Stolen Heart

Kabanata 41

Isang araw nagulat ako ng binisita ako ni granny sa bahay ng mga Ferguson. I never expect her to be here nor talk to me kasi galit naman talaga siya sa akin eh.

"Gr-Granny...." I called.

She stood up and smiled at me.

"Quiana... Apo..." I wanted to laugh on what she called me. Parang isang araw lang ay malandi ako at walang hiya, tapos ngayon apo na? That quick? Wow.

"Ba-Bakit po?" I asked her.

"Quiana, forgive me..." she said and held my both hands. I didn't expect it to happen.

Why the world is so unfair? Kung ikaw ang hihingi ng patawad sa kasalanang ginawa mo, ay kulang na lang patayin ka nila bago mapatawad, pero kapag sila ang may kasalanan ay gusto kaagad nila mapatawad sila?

I just stared at her. Mom and I talked. She was really mad to them, ilang beses niya ring sinabihan sina Nix na wag na wag ako palabasin ng bahay nila.

"Na sa labas si Francine..." she said. I didn't respond again.

Sobrang bigat ka pa rin ng puso ko. I tried to understand what the words they threw to me pero aabot pala sa punto na hindi mo kaya ang mga binabato nila sa'yo especially kung hindi ito totoo.

"She wanted to say sorry too, Quaina."

"That quick, granny?" tanong ko.

Impossible.

"Iana, hija, Francine realized things already. She already accepted the defeat. Ayaw niyang pumasok kasi nahihiya siya sa mga Ferguson." hindi ako ulit sumagot.

"We'll talk some other time, granny." I said with finality. Ayaw ko muna ngayon. Yes, I want to settle things first. Hindi naman siguro tama na siya ang kausapin ko at siya ang mag so-sorry sa ginawa ni Francine. Yes I was humiliated by my grandmother but the fact that she is my grandmother can be enough reason not to hold grudges at her.

"Quiana... Apo..." she said and reached for me.

I closed my eyes and took a deep breath. I know time heals all wounds. I was hurt on she said to me back then. Naiisip ko nga, siguro galit lang talaga siya sa akin noon kaya ganoon siya magsalita sa akin at nadungisan ko ang pinakamamahal niyang apelyido. Hindi man Gil ang dala ko, parte pa rin ako ng pamilya niya. 

"MA'AM QUIANA!! MA'AM QUIANA!!!" Paula shouted while running inside the house. She is crying like something bad happened. Kinabahan ako kaagad. Napabitaw ako kay granny.

"Bakit?""

"Ma'am Quiana... Ma'am Quiana, patawad po... Patawad po..." she said and kneel down. Niyakap niya ang mga paa ko at sobra ang iyak nito.

"Bakit? Ano nangyari?" I asked her.

"Ma'am... Si Queen po... Kinuha ng babae sa labas... Ma'am..." did I hear it right?

"What?"

"Si Queen po... Kinidnap! Ma'am!" OH MY GOD! Parang binagsakan ako ng lupa sa sinabi ni Paula sa akin.

Without hesitation, I ran outside the house. Sobrang kinakabahan na ako at lumalabas na ang luha sa mga mata ko.

Possible kaya ang iniisip ko?

I saw the guards running back to the mansion.

"Ma'am! Hindi na namin nahabol." sabi ng isa.

Oh my god! I ran again as if I can catch it. Sobrang lakas na ng tibok ng puso ko sa kaba, ilang beses akong natapilok sa kakatakbo, nakalabas na ako ng subdivision at nakapunta na ng park sa labas.