Chaos [BxB] #Netties2017

21

Met een verassend onaangename smak belandde ik op de vloer van de schoolgang, gezicht eerst.

Herinneren jullie je Buster nog?

Je weet wel, grote bullebak, vermoedelijk zwaar crimineel, brandende hekel aan mij?

Vandaag was het vrijdag, dé vrijdag. De vrijdag van het feest, Iwan en ik hadden ons de hele week voorbereid, en vanavond was het dan zover. Ik moest toegeven dat ik nerveus was, ik bedoel als we gepakt zouden worden, zaten we echt diep in de stront, maar als alles goed ging (en ik vertrouwde Iwan daarop) dan zou dit de avond van ons leven worden.

Hoe dan ook.

Het was zo tegen éénen in de middag geweest, toen ik zielsalleen door de gangen door de school had gelopen en uiteraard gegrepen was door Buster, die achter me had gelopen en zijn voet tussen mijn enkels had gestoken, zodat ik charmant genoeg op de grond viel.

"Lig je lekker daar, glitternicht?" Buster stond naast me en boog een beetje over me heen, ik dacht niet dat hij door had dat hij tegen een daadwerkelijke homo aan het schelden was, maar ik nam het niet persoonlijk op want Buster schold alles wat los en vast zat uit voor homo.

Ik lag languit op de grond, ik probeerde mezelf om hoog te duwen door mijn handen onder me neer te zetten, maar liet me weer vallen toen ik voetstappen dichterbij hoorde komen.

"Oh, verdomme, laat hem met rust!"

Het was Meg. Haarpaardenstaart zwiepte kwaad heen en weer terwijl ze onze richting in banjerde, ik ging snel overeind zitten en ik zag hoe Buster schamper lachte, en de plaats delict verliet.

Ik stond op en glimlachte schaapachtig naar Meg.

"Bedankt," mompelde ik en ik trok mijn shirt omlaag, want hij was een beetje omhoog gekropen.

Meg haalde haar schouders op en stootte haar heupen speels tegen de mijne, "daar zijn vrienden voor," zei ze, "kom je mee lunchen?"

Het was pauze, en de gangen waren eigenlijk verboden voor leerlingen op dat moment, maar ik was op zoek geweest naar Iwan. Ik had hem nog niet gevonden.

Ik was Iwan niet om een specifieke reden gaan zoeken, ik wilde hem gewoon graag zien, checken of hij onze afspraken niet vergeten was, of hij net zo zenuwachtig geweest was als ik.

"Ja," mompelde ik en ik liep met Meg de gang uit, de aula in. Ik zou Iwan waarschijnlijk toch niet vinden, en in gevallen van nood kon ik hem een berichtje sturen.

Al de hele dag had ik het gevoel alsof mijn hart extreem heftig in mijn borst aan het dreunen was, een constante nervositeit die me van al mijn andere schoolwerk belemmerde.

Gelukkig was het de laatste dag voor de vakantie, het was niet zo dat we nog nieuwe informatie toegediend kregen in de lessen.

De aula was vol en ik ging met Meg aan onze gebruikelijke tafel zitten, Davy zat er al en schonk me een warme glimlach toen ik aanschoof. Ik schonk hem een nerveuze lach terug.

Ik keek een beetje de aula rond en zag tot mijn verbazing Iwan en zijn ex-vriendin Stacey naar binnen lopen. Ze zagen er allebei gefrustreerd uit. Staceys haar was nog steeds roze, maar veel lichter nu.

Ik zag dat Iwan even over zijn schouder naar achter keek en lichtjes met zijn hand mijn richting op zwaaide, ik kon alleen maar suf lachen, zodra hij zich weer naar Stacey draaide, sloeg ik mezelf mentaal voor mijn kop. Ik had er vast als een idioot uit gezien.

"Dus, hebben jullie een beetje zin in het schoolfeest vanavond?" viel Meg mijn gedachten binnen, ik concentreerde me weer op mijn vrienden.

"Ik ga niet," zei Davy terwijl hij een stukje pizza in zijn mond schoof, zijn spraak was een beetje onverstaanbaar, "Ik heb niemand om mee te gaan, ik heb ook geen pak."