Sad to Belong

Chapter 31

"Probably." Tipid na tugon ng binata saka hinarap ang dalaga. Nagulat siya sa inasta ni Zayelee dahil hindi siya naging masungit at mahirap intindihin ngayong gabi. She actually listened to him! Ngunit pinaalalahanan ng binata ang kanyang sarili na h'wag siyang umasang magiging ganito parati ang pakikitungo sa kanya ng dalaga. Baka naawa lang ito sa kanya ngayong gabi kaya siya nakinig. "I better get going."

Mas lalong nagulat ang binata dahil bago pa man siya tuluyang makaalis ay hinawakan ng dalaga ang kanyang kamay. He looked at her and she just looked so serious all of a sudden and she's looking at him right in the eyes. "Everything's going to be okay with you and your family. Sometimes, things happen for a reason. I know that I'm in no position to tell you this but, that reason might lead you to something better." Tila parang hindi makapag-salita ang binata sa narinig niya mula sa dalaga. No one, ever since his parents' divorce, told him something like this. He was utterly surprised! He knows na nakikisimpatya din ang kanyang mga kaibigan sa kanya pero they're not vocal about things like this. Hindi niya inaakalang kailangan niya palang marinig ito from someone hanggang sa sinabi ito ng dalaga. And that's when Pierce realised that sometimes, actions aren't just enough too.

"Thank you, Z.J. I'll keep that in mind." He smiled at her ngunit alam ng dalaga na malungkot ito deep inside. How can she be so mean to him before? "You really should get inside now. It's getting cold out here." Nagkatinginan muli silang dalawa bago tuluyang pumasok ang dalaga sa loob.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

As Zayelee started dozing off ay narinig niyang tumunog ang kanyang cellphone. Nakalimutan niya nga palang patayin ito kanina matapos niyang kunan ng picture ang kanyang mga kuya at mga kaibigan. Hindi niya na ito pinansin dahil tiyak siyang si Kean lang naman ang tumatawag sa kanya. O di kaya notification lang ng games o update lang ng phone. Masyado naman siyang nagiging assuming. Tinignan niya ang orasan sa kanyang bedside table para malaman kung ilang oras na nga ba siyang tulog ngunit ang sabi'y alas onse pa lang ng gabi. It's one of those sleeps you get na akala mo'y ilang oras ka ng tulog ngunit paggising mo'y kalahati o isang oras pa lang ang nakalilipas. She also checked the bed beside her to see if Saige's already asleep ngunit maayos pa rin ito kagaya ng nadatnan niya. Masyado pa yatang maaga para sa kanila para umuwi. She can still hear the faint music coming from the bar's direction.

Muling sinubukan ng dalaga na matulog ngunit hindi na siya dinalaw pa ng antok kaya't napagdesisyunan niyang lumabas muna, only to realise na umuulan pala. Kaya rin siguro hindi pa umuuwi ang mga iyon dahil alam nilang umuulan sa labas. Sayang, magpapahangin sana ako. I'd also love to stargaze. Ba't ba kasi ngayon pa umulan?  Walang ibang ginawa si Zayelee kundi ang bumalik sa kanyang kinahihigaan at pilitin ang sariling matulog. But her mind is so cruel it just wouldn't let her sleep. She started thinking of Kean instead and how much remembering his name still slowly hurts her in a torturuous way. This might sound O.A but we all deal and handle pain differently. She's still feeling this heavy weight in her heart and unfortunately, it somehow dictates her emotions and her thinking. Hindi niya nga alam kung paano niya nakakayang makihalubilo, makipagtawanan at umakto ng normal araw-araw ng hindi pumapalya. She remembers him in every little thing. How is that even possible? He should've known I don't need another heartache! Sa tingin ba niya ganon lang kadali na kalimutan ang pagkawala ng kanyang ama kaya ginawa niya ito ngayon sa kanya? Don't I deserve to be happy? She doesn't know whether she should hate him or forgive him. But how can I forgive him when he didn't even ask for my forgiveness? He's probably with that girl right now... And oh, how painful it is picturing him with someone else. Hindi napansin ng dalaga na basang-basa na pala ang kanyang unan sa kakaiyak.