Chaos [BxB] #Netties2017

29

DRIE MAANDEN LATER

Het was de laatste week dat Meg in Amsterdam woonde, de laatste schooldag die we samen met Meg zouden doorbrengen én mijn verjaardag.

Nu ik zeventien jaar was, was ik een stap dichter bij legaal drinken en nu leek ik nóg ouder dan Iwan. Ik wist niet helemaal waarom ik dat zo leuk vond.

Morgen zou Meg naar Noorwegen vertrekken, maar daar had ik vandaag geen zin in om over na te denken. Van mijn ouders had ik een laptop gekregen, mijn computer was zo oud dat er niet eens Skype op geïnstalleerd kon worden, hoe kon ik dan met Meg praten? Bovendien had ik het nodig voor mijn studie, die ik eventueel ging doen na school. Met de laptop zeiden mijn ouders eigenlijk gewoon dat ik moest studeren, maar ik wist het nog niet zo goed.

Nu het maart was, was het nog steeds koud, maar niet zo koud meer dat er sneeuw of ijzel lag. Met Bubbel aan mijn zijde liepen we het schoolplein over, alsof er niks anders was. Terwijl er zo veel ging veranderen.

"Finn!"

Ik had net mijn jas op gehangen toen Meg aan kwam rennen, ze had een grote rugtas aan haar schouders hangen en een kleine doos in haar handen.

"Gefeliciteerd, opa. Ik heb een cadeautje voor je," het doosje was ingepakt met blauw inpak papier en er hing een kaartje aan. Uit beleefdheid besloot ik het kaartje eerst te lezen, hardop.

"Gefeliciteerd, loser," ik keek deed het kaartje weer zorgvuldig dicht en keek Meg plechtig aan, "wauw, bedankt."

"Heb ik lang over nagedacht," zei ze trots en ze veegde wat blonde plukken uit haar gezicht, die door het fietsen in haar ogen geblazen waren.

Nieuwsgierig frommelde ik het papier van het doosje, en het doosje was straal wit, niks geen aanwijzingen wat er in zat, dus zodra ik het plakband daar weer vanaf gefriemeld had, haalde ik een telefoonhoes eruit.

Het was rood met een blauw kruis erop. De vlag van Noorwegen. Ik duwde het gekreukelde inpakpapier en doosje in Meg's handen en drukte het hoesje achter op mijn telefoon.

"Elke keer als je je telefoon pakt, denk je even aan mij," zei ze twijfelend, "vind je het mooi? Ik ben niet goed met cadeautjes."

"Het is geweldig, dank je," mompelde ik en ik trok haar even in een strakke knuffel. Toen ik haar weer los liet gooide ze de rommel in een prullenbak en keek naar Bubbel.

"Wat heb jij hem gegeven?"

"Een videogame," antwoordde Bubbel en hij keek op zijn telefoon. "Bijna half negen, gaan we naar de les?"

Bubbel en ik hadden de traditie opgebouwd om elkaar videogames te geven die we zelf graag wilden spelen.

Ik had besloten vanavond ook nog feestje te geven, omdat ik jarig was en als een soort afscheidsfeestje voor Meg, dan waren we nog één met zijn allen samen.

"Ja, laten we gaan," stemde Meg in met Bubbel en we vertrokken naar onze lessen.

Ik voelde me absoluut niet jarig vandaag, de gedachte dat Meg morgen weg ging was als een soort donkere schaduw op de achtergrond. Meg zag dat ik ergens mee zat.

"Steen, papier, schaar," fluisterde ze en ze hield haar vuist op. We speelden, zij had steen en ik schaar, zij won. 

"Het gaat zo anders zijn zonder jou," zuchtte ik en ik keek haar expres niet aan. Ik was een man.