Sad to Belong

Chapter 4

            

Gabi na ng makauwi ang magkapatid galing sa kanilang bonding time. Pagkatapos kasi nilang kumain ay napag-desisyunan ni E.J na isama ang kapatid sa mall para makapag-shopping ito. Base kasi sa mga napapanuod niya, shopping seems to be one of the methods that women do to forget about their problems or stresses. At naisip niyang mukhang kailangan ito ng kapatid niya.

"Thank you so much Kuya. I had fun!" masiglang sabi ni Zayelee sa kapatid.

"No worries. May bayad 'yan ha." Tawa nito saka ginulo ang buhok ng kapatid.

"H'wag mong sabihing may ginagaya ka?"

"Hoy, wala no! Magpahinga ka na nga diyan. Masyado mo 'kong kinurakot ngayong araw. Paano pa kaya sa mga susunod na araw? Balik nalang ako sa Maynila." Pabiro niyang tugon saka hinagkan ang kapatid.

"Manahimik ka nga kuya. Alam ko namang paborito mo akong ilibre eh." Nakangiti niyang tugon saka tuluyang pumasok sa loob ng kanyang kwarto.

Pabagsak na itinapon ni Zayelee ang katawan sa kanyang kama. Pagod na pagod siya physically and emotionally today. On a positive note though, eh nandito ang kaniyang Kuya E.J. She has never been this grateful for a while. He doesn't know how much she needed his presence. God was probably listening to her deepest wish: she just need someone to be there.

"Dad, I need you. How can I do this? Why is everything seemed to be falling apart? Bakit po ang sakit?" she whispered while tears are starting to form in her eyes. Ang mga luha na kaninang-kanina niya pa pinipigilan ay unti-unti ng bumabagsak. Inilapat niya ang kanyang mga kamay sa kanyang dibdib. Sumasakit ito habang iyak siya ng iyak. Parang ang paghawak niya rito'y makakapagpakuha sa sakit na nararamdaman niya. Her Dad was once her adviser, her everything. She looked up to him so much but he was taken away from them so soon. Heart attack was cruel, it ended his life just like that.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"Jerri gising naaaa!!!" Nagising si Zayelee sa ingay na kanyang narinig. Hindi niya man nakikita kung sino ito ngunit pamilyar na pamilyar sa kanya ang may ari ng boses nito.

"Kuya Blaise!!" sigaw niya ng makitang nakaluhod ito sa harap ng kanyang kama. Muntik na silang sumubsob sa sahig dahil sa ginawa niya.

"Dahan-dahan naman Jerri, alam kong gwapo ako!" pagbibiro nito sa kanya habang hinagkan siya nito pabalik. Why's life suddenly decided to make her happy?

"Ay, ang aga-aga ang lakas mong mambiro kuya. Ba't nandito ka? Di'ba may work ka?"

"Wow! Thanks for sounding so surprised to see me." He replied saka ito umupo sa tabi niya.

"I am!"

"Wala lang, bored lang ako." Tugon niya at nagkibit-balikat.

"Aha, so pumunta ka lang dito out of boredomness? Is that your way of saying 'I miss you Zayelee'?" hinagisan niya ito ng unan na tinamaan ang mukha ng kanyang kapatid.

"Now, now, the two of you better stop before you fight." Payo ng kanilang Kuya E.J na ngayo'y nakatayo sa gilid ng pintuan na may dala-dalang tray na puno ng pagkain. Her eyes lit up. Hindi niya na maalala kung kalian ang huling beses na may gumawa nito sakanya.

"For you baby sis." Muling sabi ni E.J at imnwestra ang tray ng pagkain sa harapan niya.

"Thank you Kuya!" masayang sabi niya sa kanyang kapatid ngunit bago pa man siya makakain ay naunahan na siya ng isa niyang kapatid.

"O, 'wag madamot. Sige ka, hindi ko ibibigay sayo 'tong regalo mo." Pagbabanta nito habang iwinawagayway nito ang isang medyo maliit na kahon sa kanyang kanang kamay.