Love will remember

Μέρος 10ο

Ιούνιος, 2007 (παρελθόν)

Λυδία

Η μέρα της μεγάλης συναυλίας έχει φτάσει και η αγωνία ομολογώ πως έχει φτάσει στα ύψη. Έχουμε κάνει κι άλλες συναυλίες, προφανώς, αλλά αυτή τη φορά θα παρευρίσκεται υπερβολικά πολύς κόσμος. Ο Αυγέρης εξάλλου είναι ένας πολύ δημοφιλής άνθρωπος στον καλλιτεχνικό κόσμο. Λογικό. 

Η Κατερίνα με βοηθάει να ντυθώ, προτείνοντάς μου το κόκκινο κοντό, αλλά όχι αποκαλυπτικό φόρεμα. ''πρέπει να φαίνεσαι σέξυ, αλλά όχι υπερβολικά πολύ'' με συμβούλεψε και εγώ την εμπιστεύτηκα. Το μακιγιάζ ανέλαβε η κοπέλα που βάφει και την κυρία Παπουτσή. ''το βάψιμό σου πρέπει να είναι ελαφρύ αλλά να τονίζει τα όμορφα χαρακτηριστικά σου, στην περίπτωσή σου τα πράσινα μάτια σου'' μου δίνει με τη σειρά της τη δική της συμβουλή. Οφείλω να ομολογήσω πως είμαι αρκετά εντυπωσιασμένη και ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα. 

Το άγχος μου καθώς ο σοφέρ με οδηγεί στην μικρή αποθηκούλα εντείνεται με ανησυχητικά αυξημένους ρυθμούς. Η βραδιά αυτή θα κρίνει την πορεία του συγκροτήματός μας, την επικείμενη επιτυχία του κλπ. Η Κατερίνα μού συμπαραστέκεται, αλλά μάλλον δεν τα καταφέρνει καλά. ''όλα θα πάνε καλά, ηρέμησε'' μου τονίζει συνεχώς, αλλά δεν ηρεμώ. Αντιθέτως. Το άγχος υπερβαίνει τους φυσιολογικούς ρυθμούς και αισθάνομαι χλωμή, έτοιμη με λίγα λόγια να λιποθυμήσω. Δεν είναι μόνο το άγχος που με διακατέχει αυτή τη στιγμή. Είναι και ένα κακό προαίσθημα. Νιώθω πως κάτι κακό θα γίνει και πως εγώ δεν μπορώ να το ελέγξω. ''Κατερίνα..φοβάμαι''ψελλίζω.

''έλα ρε, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα, θα σκίσετε. Τι μπορεί να πάει στραβά''επαναλαμβάνει συνεχώς. Μπορώ να πω πως με καθησυχάζει σιγά σιγά. Έχει δίκιο μωρέ. Τι μπορεί να πάει στραβά? Είμαι υπερβολικά καχύποπτος άνθρωπος, αυτό φταίει μάλλον. ''όλα καλά θα πάνε'' επαναλαμβάνω από μέσα μου. Μάλλον για να το πιστέψω εγώ η ίδια..

Φτάνουμε στην αποθηκούλα όπου τα αγόρια μας περιμένουν. ''Κατερίνα, στους γονείς μου το είπα για τη συναυλία ε?'' ρωτάω για να επιβεβαιωθώ. ''ναι ρε χαζό, το ξέχασες κιόλας? και είπαν ότι θα έρθουν, μα καλά, τι σε έπιασε?''

''απλώς ανησυχώ λίγο, το τρακ φταίει, τώρα δεν θυμάμαι ούτε το όνομά μου..πώς θα θυμηθώ όλους τους στίχους? '' ρωτάω ανήσυχη αλλά η Κατερίνα ανασηκώνει τους ώμους της. ''είσαι ηλίθια..'' μού λέει και κατευθύνεται προς τα αγόρια.

''καλώς τις όμορφες'' φωνάζει ενθουσιασμένος ο Γιάννης, αλλά ο Μάρκος τον διακόπτει. ''μαζέψου εσύ'' λέει και δίνει ένα παθιασμένο φιλί στην Κατερίνα.