Chaos [BxB] #Netties2017

07

"Ach, wie kan aardrijkskunde ook wat schelen?" ik maakte demonstratief een prop van mijn becijferde aardrijkskunde proefwerk. En cijfer nog lager dan de zuidpool. "Volgende keer een nieuwe kans!"

"Ik maak geen schijn van kans bij mijn economieproefwerk straks, hoor," gromde Bubbel pessimistisch. Hij had straks een toets, straks als in over twee weken. Bubs was een wandelende, economische catastrofe. Ik wilde er net één of ander optimistisch argument tegenin gooien, toen de bel ging die aangaf dat we pauze hadden. De klas stond als één man op, en dreunde het lokaal uit als een kudde zebra's op de vlucht voor een leeuw.

Ik hield ze niet tegen. Feitelijk. Ik was de eerste zebra die het lokaal verliet.

In de aula aangekomen, gingen we aan onze gebruikelijke tafel zitten. Het was een grijze, ronde tafel. Davy en Meg zaten er al. Zodra wij ook aanschoven, kreeg ik een enthousiaste begroeting van Davy, en een ruwe duw van Meg, waardoor ik bijna van mijn stoel flikkerde. Met gevolg dat Meg me mietje noemde, wist je dat dat homo betekende?

Davy begon een conversatie over voetbal, mijn focus was nul- want voetbal interesseerde me nog minder dan barbiepoppen. Davy was een jongen met blond haar, een bleke huid, scheve tanden en heel veel minuscule bruine sproetjes onder zijn ogen. Ondanks een paar imperfecte puntjes, was het nog steeds een aantrekkelijke jongen.

Meg's woorden. Niet de mijne uiteraard.

Links van mij zat Bubbel, ik zag dat hij niet veel eten bij zich had, niet voor zijn doen. Het viel me gelijk op dat hij ook nog minder at. Meestal at hij vrij veel, sinds de scheiding van zijn ouders was dat enorm toegenomen. En nu nam het weer af. Ik wist niet of dit nou een verbetering was, of een verslechtering.

"Finn?" Davy zwabberde met een broodje jam voor mijn ogen, "ben je er nog?"

"He? Wat?" vroeg ik gedesoriënteerd.

"Vinger in je gat," gromde Davy en hij rolde zijn ogen.

"Ja, dat wil hij wel," grinnikte Meg.

Mijn moeder vertelde mij vroeger altijd vervelende mensen te negeren, ze waren uit op een reactie. Dus ging ik gewoon achteloos door met het gesprek.

"Sorry, Davy. Wat zei je?"

"Kom je straks bij de training kijken?"

"Eh," ik had er niet zo een zin in, maar Davy leek het graag te willen. "Oké, Bubs, ga jij ook trainen?"

Hij keek op.

"Ja. 'Tuurlijk"

***

Ik zat eenzaam op de tribune, wezenloos naar Davy en Bubbel te staren. Ik zwaaide met mijn benen en schopte achteloos tegen mijn schooltas. Mijn handen had ik om een bekertje met kokende thee geklemd en mijn hoofd zat diep in mijn kraag. De zon scheen vel en prikkelend, het was niet erg koud. Bevroren onderdelen op het plein begonnen langzamerhand te smelten. Best lekker weer voor deze tijd van het jaar, maar nog steeds veel te koud voor mij.

Op het veld zag ik Davy en Bubs fanatiek rondjes om het veld rennen en als maniakken met hun armen zwaaien. Ik kreeg ooit uitgelegd dat het een warming-up onderdeel was.

Ik vond het er vooral grappig uit zien.

Ondanks Bubbel een stuk, nou ja, vleziger was dan Davy, liep hij hem met een rotvaart voorbij tijdens het rennen. En nog een keer. En nog eens. Tot ze klaar waren met de warming-up en daadwerkelijk met ballen begonnen te trappen. Ik zag dat Davy af en toe een blik mijn kant op wierp, en als hij zag dat ik keek, lachte hij even. Ik moest toegeven dat ik gevleid was door die aandacht. Bubbel daarentegen was zo druk bezig met voetballen dat het leek alsof hij op een andere planeet was. Volgens mij was hij vergeten dat wij er ook nog waren.

Net toen ik misschien iets té intensief naar Davy's heerlijke kuiten staarde, -ik zweer het je die dingen waren gemaakt door een heilige- kwam Meg naast me zitten. Ze plofte met een lompe "umpf" naast mij op het ruwe, houten bankje en stootte ongemerkt mijn bekertje om, die naast me had gestaan.

"Lekker hé," zuchtte ze en ik wist dat ze vanuit haar ooghoeken naar me keek.

"Als je Davy's kuiten bedoelt- nee, absoluut niet."

Ze schaterde, "ik had het over de zon," ze duwde met haar smalle vingers tegen mijn bovenbeen en wiebelde met haar wenkbrauwen. "Maar met Davy is ook niks mis."

Ik voelde mijn wangen branden en besloot er niet op in te gaan.

Meg lachte haar tanden bloot en begon naar de training van Davy en Bubs te kijken.

De zon was inmiddels bijna boven ons hoofd gaan staan, en je voelde de stralen gaten in je hoofd branden. 

Na een tijdje legde Meg haar kin op mijn schouder en begon tegen mijn wang te blazen en in mijn zijden te prikken met haar lange vingers.

"He, Finn," fluisterde ze. Het was duidelijk dat ze zich net zo verveelde als ik. "Finnie," ik beet op de binnenkant van mijn wang en hield mijn adem in om mijn lach binnen te houden. Ik besloot haar te negeren, gewoon om de verveling tegen te gaan. "Finnie de Pooh," zeurde ze door.

Dat was de grens.

Ik liet in één keer alle lucht in mijn longen gezamenlijk met een hoop gesputter uit mijn mond vallen en lachte mijn schedel binnenste buiten. "Wát?"

"Wat dacht je van een totaal onopmerkelijke ontsnappingspoging aan deze kwelling en een kop warme choco met koekjes."

Ik twijfelde geen seconde.

"Oké, wegwezen hier."