Eleven

694 19 0
                                    

A/N: oh hi loves! It took me decades to repair myself and my apologies to that. Anyway, I did the back read just to remember my plot and the whole story, I noticed lots of grammatical errors and misspelled words haha shame on me. I'll edit them soon, if I have time. So enough with this and I'll proceed now the update.

****

Shine

"Shine."

Patuloy lang akong umiiyak sa isang sulok sa hindi malamang dahilan nang marinig ko ang pangalan ko. Gustuhin ko mang mag-angat ng tingin ngunit di ko magawa. May pumipigil sa akin, alam ko, ngunit hindi ko alam kung ano.

"She's still not responding?"

Ngayon boses lalaki naman ang narinig ko. Isa lang ang napapansin ko sa kanila, malalim ang mga boses at parehong malamig. Kahit hindi ko sila nakikita, nararamdaman kong malapit lang sila pero alam ko ring wala sila ngayon sa lugar kung nasaan ako. Ewan ko, magulo masyado. Sobrang gulo.

"I'm afraid."

Sabi nang babae. Hindi ko alam kung para saan sya natatakot at bakit. Tila may usapin silang sila lang din ang nakakaintindi.

"No. She'll make it. She's a strong woman. Just trust her."

Hindi ko alam pero pakiramdam ko nang dahil sa sinabi ng lalaki ay nakaramdam ako ng kapayapaan. Kapayapaan na ngayon ko lang naramdaman mula nung marating ako dito at malagay sa ganitong sitwasyon. I'm not tied up or what pero I can't move. Nagmistulang bato ang katawan ko pero buhay naman ang lahat ng kalamnan ko. Hindi ko maintindihan kung bakit ako nagkaganito. Wala akong maintindihan.

"Shine."

Ngayon panibagong boses na naman ang narinig ko. Nakakatakot. Naramdaman ko ang nagtatayuan kong mga balahibo sa katawan dahilan para muli akong mapahagulhol. Hindi ko alam kung bakit pero matinding takot ang naramdaman ko sa oras na yun. Hindi naman ito isang beses na marinig ko ang boses nya pero iba ngayon ang takot na bumalot sa akin. Dahil siguro ngayon ko nalang ulit narinig ang boses nya o ramdam kong ito na ang huling beses na maramdaman ko ang sarili kong katawan. I dont know. Wala akong kasiguraduhan. Walang kasiguraduhan na bumalik ako sa dati, na maramdaman ko ulit ang sarili ko. Sa ngayon, iba ang pakiramdam ko sa sarili ko. Parang ako na hindi. Ang gulo! Muli akong napahagulhol. I dont like this feeling! I never dreamt to be in this situation!

"Shine. Do you hear me my dear?"

That voice. Please stop it! I don't want to hear it! Never again!

"Shine, I know you're listening."

I can sense the danger just by hearing on his voice. No. No. No. Shine, get a hold of yourself. Don't even dare to listen to that guy, ever again!

"My dear, do you want to get out in that position?"

I did not response but I can feel my head nodding! Shit! This is not good! Why I can't control myself?!

"Then, stand up and listen to my voice. I'll lead you to the-

"Shine."

His words were cut off by another voice. No, not another voice. It is the voice that I've been hearing awhile ago. The soothing voice of a woman. Just by merely hearing to it, I felt safe and secure. I wonder why I didn't heard them since that guy spoke.

"Are you ready to step out?"

Just then I heard again the guy said. I want to open my eyes but I felt not doing it. Ramdam ko na rin ang katawan kong nakatayo at naglalakad sa kung saan. Paanong? Anong nangyayari?!

"Honey, you don't have to listen to the voices around you. Please don't."

Boses naman ngayon ng lalaki na kausap kanina nung babae na kumausap din sa akin ang narinig ko.

Pakiramdam ko tuloy pinag-aagawan ako. No, pinapili ako kung kaninong boses ang susundin ko.

I am aware that hindi alam ng mga nasa likod ng boses na ito na naririnig ko sila parehas. Ngunit ang ipinagtaka ko lang ang huling sinabi ng lalaki.

"Honey, you don't have to listen to the voices around you. Please don't."

Hindi ko kailangang makinig sa kanila?

I halted. Ngayon alam ko at ramdam kong huminto talaga ako.

"Why did you stop?"

Bakit nga ba ako huminto? At bakit ko nga ba sya sinusunod? As far as I know, that voice is not coming from my subconscious.

"Honey, you don't have to listen to the voices around you. Please don't."

Pero bakit paulit-ulit kitang narinig? Paulit-ulit itong sumagi sa isipan ko at konti nalang tatatak na ito sa boung pagkatao ko.

"Come on my dear. Come! Come! I've been waiting for you!"

Hindi ko alam pero habang tumatagal naiirita na ako sa boses nya. Gone was the fear I felt. Muli akong napahinto at bumuntong hininga.

As far as I can hear my own voice, I should not follow anyone's voice. Never! If this guy whose been ordering and bossing me around can control my mind then I must listen to my own voice since he can't hear me. Right, why I haven't thought of that? I should have listen to my voice in the first place. Nobody owns me but me!

"Tsk!"

I almost jump when I heard myself tsked! Not just heard it but I felt it! I can feel myself talk! I should rejoice!

"Its been awhile since I last heard my own words."

With that, I decided to open my eyes only to be greeted by a bright light! Nakakasilaw!

"Thank God! You've made it! You've passed it!"

*seeyah! ;)

SHINEYA II: Her Soul (BOOK 2) ✔Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon