Stolen Heart

Kabanata 42

"Phoenix..." I called him.

Pumasok siya ng kwarto at dumiretso lang ng kama.

"Nix.." naiiyak kong sabi.

Sobrang talim ng titig niya sa akin. Napayuko na lang ako at napakagat sa labi ko.

"I'm sorry..." I said. Naging pabaya ako. Para akong hindi ina!

He just sighed and laid down. What happened? Dapat magkasama kami! Dapat pareho namin nagiging sandalan ang isa't isa. I know may kasalanan ako sa nangyari but he needs to be there for me! Hindi iyong galit rin siya sa akin! Hindi lang siya ang magulang ni Queen!

I woke up without Phoenix. Mas lalo lang akong nasasaktan!

There was a commotion when I went downstairs. Nakayuko lahat na mga hinire nilang trabaho at si Phoenix palad-lakad doon tila ba'y sobrang galit.

"MAGBABAYAD AKO NG BILYON KUNG KAILANGAN!" he shouted.

"Phoenix... Calm down..." said tita Paige. Sinipa ni Phoenix ang isang stool dayon at natumba ito.

"Nix..." tito Ken called him. I was just standing at the staircase looking at him.

"Sir, ginagawa na po namin. May mga tao na po sa airport kung baka sakali umalis si Francine Gil." the one said.

What? Anong airport? Sinong aalis?

"Kahapon lang siya kumuha ng ticket papuntang Cebu... Dalawa sila ng anak niyo."

WHAT?!

"Phoenix." tawag ko dito. He looked weary now.

He sighed and walked to me.

"Nasaan si Queen? Bakit?... Anong Cebu?! Phoenix!" naiiyak kong tanong sa kanya.

"Quiana..." he called me.

"PHOENIX!" inalog-alog ko na ito! Wala akong alam! Hindi niya ako sinasabihan sa mga nangyayari!

He closed his eyes and didn't answer me! Oh my god, this is making me insane!

"Phoenix! Ano ba! Answer me! Where's our daughter? Saan... Damn it!" I lost my strength. Napaupo ako sa sahig at hindi alam ang gagawin ko. Mababaliw na ako!

"Quiana..." mabilis nila akong dinaluhan. I want to see my daughter. Hindi pwedeng mapabukas pa ulit ito! Kung kailangan kong tahakin ang buong mundo gagawin ko para sa kanya basta wag lang siya saktan ni Francine.

"Let's go upstairs." sabi ni Phoenix. I shook  my head.

"Nasaan si Queen?" this is the second time I cried my soul out. Yung hindi alam ang gagawin, yung mababaliw ako, yung sobrang sakit, yung parang mamamatay ako.

"Phoenix naman... Sabihan mo ako... Nasaan si Queen..." naiiyak kong tanong sa kanya. He squat para lumebel sa akin. Sobrang higpit ng hawak ko sa t-shirt niya at inaalog siya para sagutin niya ang tanong ko!

The rest were crying. Tita Paige helping me to be calm pero hindi ko kaya kumalma lang kung ang anak ko ay na sa baliw kong pinsan!

"Quiana..." matigas na tawag ni Phoenix sa akin.

"Nix naman! Sabihan mo ako ng mga nangyayari! Hindi iyong ikaw lang may alam sa nangyayari sa anak natin! Ina ako ni Queen!" I shouted and pushed him. His jaw clenched.

"YUN NA NGA QUIANA! INA KA PERO PINABAYAAN MO!" he shouted back at me.

My jaw dropped. Parang mas piniga lalo ang puso ko sa sinabi niya.

"KUYA!/NIX!" they called him.

Hinatak siya ni Stacey doon para patayuin. Inalalayan naman ako ni tita Paige at Kennedy. I was stunned on what he said.

The blame is on me. I admit it, may kasalanan ako sa nangyari but that was not my intention to let Queen out of my sight.

"DAMN IT!" Nix shouted and kicked the other stool.

Tito Kendrick told the workers to go out. Tanging kami na lang ang na sa living room nila. 

"Phoenix..." I called him.

His jaw clenched again and looked at me with his piercing eyes.

"HINAYAAN MO YUNG ANAK NATIN! SHE IS NOT INVOLVED HERE!"

"PHOENIX! YOU DON'T KNOW HOW I WANT TO PROTECT QUEEN!" depensa ko.

He smirked sarcastically. Mas lalo lang sumasakit ang puso ko sa nangyayari ngayon. Hindi ba dapat ay nagtutulungan kaming dalawa malutas 'to at makita si Queen?!

"ANONG KLASING PROTEKTA YAN, QUIANA?! ANONG KLASI KANG INA KUNG PABAYA KA?" he said and turned his back at us.

Did he just question what kind of mother am I?

"Phoenix!" tawag sa kanya.

Tumatak sa puso't isip ko ang sinabi ni Phoenix sa akin. Ano nga ba ako klasing ina? Do I deserve to be called a mother? Tama nga ba siya? 

"Ate Quiana..." Kennedy called me and hugged me so tight.

Parang hindi lang puso ko ang sinaktan ni Phoenix pati rin ang pagkatao ko.

Sa siyam na buwan na na sa sinapupunan ko si Queen, sobrang hirap ng buhay ko at isa na dun ay dahil na sa rehab ako. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. I was really scared to give birth na mag-isa. Halos gabi gabi pinapanalangin ko na sana maging mabuting ina ako sa kanya. God knows how thankful I was when I delivered Queen normally.

"Come on, Quiana... Hold your little princess..." sabi ng isang nurse sa akin. Nakaupo lang ako sa kama at nakatingin sa kanya.

Ramdam ko ang luha sa mga mata ko dahil sa saya.

"I.. I am scared to hold her... She might cry..." natatakot kong sabi. I don't want to see her crying. She is my life now- my everything.

The nurse giggled and went close to me. "Look at her... She is telling herself that I want mommy to hold me! Come on, Iana..." dahan dahan niyang nilagay si Queen sa braso ko.

She moved at kinabahan ako ng sobra doon. And slowly, parang ngumiti ito. 

I am the happiest woman alive when I witnessed that smile. I told myself to be the best mom for my daughter. I want her to see the best in me. I want to show her that I love her with all my heart and soul. I tried my best to be the best mother I can be. 

"Ga-Galit lang si kuya, Iana..." said Stacey.

Natigil ako sa pag-iyak. Tulala ako habang iniisip pa rin ang sinabi ni Phoenix sa akin. Saang banda kaya ang kailangan kong ayusin? Ano kaya ang kailangan kong gawin? Wala ba talaga akong kwentang ina sa anak ko?

"I don't deserve to be called a mother..." kusang lumabas sa bibig ko iyon. They gasped and called me on my name like I said something wrong.

I looked at tita Paige. I smiled weakly at her.

"I need to find Queen and show to Phoenix I am not as worthless as I think I am.... I will find Queen even it is risking my life..." walang nagsalita sa kanila, tita Paige just hugged me so tight.

Phoenix didn't went home that night o hindi ko lang siya nakita. I stayed at Queen's room the whole night. Umiyak lang ako na umiyak doon. Ramdam ko kung gaano kahirap lumaban na ikaw lang mag-isa. Yung ilang beses mong sinasabi sa sarili mo na kaya ko to pero sobrang obvious na hindi pala. Of course, I need a companion to overcome this trial- but how can I overcome this kung sobrang wasak na wasak na ako? Queen's missing plus Phoenix making me feel how worthless I am as a mother. Wala na bang mas sasakita pa dito? Kasi tangina, parang ayaw ko na. If this means life- I don't want to live anymore.

I stared at my tattoo for a moment. Is life still beautiful, Quiana?