Chaos [BxB] #Netties2017

22

Met een grote grijns genoot ik van Iwans lippen tegen de mijne. Het was onhandig, het was nieuw, het was melig en het was geweldig.

Zijn handen waren nog steeds strak om mijn kraag gebonden en ik had mijn armen volledig om zijn nek gegooid. Elk puntje van mijn lichaam was op de een of andere manier in connectie met Iwan. Ik voelde hoe hij lachte tegen onze onhandige en onbekende lippen en ik ging op mijn tenen staan om hem nog beter te kunnen bereiken. Ik leunde nu volledig op Iwan en als het niet aan hem had gelegen, waren we allang omgevallen.

Ik dacht niet eens meer aan wat er buiten ons om gebeurde, het enige wat er nu toe deed was hoe blij wij waren, en toen we elkaar los lieten, was onze blijdschap daar nog steeds.

Ik zette even een stap naar achter om Iwan te kunnen bekijken. Zijn ogen flikkerden in het licht van de feestlampen en zijn krulletjes waren rommelig en plat van de bivakmutsen. Daarnaast zat er overal glitter. Op zijn pak, zijn handen, zijn gezicht, zijn oogleden, zijn neus en zijn lippen. In zijn wenkbrauwen en op wangen. Ik bracht een van mijn handen naar zijn wangen en veegde er wat glitter vanaf, terwijl ik met mijn tong verbaasd over mijn tintelende lippen gleed. Ik stoorde me aan de glitters die zelfs in mijn mond zaten. Ze zaten tussen mijn tanden.

Maar ik was opgetogen, energiek, opgeladen, alsof iemand brandstof in me had gegoten. Ik kon niet stoppen met lachen en het werd alleen nog maar beter toen we weer beseften waar we waren.

Er stond een leraar te schreeuwen door een microfoon, die met een standaard op het podium stond. Iwan en ik keken er grinnikend naar. Hij gilde dat de dader zich onmiddellijk moest melden, want 'ze zouden er toch wel achter komen'. Buster en Stacey verdwenen onder het geflits van telefoons achter het podium, ze lieten een spoor van plakkerig groen slijm achter. We hadden het slijm alle kleuren kunnen maken, maar Iwan had groen het toepasselijkst gevonden. 'Is het herkenbaarst en het combineert fijntjes met hun persoonlijkheid'.

Zoals altijd gaf Iwan acceptabele argumenten dus ik was er mee ingestemd.

De mensen dreven langzaam weer uit elkaar en begonnen weer in kliekjes te staan. Veel lachten nog steeds en een hoop waren inmiddels druk aan het dansen, ik vermoedde half en half dat al dat gedans door de drank kwam. Nee, eigenlijk wist ik dat wel zeker. Het waren voornamelijk de sukkels met acne en schaakclubjes na school die aan het dansen waren. Die hadden natuurlijk de hele avond bij de punch gestaan, drinken was een goed excuus om niet te dansen.

"Hé, Iwan," begon ik en ik trok even aan zijn pak om zijn aandacht te krijgen, hij was nog naar het podium aan het staren. "Ik wil niet suf doen maar ik moet naar de wc."

Iwan draaide zich naar me toe lachte, "zullen we daarna dansen?"

"Absoluut," grijnsde ik en ik liep de aula uit.

Al onze plannen waren nu wel uitgevoerd, dus we hadden tijd om te genieten van de avond. Net als alle andere blije, met glitters bedekte leerlingen.

Ik was blij. Ik was blij omdat de jongen van mijn dromen mij ook zag als de jongen uit zijn dromen, ik was blij omdat alles zo goed was verlopen, en ik was blij omdat nagenoeg alles in mijn leven perfect ging. Nagenoeg alles.

Ik ging naar het toilet, deed mijn ding en waste mijn handen met een glimlach op mijn gezicht.

Die verdween zodra ik een vaag bekende stem achter me hoorde.

"Lachen zeker, de homo uithangen met Iwan?"

"Wat?"

Ik keek in de spiegel om te zien wie er achter me stond, voor ik me daadwerkelijk ook omdraaide.