Love will remember

Μέρος 34ο

Λυδία

Οι καλοί άνθρωποι είναι σαν τα κεριά. Καίνε τον εαυτό τους για να δώσουν φως στους άλλους. Έτσι ήταν, είναι και θα παραμείνει για πάντα ο Χρήστος. Πόσες θυσίες έχει κάνει άραγε για μένα...και πόσες θυσίες είναι διατεθειμένος να κάνει ακόμα για εκείνους που αγαπά? Άπειρες θα έλεγα. 

Είναι το άκρως αντίθετο του Σωτήρη. Βέβαια δεν είναι ηθικά σωστό να κακολογούμε εκλιπόντες. Δεν τον κακολογώ τον Σωτήρη. Απλώς λέω την αλήθεια ως έχει.

Ναι...ο Σωτήρης πέθανε. Η σφαίρα από τους αστυνομικούς τον χτύπησε δίπλα από την καρδιά και ο θάνατός του ήταν ακαριαίος. 

Δεν του άξιζε τέτοια κατάληξη. Μπορεί να έκανε ό,τι έκανε αλλά ήταν ο δικός του τρόπος για να δείξει την αγάπη του για μένα και το παιδί. Μας αγαπούσε, αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Αλλά δεν το έκανε με τον σωστό τρόπο. 

Στενοχωρήθηκα πολύ όταν διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Ήθελα να τιμωρηθεί για την απαγωγή του Αντώνη, αλλά όχι με αυτόν τον άσχημο τρόπο.

Δεν ήταν κακός άνθρωπος κατά βάθος. 

Αλλά ένα απλό δάκρυ ήταν αρκετό για να τον αποχαιρετίσω. 

Ο νους μου ήταν συνεχώς στον Χρήστο. Η σφαίρα από τον Σωτήρη τον κατέστησε σε κόμμα. Εδώ και ένα μήνα οι γιατροί είναι δύσπιστοι σχετικά με την κατάστασή του. 

Ένας μήνας έχει περάσει και ακόμα δεν έχει έρθει σε επαφή με το περιβάλλον. Οι γιατροί φοβούνται το ενδεχόμενο να παραμείνει ''φυτό'', μα δεν πρόκειται να το αποδεχτώ έτσι αυτό. Θα τον πάω στο εξωτερικό, στους καλύτερους γιατρούς, θα κάνω ό,τι χρειαστεί. 

Και όλα αυτά ξέρω ότι έγιναν εξαιτίας μου. Δεν επιρρίπτω ευθύνες στον Σωτήρη, όχι επειδή δεν βρίσκεται στη ζωή πια, αλλά επειδή ξέρω ότι εξαιτίας μου μας έχουν συμβεί όλες οι συμφορές. Μα δεν το κάνω επίτηδες. Θέλω εγώ να καταστρέφω ό,τι αγαπώ?

Η κυρία Καλλιόπη είναι κυριολεκτικά ράκος. Τη βλέπω κάθε μέρα στο προσκεφάλι του Χρήστου να κλαίει και να προσεύχεται στο Θεό να γίνει το παιδί της καλά και πραγματικά πονάει η καρδιά μου να τη βλέπω έτσι. 

Ανάλογη είναι και η ψυχολογική κατάσταση του Γιάννη. Ευτυχώς εκείνος έχει την Κατερίνα στο πλευρό του να του συμπαραστέκεται. Ναι αυτοί οι δύο τελικά κατέληξαν μαζί. 

Εμένα πάλι, μου συμπαραστέκεται περισσότερο από όλους ο τελευταίος άνθρωπος που θα περίμενα να το κάνει. Αυτός δεν είναι άλλος από τον Ράιαν. Είναι εντυπωσιακό το ενδιαφέρον που δείχνει, τόσο, σε σημείο που να αναρωτιέμαι αν όντως επιδιώκει κάτι περισσότερο από μια φιλία. Αλλά όχι, δεν πρόκειται να κάτσω να σκεφτώ μ'αυτόν τον τρόπο για έναν άνθρωπο που πραγματικά μου συμπαραστέκεται όσο κανένας.