Koca bir sonbaharın öldürdüğü yeni yetme dallarım ben
Kabaca ruhum rüzgarsız havada uçan uçurtmaların umudu
Biliyorum alışmak acıyı azaltıyor belli başlı durumlara
Mesela yalnızlığa
Mesela gitmeye
Mesela içkiye, sevilmemeye, aymazlığa
Bak yağmur! Sana bu gri bulutları yalnızlığım yolladı
Çok uzaklardan, bir odadan
Çünkü biliyordu sen yağmuru sevmezsin
Grilik ayrılıkları hatırlatır ve ikimizde biliyoruz ki unutmaya alışmak yaşamaya çalışmaktır
Sandım
Oysa yaşamak anılarımıza ilave anlamlar kazanmakmış ve seni severken öğrendim bunu
İçimde kıyametler koptu ben yalnızlığa dadandım
Anladım
Bilirim sen sağanak yağmurları çok sevmezsin
Sonra şehir değişti biri hariç diğer tüm bulutlar ağladı
Bir zamanlar gözlerinde yaşadığım sevgilim
Sana o buludu çok uzaklardan yolladım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uzun Yolların Anatomisi
PoetrySanırım bu yol beni çağırıyor Bu yol yani uzun bir yol belki de ucu ölüm Korkmuyorum sen yoksun artık özgürüm İstediğim bulutlara seni anlatıp ağlatmakta özgürüm *Yeni şiir kitabım "ARYA SUSTU" yayımda!
