KIRGIN ÇİÇEKLER 🌸

66.BÖLÜM-KİMİN HAYATI?

Serkan: Ne?

Eylül: Çok mu şaşırdın?

Serkan: Evet. Başkası olsa yine şaşırdım. Hem merak etme benim sevgilim var zaten.

Eylül: Ne?

Serkan: Çok mu şaşırdın?

Eylül: Ben..

Songül: Abi ne oluyor? Kafam karıştı.

Kader: Eylül ve Bora sevgili olmuş. Serkan da başkası ile. Ne kadar sadıkmışsınız birbirinize. Gözlerim yaşardı.

Eylül: Kader niye öyle diyorsun? Aşık kalmak zorunda mıyım?

Serkan: Aynen.

Eylül: Sen konuşma Serkan.

Serkan: Niye? Kıskandın mı?

Eylül yastığı alıp Serkan'a attı.

Eylül: Sevgilimin yanında söylüyorsun birde.

Serkan: Sevgili imiş. Bu mu sevgili?

Bora: Arkadaşım, zaten sana gıcığım sinirimi ziplatma.

Serkan: Zıplatırsam ne olur?

Serkan ayağa kalktı.

Ceyhun: Hoopp. Durun.

Güney: Sakin olun. Serkan otur abi.

Serkan: Bırak ya.

Serkan içeriden çıktı.

Bora: Eylül, bana su getirir misin?

Eylül: Getiririm.

Eylül mutfağa gitti. Serkan'da oradaydı.

Serkan: Beni mi takip ediyorsun şimdi de?

Eylül'ün aklına okulun ilk gününde ki hatırası geldi.

Eylül: Hatırlıyor musun? Sınıfa giderken beni takip ediyorsun demiştim.

Serkan: Hatırladım.

Eylül: Keşke... O günlerde olabilsek.

Eylül ve Serkan giderek yakınlaştı.

Serkan: Keşke bunlar hiç yaşanmasaydı.

Eylül: Keşke...

Serkan: Eylül, ben..

Eylül: Şiştt.

Eylül ve Serkan tam öpüşecekti ki Güney içeri girdi.

Güney: Lan.

Serkan: Güney.

Güney: Pardon böldüm. Devam edin. Nerede kalmıştınız?

Eylül: Güney ya.

Eylül suyu doldurup mutfaktan çıktı.

Güney: Oğlum ne yapıyorsun? Kızın sevgilisi içeride.

Serkan: Aman Güney ya.

Serkan'da mutfaktan çıktı.

Songül: Ahh.

Cemre: Ne oldu?

Songül: Karnım..

Güney: Doğum mu başladı acaba. İmdaat. Niye bağırıyorum ya? Çabuk hastaneye.

Cemre: Güney sakin ol. Ne doğumu daha 5 aylık.

Güney: Erken doğum olursa? Ya bebeğimi kaybedersem?

Songül: Güney! Ahh..

Cemre: Tamam Songül, sakin ol. Güney sen de saçmalama.

Kader: Derin nefes al.

Songül: Geçti, geçti.

Eylül: İyisin değil mi?

Songül: Evet, evet. Neyse yemeği getireyim.

Kader: Biz getiririz.

Defne bayılmıştı. Bir depoya atılmıştı. Biraz zaman sonra ayıldı.

Defne: Neredeyim ben?

Defne hemen yerinden doğruldu.

Defne: Anne! Telefonum..

Defne'nin telefonu yanında değildi.

Defne: İmdaat! Kimse yok mu? İmdat! Yardım edin.

Nursel Defne'nin yanına geldi.

Nursel: Sakin ol hayatım.

Defne: Anne. Ben neden buradayım?

Nursel: Canım öyle istedi de ondan.

Nursel kahkaha attı.

Defne: Ne? Nasıl? Gitmek istiyorum.

Nursel: Hiç bir yere gidemezsin. Hatta gidebilirsin ama sen gidersen kardeşin ölür.

Defne: Ne? Niye?

Nursel: Sen mı ölmek istersin? Kardeşinin mi ölmesini istersin?

Defne: Se-Serkan mı?

Nursel: O kim be? Şu mavi gözlü olan. Cemre.

Defne: Cemre mi?

Nursel: Evet.

Defne: Ya bizden ne istiyorsun?

Nursel: Bak hayatım. Donör arayışında olan bir kadın var ve ben ona istediği organları vermek zorundayım. Hayat kurtarmak istemez misin?

Defne: Hayır, ya hayır. Bırak beni!

Nursel: Ya kardeşinin hayatı yada senin.

Herkes Songül'ler de idi.

Meral: Size inanmıyorum.

Songül: Ben de.

Kader: Ben de

Eylül: Ya of. Sevgiliyiz işte uzatmayın.

Cemre: Çok acele olmamış mı?

Eylül: Hep bana yüklendiniz. Bakın Serkan'a o da hemen sevgili yapmış.

Güney: Onunla da konuşacağız.

Meral: Ee Cemre, siz ne zaman ayrı eve çıkacaksınız?

Cemre: Beni istemiyorsun yani canısı.

Meral: Hayır ondan değil yani evlisiniz ya.

Cemre: Bir çok eşya tamam. Ev alacağız sadece. Birde bir kaç eşya.

Ceyhun: Yatak odası mobilyası da var.

Güney: Bak o çok önemli. Hayatının dönüm noktası orada geçecek.

Songül: Güney!

Herkes güldü.

*****

Nursel: Hadi ama tatlım vaktim gidiyor.

Defne: Allah belanı versin.

Nursel: Sinirime dokunursan seni şuracıkta öldürürüm.

Defne: Tamam. Cevabımı vereceğim.

Nursel: Bekliyorum.

Defne: Beni bırak. Cemre'yi al.