KIRGIN ÇİÇEKLER 🌸

1.BÖLÜM-HİSLER

''Anne, anne''

Diye sayıklıyordu Eylül. Cemre uyandı ve Eylül'üde uyandırdı.

Cemre: Eylül, uyan canım.

Eylül gözlerini araladı ve yerinden doğruldu.

Eylül: Cemre ne oldu?

Cemre: Sayıklıyordun Eylül. Al su iç.

Cemre Eylül'ün yatağına otudu. Eylül başını Cemre'nin göğsüne yasladı. Ağlamaya başladı.

Eylül: Cemre, sence eve dönmemek ile iyi mi yaptım?

Cemre: Bu senin seçimindi Eylül. Nerede huzurlu hissediyorsan orada kal.

Eylül: Ben burada, sizin yanınızda huzurluyum. O evde benim kötü hatıralarım var en büyüğü de annem.

Cemre: Bak bunları yarın konuşalım olur mu? Sen yat dinlen. Sabah uzun uzun dertleşiriz.

Eylül: Tamam. İyi geceler.

Cemre: Sana da iyi geceler.

Sabah olmuştu. Kader Eylül ve Songül takı satmaya gidecekti. Meral ise konservatuvar için kursa. Cemre'de önce anne ve babasının mezarına sonra da kızların yanına geçecekti.

Songül: Kızlar biz çıkıyoruz.

Cemre: Tamam Songül. Ben de çıkarım şimdi. Meral'de sabah erkenden gitti zaten.

Songül: Tamam. 

Kızlar dışarı çıkmış Cemre odada tek kalmıştı. Anne ve babasının ziyaretine gideceği için bir mektup yazmaya karar verdi.

Anne, baba. Siz gittiniz. Sizin ile birlikte ben de bittim. Her şeyimi kaybettim. Ama onca mal ve mülk arasında tek özlediğim şey güzel anılarımız. Sizin hayatımda ne kadar çok yer kapladığınızı daha yeni yeni anlıyorum. Bir gün gelecek beni öpüp koklayarak uyandıracak sonra da ''Günaydın prensesim.'' diyeceksiniz gibi geliyor.  Sizden sonra Gökhan'ıda kaybettim. Geçmişimden geriye sadece Serkan var şimdi. Belkide bu yüzden...

Cemre yazısını bitirmişti , kağıdı katlayarak pantolonun cebine soktu. Yanaklarından gözyaşlarını sildi ve çıktı. Yolda giderken Serkan'ı ve Eylül'ü düşünüyor hislerini sorguluyordu. 'O Serkan'a karşı çok büyük hisler beslemiyordu kendi içinden. Serkan'a yakın olmasının nedeni ise sadece geçmişlerinden gelen arkadaşlıktı. Ama kızlar Cemre'nin hareketlerini yanlış anlıyor ve sürekli suçluyorlardı.' Bunları düşünürken birine çarptı.

Cemre: Ay, çok özür dilerim pardon.

Kafasını kaldırıp baktığında bu kişinin Serkan olduğunu fark  etti. 

Cemre: Serkan sen miydin?

Serkan: Ne düşünüyordun bakalım? Çok dalgındın.

Cemre: Hiç öyle, annemlerin mezarına gidiyordum.

Serkan: Eşlik edeyim mi sana?

Cemre: Sen bilirsin. 

Serkan ve Cemre uzun süre konuşmadan yürüdüler. Cemre ise hala düşüncelerinden kurtulamamıştı.

Cemre: Serkan.

Serkan: Efendim canım?

Cemre: Ben sana bir şey diyecektim. 

Serkan: Ne oldu?

Cemre: Neyse boşver ya.

Serkan: Ne oldu Cemre söyle.

Cemre: Ya ben dışarıdan senden hoşlanıyor gibi mi duruyorum.

Serkan: Bilmem öyle misin ki?

Serkan bunu gülerek söylemişti.

Cemre: Serkan konuştuk bunları. Onlar eskidendi. İnanmıyor musun bana?

Serkan: İnanıyorum Cemre. Hadi biz fazla gecikmeyelim.

Kızlar tezgahı kurmuş, satışlara başlamıştı.  Güney kızlara atıştırmalık bir şeyler almak için bakkala gitmişti.

Songül: Takılarımız var! 10 Lira! 

Kader: Çok güzel takılarımız var.!

Eylül'ün bir kaç gündür vicdanı rahat değildi. Atakan'ın mezarına gitmek istiyordu. Ailesinden adresini öğrenmişti ama gitmeye çekiniyor korkuyordu. O sırada Güney geldi.

Güney: Ee nasıl gidiyor sattınız mı bir şeyler?

Songül: Yok vallahi Güney kimse uğramıyor bile tezgaha.

Güney:  Ben de size bir şeyler aldım yersiniz diye.

Songül: İyi yaptın Güney. Kızlar gelin şunları yiyelim sonra yeniden satarız.

Meral kurstan çıkmıştı. Yolda ilerlerken Mert onu durdurdu.

Meral: Ne oluyor Mert? Ne istiyorsun?

Mert: Kursu ihmal etmediğin için teşekkür ederim. Birde beni affettiğin için.

Meral: Seni af mı etmişim? Kim dedi?

Mert: Kursa gelerek bunu gösterdin Meral.

Meral: O zaman bir daha kursa da gitmem. Seni affetmedim Mert.

Meral yoluna devam ederken Mert  kolundan tutup tekrar durdurdu.

Mert: Ya Meral. Özür diledim kaç kere.

Meral: Önce beni taciz ettin..

Mert: Meral! Ben tacizci değilim.

Mert'in sesi yükselmişti.

Meral: Bana bağırma Mert. Seninle konuşmak istemiyorum.

Diyerek gitti Meral.