Stolen Heart

Kabanata 29

"Ano ba!" sigaw ko dito ng hinawakan niya ako ulit sa kamay para pigilan!

"Baby..." he called me. I slapped him.

"What do you want Phoenix?!" naiiyak kong sigaw.

"I missed you." I lost my senses when he pulled me for a hug. Napapikit ako at mas lalong naiyak.

For 3 years, simula ng na rehab ako, doon ko natutunan magsimula ulit. Doon ko na realize na dapat makontento ako kung ano ang meron ako. I should be glad for what is coming in my life at ayaw ko ng sumubok ulit sa mga bagay na alam ko ay hindi mapapasakin.

"I hate you! I hate you, Phoenix! I hate you!" I shouted and punched his chest many times. Hindi pa rin siya umaalis sa pagyakap sa akin.

I hate being in his arms! I hate how can he still give me butterflies after what happened- no. Not just butterflies, but the whole damn zoo.

"Ano ba! Bitawan mo ako!" pagpalag ko.

Ayaw ko ng ganito! Ayaw kong humantong ulit sa ganoon! I was lost- very very lost. Sa mga panahong iyon, 

"Baby please, tell me, tell me what to do this time." he said and held my both cheeks.

Nakatingin ako sa mga mata ni Phoenix at lumalabas ang mga luha sa mga mata ko. 

"Tell you what? Makikinig ka ba, Phoenix? Gagawin mo ba Phoenix? Hindi naman diba? I cried and begged, hindi ka nakinig." may tapang kong sabi.

Hindi naman siya sumagot. Ito yung gusto niya diba? Well, I give this to him then!

"How dare you tell me that you miss me Phoenix eh kahit kamusta ka na wala akong natanggap sa'yo sa loob ng tatlong taon!" I thought he was living in a happy life. Bakit kaya ganun? Ikaw na nga ang nagmahal ng sobra, ikaw pa ang nasaktan ng grabe. Yung dala mo ang sakit hanggang saan ka magpunta at nanunuot ito sa puso mo.

He managed to smile and have fun here while I was devastated at Paris. Siguro kung hindi dumating si Queen sa buhay ko, hindi ako makakabangon ulit. Siguro na sa rehab pa rin ako.

He wiped my tears using his thumb. What kind of look is that Nix?! Naawa ka sakin?

"I don't want you to be in my life again, Phoenix. Sinira mo ako, sirang sira ako." I said and pushed him to go out!

"Quiana!" he called me pero mabilis lang ang lakad ko. Nakasunod naman siya sa akin at napapatingin ang mga empleyado nila.

No, hindi pwedeng sumunod siya hanggang mamaya! I will going to meet my friends! We will be going out with Queen! Ayaw kong makita niya si Queen! Hindi niya pwedeng makita ang anak ko!

"Quiana!" sabi nito at hinila ako.

Patuloy lang ang pagkalas ko sa kanya pero nahahawakan niya pa rin ako. Kinalas ko ulit ang paghawak niya at tumalikod na at maglakad. I felt my entire world flipped when I felt his arms snaked  on my waist. Natigil ako sa paglakad at napaiyak.

"Tell me what you want me to do to forgive me, Iana. Tell me... Wag ka lang umalis ulit, wag mo akong itaboy ng ganito. Iana..." he said.

Mas lalo lang lumakas ang iyak ko. Gusto ko siyang harapin at suntukin! He is hurt dahil tinataboy ko siya! Naisip ba niya ang naramdaman ko at kung gaano iyon kasakit ng ilang beses akong magmakaawa sa kanya para sumama sakin pero umayaw rin siya?! That was the first time someone rejected me! He is all my firsts! Siya ang kauna-unang lalaki taong minahal ko at siya rin ang unang taong umayaw sa akin! I am Quiana del Carmen and no one can reject me! But he is Phoenix Ferguson! Damn him for being him.

"Baby, tell me... I will do everything for you to forgive me... Tell me..." I can hear how his voice broke.

What Phoenix? Don't tell me iiyak ka! Kasi kapag nangyari yan hindi talaga ako maniniwala sa'yo!

