Chaos [BxB] #Netties2017

09

"Verdomme, Finn!"

Bubbel stond bij zijn raam. Hij droeg een wijd, grijs t-shirt en zijn korte krulletjes zagen er nat uit. Vast net gedoucht. De ijskoude december wind sloeg in zijn gezicht en het licht afkomstig van de straat gooide misvormde schaduwen in zijn gezicht. Hij had zijn handen strak om de vensterbank geklemd en zijn uitdrukking droeg een en al bezorgdheid. En misschien een vleugje angst.

Oké, wie zou die twee emoties niet voelen als zijn beste vriend en vriendin op zijn dak zaten.

Letterlijk.

Voor mij zag ik de hopeloos oude dakkapel van het huis van Bubbel. Het was een donkergroene, maar dat was niet te zien in het donker. Het was misschien twaalf uur 's nachts, ik droeg een strakke spijkerbroek en over mijn t-shirt een jas. Ik leunde voorzichtig met de achterkant van mijn voeten op de dakpannen en mijn handen had ik stevig geklemd aan de dakkapel van Bubbel. Megan stond rillend naast mij. Het was vreselijk koud hierbuiten en onze vingers zouden straks aan de dakkapel vastvriezen. Dus stapten we door het open raam en klommen zo de kamer in van onze beste vriend.

Het was een grote kamer, en aangezien hij op zolder sliep, had hij een schuin lopend dak. De grond was bedekt door een blauw tapijt en de wanden waren grijs geschilderd. Her en der hingen posters, tenues en andere oninteressante dingen over voetbal. Naast zijn bed lagen zijn voetbalschoenen een scheenbeschermers, samen met een afgetrapte bal. Op de grond lagen hefgewichtjes en ik vroeg me onwillekeurig af of hij die gebruikte voordat ik op zijn dak stond.

"Weet je, Finn, Meg," begon Bubs op een bestraffende toon, alsof we vijfjarige kleuters waren wie een koekje uit de trommel hadden gestolen. "Ik dacht dat we hadden afgesproken dat we er geen nachtelijke uitstapjes kwamen op een avond voor een teamtraining, of niet?"

"Wellicht."

"Wat doen jullie hier dan?"

"Jou meenemen op een nachtelijk uitstapje?" ik zette mijn onschuldigste glimlach op en viste drie kaartjes voor een feest hier in de buurt uit mijn jaszak. "Ik bedoel, de kaartjes zijn alleen nog vanavond geldig?"

Ik keek hoe het gezicht van Bubbel in gaf. Het ging van bedenkelijk met gefronste wenkbrauwen naar opgewekt met pretoogjes. Naast mij lachte Meg.

"Oké, maar ik ga niét drinken!"

En zo kwam het dat we niet veel later de straat in liepen waar het feest gehouden werd. Je kon al van ver af de dreunende muziek horen en je zag de felle lichten door de straat zwaaien. Ik voelde de sprongen van enthousiasme in mijn borst en wilde het eigenlijk op een rennen zetten.

God, wat hield ik van feestjes.

Toen we het gebouw instapten, werden we spontaan verblind door al het felle licht en we raakten al aangeschoten door alleen de geur die er hing. We ontdeden ons van onze jassen en begonnen ons te mengen met de menigte, richting de dranktafel.

Het thema van het feest leek paars, roze en blauw te zijn, want alles en iedereen werd verlicht door lampen in die kleuren, raakten bezopen door drankjes in die kleuren en stikten in de rook in die kleuren. Ik merkte dat ik Bubbel en Meg achter mij aan het kwijtraken was en pakten hen bij de polsen beet. Ik mocht ze nog niet verliezen, niet tot ze helemaal straal bezopen waren.

Megan was niet vaak op feesjes, zeker niet zulke wilde als deze, daarom was ze nogal gespannen, ik kon het zien aan haar gezicht. Maar ze vond het uiteindelijk vast net zo machtig als wij.