-''Σοβαρά σου μιλάω ρε Κατερίνα, έχω ψάξει όλο το δωμάτιό μας, πουθενά δεν είναι το βραχιόλι''.
-''Ψάξε καλύτερα. Ξέρεις πόσα λεφτά έδωσα για να στο αγοράσω? Θυμήσου όλα τα μέρη που πήγες σήμερα..''
-''Που να πάω ρε Κατερίνα, στο ξενοδοχείο ήμουν όλη μέρα, δεν μπορώ να σκεφτώ τώρα..βρίσκομαι σε μεγάλη σύγχυση, άσε με...''
Εδώ και ώρα, όλη η παρέα, εκτός του Αντώνη βρίσκονται σε μια καφετέρια της Θεσσαλονίκης και διαπραγματεύονται πιθανά μέρη στα οποία μπορεί να έχει χαθεί το βραχιόλι, που προ ολίγου φορούσε η Λυδία. Η τελευταία μάλιστα, όταν συνειδητοποίησε ότι το δαχτυλίδι έλειπε από το χέρι της, έτρεξε στο δωμάτιο όπου έμεινε το βράδυ. Μάταιος κόπος.
-''Πριν που πήγα στο δωμάτιο είπα και στην κοπέλα από το άλλο σχολείο που έμεινε μαζί μας να με βοηθήσει. Ούτε αυτή βρήκε κάτι'' επισημαίνει η Λυδία.
-''Αυτό είναι'' φωνάζει η Κατερίνα. ''αυτή το βούτηξε, πώς δεν το σκεφτήκαμε?''
Οι υπόλοιποι συμφωνούν μαζί της, εκτός από τη Λυδία. Εκείνη έχει τις αμφιβολίες της.
''Δεν νομίζω παιδιά, όχι, δεν...'' δεν προλαβαίνει να ολοκληρώσει την πρότασή της όταν βλέπει τον Αντώνη να έρχεται προς το μέρος τους.
-''Καλημέραα''αναφωνεί.
-''Καλησπέρα λέει ο κόσμος τέτοια ώρα'' τονίζει ο Πάνος.
-''Καλά οκ...γιατί βρίσκετε σε σύγχυση εσείς? Τι έγινε?'' παρατηρεί.
-''Αντώνη έχασα το δαχτυλίδι μου, δεν είναι πουθενά. Τα παιδιά υποψιάζονται ότι το έκλεψε η συγκάτοικος μας από το άλλο σχολείο, αλλά εμένα μου φάνηκε πολύ μοναχικό και καλό κορίτσι, δεν ξέρω...είμαι μπερδεμένη...'' σπεύδει να του εξηγήσει η Λυδία, αφήνοντάς τον σε σκέψεις. ''Αντώνη? Δεν θα πεις κάτι?''
-''τι σκέφτεσαι?'' αναρωτιέται η Κατερίνα.
-''Να μωρέ, σήμερα που σηκώθηκα...βρήκα ένα βραχιόλι, ξέρετε..ακριβό....στο τραπεζάκι που βάζει τα πράγματά του ο Χρήστος, το παιδί από το άλλο σχολείο που μοιραστήκαμε το δωμάτιο. Σκέφτηκα ότι θα είχε κάνει οικονομίες για να το αγοράσει σε καμιά κοπέλα και δεν έδωσα σημασία, δεν τον ρώτησα τίποτα. Έτσι κι αλλιώς κοιμόταν εκείνη την ώρα, είπα να μην τον ξυπνήσω..''
-''Αυτό είναι, αυτός το βούτηξε. Τώρα είναι όλα καθαρά. Το βούτηξε όταν πήγες στο δωμάτιο του να μιλήσεις στον Αντώνη. Θα σου έπεσε από το χέρι κι αυτός βέβαια δεν έχασε την ευκαιρία..'' λέει με σιγουριά πλέον η Κατερίνα.
YOU ARE READING
Love will remember
Teen FictionΕκείνη η εκδρομή του 2005...το συγκρότημα, τα γέλια, τα κλάματα, η δυνατή φιλία, ο παθιασμένος έρωτας.... Μπορεί ο θάνατος να τα σβήσει όλα σε μια στιγμή? Μπορεί ο πόνος της απώλειας να σε σημαδέψει για το υπόλοιπο της ζωής σου? Κι αν π...