Chaos [BxB] #Netties2017

26

"Mijn ouders hebben een huis gekocht in Noorwegen."

Er viel even een stilte. Ik bedoel, het was al stil, maar de dramatische stilte kwam pas nadat Meg dit had gezegd. De televisie maakte geen geluid, het viel me nu pas op de vogels niet floten in de winter en ik hoorde geen auto's voorbij rijden. Al moesten die er wel zijn. Het was alsof iemand het geluid uit de lucht gepakt had.

Ik keek even naar Bubs, hij keek verstomd naar Meg.

Meg besloot dat het lang genoeg stil was geweest en begon met praten.

"Ik weet het ook pas net. We vertrekken volgend jaar maart, dat is over ongeveer drie maanden."

"Wat?"

Bubbel was opgestaan van de bank. Hij leek instabiel, alsof hij elk moment in as kon veranderen. Zijn armen leken te groot voor zijn lichaam en hingen nutteloos langs zijn zij. Zijn ogen waren gestrest samengeknepen en zijn lippen waren dun. Ik wilde niet weten hoe ik eruit zag.

Het voelde een beetje alsof iemand mijn maag uit mijn buik verwijderd had. Er zat een soort lege holte. Ik probeerde iets te zeggen maar er kwam niks uit, alsof mijn voorraad woorden op was.

"Ik zei da-" ging Meg verder maar Bubbel onderbrak haar.

"Ik hoorde je."

"Oh," Meg liet haar sjaal vallen en ging naast mij op de bank zitten, "sorry,".

Iwan zat aan de andere kant van mij en was verstandig genoeg geweest iets van me weg te schuiven, zodat we niet in contact waren. Ik had even ruimte nodig en dat wist hij. Ik keek naar hem, ik keek naar Bubbel en ik keek naar Meg.

Bubbel liep weg, naar de keuken.

Meg zuchtte en keek naar mij. Ik glimlachte even en stak een arm uit, als een uitnodiging voor een knuffel. Ze nam het aan en kroop tegen mijn zij.

Iwan stond op en liep naar de keuken, naar Bubs, waarschijnlijk voelde hij zich een beetje opgelaten. Zo goed kende hij Meg niet.

"Heb je er een beetje zin in?" vroeg ik aan Meg en ze haalde haar schouders op.

"Jawel, het wordt alleen een beetje wennen. Ander land, andere taal, andere school, andere vrienden. Ik ga jullie missen, ik ga iedereen missen."

Ik zei niks, maar wij zouden haar ook enorm missen. Het zou enorm wennen zijn zonder haar.

"Weet je, ik wilde dit jullie eigenlijk allebei tegelijk vertellen maar Bubs heeft even tijd nodig, dus vertel ik het eerst jou. Ik ga mijn biologische ouders daar opzoeken."

"Wow," ik liet het even bezinken, "echt?"

"Ja, ja. Pas als mijn Noors goed genoeg is, ik wil wel met ze kunnen praten. Mam en mam hebben blijkbaar contact met ze opgezocht afgelopen weken en ze kijken er naar uit."

"Wauw."

"Ja."

"Dat is echt gaaf, Meg."

"Ik weet het."

Het was weer even stil. Ik besloot de gelegenheid te gebruiken om even na te denken.

Meg leek er duidelijk naar uit te kijken en ik was ongelooflijk blij voor haar. Natuurlijk zou ik haar missen, maar ik wist zeker dat ze ons niet zou vergeten.

"We komen elke vakantie terug naar hier. Amsterdam is duur, maar mijn ouders weten zeker dat ze een plek gaan vinden. Mijn moeders hebben allebei een baan gevonden daar. Ze hebben elkaar daar ook ontmoet. Ze hebben het daar altijd leuker gevonden dan hier."

Het viel me op dat Meg het woord 'Noorwegen' niet meer gebruikte. Blijkbaar was één keer genoeg geweest, en ik moest toegeven, Noorwegen klonk ook wel heel ver weg.