Λυδία
Από τη μέρα που μάθαμε όλη την αλήθεια για τον Αντώνη δεν μιλήσαμε για κάμποσες μέρες με τα παιδιά. Δεν μιλούσα ούτε με τον Χρήστο. Δεν υπήρχε λόγος. Δεν είχαμε κάτι άλλο να πούμε. Στο κεφάλι μου χτυπούσαν εκατομμύρια σφυριά, τόσο δυνατά που κανονικά θα έπρεπε να τα ακούν όλοι. Όμως ένιωθα μόνη. Για ακόμα μια φορά.
Έπειτα ξύπνησα. Δεν θα επέτρεπα στον εαυτό μου να ξαναδιαλύσει την ευτυχία που είχε αγγίξει όλους αυτούς τους δυο μήνες. Δεν ευθυνόμαστε εγώ και ο Χρήστος για το θάνατο του Αντώνη. Εξάλλου ποτέ του δεν μου είχε εξομολογηθεί ότι ήταν ερωτευμένος μαζί μου.
Δεν θα έκανα πίσω 5 μέρες πριν τη μεγάλη συναυλία. Δεν είχα το δικαίωμα να το κάνω.
Σύρω με φόρα τη μεγάλη πόρτα της αποθήκης, ευελπιστώντας τα παιδιά να μην έχουν σταματήσει τις πρόβες τόσες μέρες. Ευτυχώς δεν το έκαναν.
''ήμουν σίγουρος ότι θα ερχόσουν'' ο Χρήστος χαμογελάει ικανοποιημένος.
''κι εγώ'' αποκρίνονται αυτόματα και οι υπόλοιποι.
Υποθέτω πως είμαι προβλέψιμη πλέον.
''τέλεια. Σήμερα θα γνωρίσεις και τον Ράιαν Λυδία, πρέπει επειγόντως να είστε τέλειοι σήμερα στην πρόβα για να τελειώσετε νωρίς και να περάσουμε από το στούντιο ώστε να τον γνωρίσεις. Μην με απογοητεύσετε..'' η φωνή του Αυγέρη ακούγεται μάλλον επιβλητική.
Α ναι. Τον είχα ξεχάσει αυτόν τον Ράιαν. ''Νίκο μου, αν αυτός ο Ράιαν επιμένει ακόμα να κάνουμε ντουέτο, ενημέρωσε τον πως εγώ τραγουδάω σε μια μπάντα, και πως αν θέλει συνεργασία, θα την κάνουμε αλλά μόνο με το συγκρότημα μου, οκ?'' ανακοινώνω βιαστικά και κατευθύνομαι προς τη θέση μου στο μικρόφωνο. Τον βλέπω να δυσφορεί αλλά αδιαφορώ.
Η πρόβα ευτυχώς πήγε περίφημα. Τώρα σειρά έχει αυτός ο Ράιαν. Ελπίζω μόνο να μην είναι τόσο σπαστικός όσο υποθέτω πως θα είναι από τα λεγόμενα του Αυγέρη.
Καταφτάνω μαζί με τον Χρήστο και τον Αυγέρη στο στούντιο όπου αυτός ο Ράιαν θα ηχογραφεί το τραγούδι του. Κοιτάζω το χώρο γύρω μου εξεταστικά και ομολογώ πως με εντυπωσιάζει ιδιαίτερα. Περιεργάζομαι καλύτερα το χώρο όταν η ματιά μου πέφτει πάνω στον εύσωμο κύριο που μας πλησιάζει. Λες να είναι αυτός ο Ράιαν?
''καλησπέρα σας. Νίκο μου τι νέα?'' ο κύριος απευθύνεται προς τον Αυγέρη.
''Μια χαρά Κώστα μου, ευχαριστώ. '' ο Αυγέρης απαντάει θερμά κι έτσι εύλογα καταλήγω στο συμπέρασμα πως ο κυριούλης μάλλον δεν είναι ο Ράιαν.
YOU ARE READING
Love will remember
Teen FictionΕκείνη η εκδρομή του 2005...το συγκρότημα, τα γέλια, τα κλάματα, η δυνατή φιλία, ο παθιασμένος έρωτας.... Μπορεί ο θάνατος να τα σβήσει όλα σε μια στιγμή? Μπορεί ο πόνος της απώλειας να σε σημαδέψει για το υπόλοιπο της ζωής σου? Κι αν π...