KIRGIN ÇİÇEKLER 🌸

48. BÖLÜM-SEN BENİ ÖLSEN UNUTAMAZSIN!

Kader çalıştığı okula gitmiş, Meral kahvaltıyı hazırlıyordu. Cemre kahvaltıya indi.

Cemre: Günaydın.

Meral: Günaydın canısı!

Cemre: Kader çıktı mı?

Meral: Evet. 

Cemre ve Meral kahvaltı masasına oturdu.

Meral: Bugün kafeye gideyim diyorum.

Cemre: Aynen, benim de raporum bitti zaten.

Meral: Bugün hangi şarkıyı söylesem acaba? Ceyhun ve sana özel mi söylesem.

Cemre: Off meral; aklıma getirme şunu.

Meral: Ay vallahi Cemre, depresyon triplerini çekemicem.

Ceyhun Meral'i aradı.

Meral: Ceyhun arıyor.

Cemre: Banane.

Meral: Ne demek 'banane' çocuk durduğu yerde beni aramadı herhalde. Seninle konuşmak istiyor.

Cemre: Ben istemiyorum.

Cemre masadan kalktı.

Meral telefonu açtı.

Meral: Alo?

Ceyhun: Meral, Cemre yanında mı?

Meal: Odasın da.

Ceyhun: İyi mi? Yarası falan...

Meral: İyi, merak etme.

Ceyhun: Tamam sağol.

Meral: Bye bye.

Meral telefonu kapattı. Cemre odasında ağlıyordu. Meral yanına gitti.

Meral: Cemre, yine mi ağlıyorsun?

Cemre: Ya ne yapayım Meral. Aklımdan çıkmıyor.

Meral: Tamam, üzme kendini bu kadar.

Meral Cemre'ye sarıldı.

Meral: Hadi, bak işe geç kalıyorsun.

Cemre: Doğru.

Cemre hazırlanmaya başladı.

Songül ve Kader okulda idi. Tenefüs arasındalardı. Öğretmenler odasında konuşuyorlardı.

Kader: Sen izine ne zaman ayrılacaksın?

Songül: Daha erken ya.

Kader: Karnın çok büyümeden ayrıl.

Songül: Ben de öyle düşünüyorum.

Kader: Akşam Meral kafeye gidecekmiş.

Songül: Aa, niye?

Kader: Kendini iyi hissediyormuş, haa birde ilham kaynağı müzikte imiş.

Songül: Allah'ım yaa.

Ceyhun ve Mert babalarının yanında çalıştıkları için rahattı. İşe gitmemişlerdi.

Ceyhun: Yüzüğü böyle.. Yüzüme fırlatışı kafamdan gitmiyor.

Mert: Bir şey olmuş, kırılmış kız sana. Yoksa niye durup dururken bunu yapsın.

Ceyhun: Ya ne olmuş olabilir. Hiç bir şey yapmadım ona.

O sırada Defne aradı.

Ceyhun: Efendim Defne?

Defne: Bugün bir şeyler yapalım mı? 

Ceyhun: Ya kafam çok bozuk. Olabilir aslında.

Defne: Tamam. Saat 12'de ..... Kafesi'ne gel.

Ceyhun: Tamam. Görüşürüz.

Eylül çalıştığı anaokulunda sabah evresinin öğretmeni idi. İşi bitmiş, eve geçmişti.

Mesude: Eylül, diyorum ki bugün Nazan Hanım'ları mı çağırsak yemeğe?

Eylül: Bu akşam olmaz ama yarın akşam olur.

Mesude: Tamam. Ben söylerim Nazan Hanım'a.

Eylül: Ben odamdayım. Birazdan da Serkan ile buluşacağız.

Mesude: Tamam kızım. Serkan'a söylersin.

Eylül: Tamam.

Eylül odasına çıktı. Cemre'yi aradı.

Cemre: Efendim Eylül?

Eylül: Cemre, nasılsın?

Cemre: İyiyim, ne oldu?

Eylül: Ha şey, yok ya bir şey.

Cemre: Okuldan çıktın mı?

Eylül: Evet. Sen yurtta mısın?

Cemre: Evet. Yeni geldim ben de.

Eylül: Haa, tamam canım ben seni tutmayayım.

Cemre: Bye bye.

Ceyhun ve Defne buluşmuştu.

Defne: Ceyhun, dünden beri ruhsuzsun.

Ceyhun: Bana ruhumu veren kişiyi kaybettim çünkü.

Defne: Belki sana kaybettiğin ruhunu geri kazandıracak olanlar vardır? Olmaz mı?

Ceyhun: Olamaz. Cemre'den başkası olmaz.

Defne: Cemre, kendine yeni birisini bulur. Sen de yalnız başına kalırsın.

Ceyhun: Öyle bir şey olmayacak inşallah.

Eylül ve Serkan Ceyhun ve Defne'nin olduğu kafeye gelmişlerdi. Eylül tam masaya oturacakken Ceyhun ve Defne'yi gördü.

Eylül: Serkan buradan gidelim.

Serkan: Ne oldu?

Eylül: Başım dönüyor biraz. Eve gidelim.

Serkan: E, tamam sen bilirsin.

Eylül ve Serkan geri döndü. Akşam olmuştu. Kızlar ve Serkan, Güney, Kaan, Mert ve Ceyhun Meral'in çalıştığı kafedelerdi.

Songül: Saat kaç oldu. Nerede bu kız?

Güney: Bekle aşkım gelir.

Kader: Geliyor.

Meral sahneye çıktı. Ardında gitar çalan bir oğlan. Alkışlar bittikten sonra Meral konuşmaya başladı.

Meral: Şimdi söyleyeceğim şarkıyı iki ayrı çifte hediye ediyorum. Umarım barışırsınız.

Meral şarkıyı söylemeye başladı.

''...Ne yapsan sen beni unutamazsın 

Bir yağmur yağsında bir şarkı çalsın 

Sen beni ölsen unutamazsın...''