yani uzun bir yol belki de ucu ölüm Korkmuyorum sen yoksun artık özgürüm İstediğim bulutlara seni anlatıp ağlatmakta özgürüm *Yeni şiir kitabım "ARYA SUSTU" yayımda!