"Just stay away from me Phoenix... That is  enough." madiin kong sabi ko. Instead na pakawalan ako, ay mas lalo lang humigpit ang pag yakap niya sa akin.

I saw on the entrance of their company, Nix parents and sibling were there standing. Nakatingin rin sila sa ami na dalawa. I can even sense all the eyes of their employees! Ikaw ba naman na sa gitna ng kompanya na yumakap sa babae!

"Forgive me... Please..." I shivered when he kissed me on my nape. Parang gusto ko siyang suntokin sa ginawa niya!

Kahit anong gawin niya at sabihin, hindi ko alam kung may parte sa puso ko na handang magpatawad. Sabi ng marami, forgive and forget. But how can you forgive and forget if you can't even forgive yourself for what you did? Sarili ko nga hindi ko mapatawad, si Phoenix pa kaya? Hindi ko nga makalimutan ang mga nangyari!

"Stay away Nix! I will forgive you if you stay away from me!" can I cancel my work with them? They will understand naman diba? Mahihirapan akong mag trabaho kung ganito! Ayaw ko sa mundo ni Phoenix, hindi ko pa rin kaya. Mas gusto kong bumalik ng Paris at makaramdam ng lungkot pa minsan minsan kesa manatili dito na sakit ang nararamdaman ko at naalala ko lang ang kamalian na nagawa ko- hindi kamalain na pumatol ako kay sa kanya kasi nabiyaan ako ng anghel, pero ang kamalain ay iyong araw na nagmakaawa ako sa kanya kahit alam kong impossibleng piliin niya ako.

I took risk. I swallowed my pride. Kinalimutan ko ang sarili ko para makuha siya. I was desperate to get him- but with all of his guts he rejected me. Sa bagay, inagaw ko lang siya kay Francine, hindi naman kasi talaga siya akin eh. Malandi kasi ako, mang-aagaw, ahas, kaya bakit siya sasama sa akin?

Pilit niya akong pinaharap sa kanya at nagtagumpay siya dahil wala na akong lakas. Hinang hina na ako.

Napatakip ako sa bibig ko ng lumuhod siya sa harap ko. I heard everyone gasped! I heard his parents and siblings called him!

"Ph-Phoenix..." my voice was shaking!

Hindi ko alam ang dapat kong maramdaman. Ganito pa ang pakiramdam ni Phoenix ng nagmakaawa ako sa kanya? Iyong bibigay pero hindi pwede? Iyong nasasaktan ka ng sobra sobra? Iyong nanghihina ka? Ganito ba? O hindi? Siya ba noon nung nagmakaawa ako ay ganito kahina? I bet not. Kasi mabilis ang mga salita niya at nakakasagot kaagad ito. Mabilis ang naging desisyon niya at walang pagsisisi sa boses niya noon. I remember how cold was that.

"Please, baby... I am sorry.. Forgive me... I want you back..." no, mali ito. I learned my lessons years ago. Kung gaano kasarap sa pakiramdam na kasama ko siya, sobrang sakit rin pala kapag iwan ka niya. Napanatag ang loob ko noon na mahal niya ako kaya walang pagaalinlangang nagmakaawa ako para sumama siya sa akin.

And I learned something from it, kahit gaano kapa kamahal ng isang tao aayaw at aayaw pa rin ito sa'yo. Pag sinabi niyang I love you forever, it doesn't mean he forever na talaga. Gaano siya ka sigurado na habang buhay ka niyang mamahalin kung kahit nga buhay niya ay may katapusan rin? Wag ka dapat maging kampante kung ano ang meron sa inyong dalawa.

"Quiana... I love you..." he said while kneeling down. I can't even wipe my tears seeing him right now.

He is kneeling down! Phoenix is kneeling down and I can't believe it! 

"Tell me that you love me too, baby..." he said and looked at me in the eyes.

I took a courage to make him feel what he made me feel 3 years ago.

"Sorry Nix. Ayaw kong mahalin ka. Ang sakit sakit mo kasing mahalin." I said and turned my back at him and ran.

I don't want to look back and go with him there and hug him and tell him we're okay. Hindi ganoon kadali iyon. It will never be easy.