Mecaz anlamlar aradım gerçekdışı bu sonbaharda
İçime büküldü gündüz üç fikrim ve iki kişiliğimle
Kasıp kavurdu duble benliğim anlaşılmazlara doğru anlatması zordu
Çünkü bunlar tuzak soruydu cevapları mutluluktan uzak
Kendime karanlıktan yasaklar topluyorum bunların kendi metaforları vardır
Sınırlıyorum akıl odalarımı çizgileri doğrusal ayrı yerlerde
İşte akıl almaz bir algı bozukluğu sevgilim!
Kendimi kendimi unuttuğum yerden topluyorum
Ayrı tutmuyorum seni benden ama bu başka şiire konu olsun
Omzuma umut konuyor ama kış değil ve sen yoksun
Bir tesadüf doğuruyorum kendi dileklerimden işbu gerçekleşmez biliyorum
Yasaklar
Kendime yasaklar koyuyorum sevgilim!
İlikliyorum Şubat'ın soğukluğunu üstüme çünkü üşümeyelim
Üç sığınak dikiyorum bedenime üç sağanakta çökecek
Algısal bir problem daha yaşıyorum galiba sevgilim
Seni başkasının yanında mutlu görüyorum
Bir olmamışlık hakim kılıyor bizi zaman ama biliyoruz ki geçecek
Böyle yalanlarla yaşatıyoruz işte bedenlerimizi
Ama ancak böyle yalanlarla yaşayabiliriz
Üşüyorum Şubat'ı her neyse
Aitsiz bir şiiri Dünya'ya hediye ediyorum
Gidişin kadar aciz
Ya da gülüşün kadar ince
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Uzun Yolların Anatomisi
PoesieSanırım bu yol beni çağırıyor Bu yol yani uzun bir yol belki de ucu ölüm Korkmuyorum sen yoksun artık özgürüm İstediğim bulutlara seni anlatıp ağlatmakta özgürüm *Yeni şiir kitabım "ARYA SUSTU" yayımda!
