Stolen Heart

Kabanata 27

Staring at the stars can ease the heaviness I feel.

Paula, Queen's nanny, slid the sliding door to see me on the veranda.

"Ma'am, tulog na po si Queen." sabi ni Paula sa akin. Tumango naman ako sa kanya at ngumiti.

Pinagsadahan ko naman ng daliri ko ang buhok ko pero inihip pa rin ito ng hangin. My phone beeped and I took it. I blocked Nix' number kaya impossible siya ito. Maybe this is a client or something.

"Hello, good evening." I said.

Wala namang sumagot sa kabilang linya.

"Hello?" I said again.

I heard someone hem.

"Hello? Who is this?"

"Quiana..." muntik ko ng mabitawan ang cellphone ko sa pamilyar na boses na yun.

Umayos naman ako ng pagkakaupo. Ano ba ang kailangan kong gawin? Act like I don't know him? End this call? What?!

"Quina, I'm outside of the building..." kung anong kaba kaagad ang naramdaman ko. Kung ano ano na ang na isip ko.

First, he got my number.

Second, now my place.

Ano ang pangatlo?

Damn it! Ayaw ko ng umabot sa punto na malalaman niya na may Queen Phoebe kaming dalawa!

"What?" yan lang ang lumabas sa mga bibig ko.

What happened three years ago flashback. Kung paano ako umiyak  para sumama siya sa akin. I thought makukuha ko siya. Sabi niya mahal niya ako, at ayaw niyang umiiyak ako. Pero bakit ganun ang nangyari? Nakaya niya yun! Oh! I forgot, hindi niya naman sinabi kasi sakin na mas mahal niya ako kay Francine diba? Si Francine kasi ang lamang!

"Let's talk..."

What?

I ended the call. Napatayo kaagad ako at pumasok sa loob. Do I need to hire guards outside my unit? Ayaw na ayaw ko talagang malaman ni Phoenix ito! Paano kung kunin niya si Queen sakin? Paano kung ilayo niya sakin ito? Ano mangyayari  sakin? Ang matitira sakin? Wala.

And again he called. Tiningnan ko naman ang screen ng cellphone ko.

Palakad-lakad lang ako sa living room. Kumikirot ang puso ko at ramdam ko ang init ng mga mata ko.

Looking back, I was really hopeless. Nung bumalik ako sa Paris hindi ko alam kung paano magsimula uli.

Hindi lang si Francine ang na rehab.

"Quiana! You need this!" sigaw ni mommy sakin.

I am crying and begging not to put me inside because I am pregnant!

"Mommy! Please!"

"Think of your child, Iana! You will lose it if you will cry and cry here!" she shouted.

Anong pinagkaiba? Kung papasok ako sa rehab mas lalo akong malulungkot! Mas lalo ko lang maiisip si Phoenix. Maraming nagsabi sa akin na matutulungan nila ako. Marami rin raw ang katulad sa sitwasyon ko and 80% of them recovered.

My first month wasn't easy. No phone, no visitor. I stayed in a room where no trace of memories to remember about Phoenix.

Maraming nurses at doctors ang tumulong sakin.

"Here, Quiana. You can draw here." said by a doctor.

"Thank you!" I said and went to my room to draw. I miss doing this!