Love will remember

Μέρος 20ο

Χρήστος

''Να το θυμάσαι πάντα αγόρι μου. Η ζωή είναι στιγμές. Όνειρα που θέλεις να ξεχάσεις, όνειρα που θέλεις να πραγματοποιήσεις. Γιατί έρχεται κάποτε η στιγμή που το παρελθόν είναι μεγαλύτερο από το μέλλον σου. Η ζωή είναι φως και σκοτάδι, μαύρο και λευκό. Εσύ να ακολουθείς πάντοτε το λευκό σου. Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό. Ζήσε τη ζωή σου στο έπακρον. Μα το κυριότερο ζήσε. Κυνήγησε τα όνειρά σου, όλα αυτά που επιθυμείς...προτού να είναι ήδη πολύ αργά'' 

Τα λόγια της μητέρας μου με προβληματίζουν σε μεγάλο βαθμό. Όχι μόνο το περιεχόμενο των όσων λέει, αλλά και ο λόγος...

''μάνα έχεις κάτι? Γιατί μου τα λες όλα αυτά?'' τη ρωτάω μετά από λίγο.

''Τίποτα δεν έχω. Απλώς θέλω επιτέλους να σε δω ευτυχισμένο γιατί σου αξίζει περισσότερο από τον καθένα. Κουράστηκα να σε βλέπω να παραιτείσαι έτσι από τη ζωή. Ζήσε επιτέλους, πες στη Λυδία πόσο την αγαπάς. Η ζωή είναι πολύ μικρή, ποτέ δεν ξέρεις πότε θα είναι η τελευταία φορά που θα δεις κάποιον. Μην αφήνεις λόγια ανείπωτα..''

Είμαι σίγουρος πως κάτι της συμβαίνει. Επιμένει πως δεν έχει κάτι. Αποφασίζω να την πιστέψω, μα δεν θα ακούσω τις συμβουλές της. Όχι επειδή δεν συμφωνώ με όσα λέει, αλλά επειδή δεν υπάρχει μέλλον με μένα και τη Λυδία. Μόνο παρελθόν. Και όσο οδυνηρή κι αν είναι, αυτή είναι η αλήθεια. Και είμαι συμβιβασμένος με αυτή. 

Σήμερα το απόγευμα έχουμε πρόβα και μετά το χθεσινό βράδυ ντρέπομαι να την κοιτάξω κατάματα. Δεν έπρεπε να είχα πέσει στο επίπεδο του άντρα της και να τον χτυπήσω με αυτό τον τρόπο. Έφερα και τη Λυδία σε δύσκολη θέση. Μα πόσο να κρατηθείς όταν ο άλλος σε προσβάλλει με αυτό τον τρόπο? Κάνει τον γιο του δυστυχισμένο, και έχω βάσιμες υποψίες πως κάνει και τη Λυδία. Πρέπει με κάποιον τρόπο να το ανακαλύψω. Όχι για να έχω ελπίδες με τη Λυδία, αλλά επειδή δεν αντέχω να τη βλέπω δυστυχισμένη...

Τον καιρό που είχαμε σχέση το χαμόγελο δεν έλειπε ποτέ από τα χείλη της, ήταν γεμάτη όνειρα και στόχους, γεμάτη ζωή. Τώρα την κοιτάζω και βλέπω έναν κενό άνθρωπο. Μα εκείνη το επέλεξε, εκείνη όρισε τις επιλογές της, έτσι δεν είναι? Ακόμα κι έτσι να είναι, εγώ θέλω να τη βοηθήσω. Δεν αντέχω να βλέπω το γεμάτο ζωή κορίτσι που αγάπησα να έχει μετατραπεί σε μια δυστυχισμένη γυναίκα. Δεν μπορώ να το δεχτώ...

Η πρόβα κυλάει ομαλά. Έχουμε αρχίσει να συνηθίζουμε πλέον ο ένας τον άλλον, δεν νομίζω να είμαι ο  μόνος που το νιώθει αυτό. Μα ξέρω πως μετά από τη συναυλία σε δυο μήνες δεν θα συνεχίσουμε τις επαφές μας. Ομολογώ πως πλέον δεν θέλω κάτι τέτοιο. Μα δεν μπορώ να αλλάξω την πραγματικότητα.