Love will remember

Μέρος 17ο

Λυδία

Τελικά δεν ήταν καθόλου δύσκολο να καταλάβω πού ανήκω. Το ήξερα ήδη. Μα τώρα το επιβεβαίωσα. Όταν τα μάτια μας συναντήθηκαν ξανά στο ρυθμό της μουσικής, όταν οι φωνές μας έγιναν ξανά ένα...από εκείνη τη στιγμή είμαι απολύτως σίγουρη. Δεν ανήκει μόνο το μυαλό μου σε αυτόν, ανήκει και η καρδιά μου. Τι κρίμα που εξαιτίας μου κάποτε διαλύθηκαν όλα μέσα σε μια στιγμή. 

Μπαίνω στο σπίτι εξαντλημένη από τις πρόβες και ευχόμενη ο Σωτήρης να έχει κοιμηθεί. Δεν έχω το κουράγιο να αντιμετωπίσω τις γκρίνιες του πάλι....

Για κακή μου τύχη όμως, είναι ακόμα ξύπνιος. Κάθεται στον καναπέ παρακολουθώντας τηλεόραση. Επιχειρώ να ανέβω αθόρυβα τη σκάλα μα δυστυχώς τα αντανακλαστικά του είναι υπερβολικά καλά για να του ξεφύγω.

''εππ, θα ανέβαινες στο δωμάτιο χωρίς να μου πεις μια ''καλησπέρα''?'' 

Θα έλεγα πως ο τόνος του είναι ήρεμος. Περίεργο...

''ναι, εεε, είμαι αρκετά κουρασμένη, πάω να ξαπλώσω'' σπεύδω να δικαιολογηθώ μα με προλαβαίνει.

''ναι, αφού έκανες πρόβες μέχρι τέτοια ώρα, λογικά θα είσαι πολύ κουρασμένη'' ανταπαντά

''με ειρωνεύεσαι τώρα? Πόσες φορές θα στο πω ότι απλά κάνουμε πρόβες και τίποτα άλλο?''

Αυτός ο άνθρωπος δεν λέει να καταλάβει. Ή μάλλον δεν θέλει.

''σε ειρωνεύτηκα? Μόνη σου προκαλείς τους τσακωμούς μου φαίνεται. Άντε πήγαινε να ξεκουραστείς, πρέπει να είσαι ξεκούραστη για αύριο'' με προτρέπει. Ο τόνος του παραμένει ήπιος. Μα τι εννοεί ότι πρέπει να είμαι ξεκούραστη για αύριο?

''δεν κατάλαβα. Γιατί να είμαι ξεκούραστη για αύριο?''

''πάλι το ξέχασες ρε Λυδία? Κάθε χρόνο τα ίδια...''

''Τι είναι αύριο Σωτήρη''? ρωτάω ξανά. Η υπομονή μου αρχίζει να εξαντλείται μαζί του. Όμως πριν προλάβει να απαντήσει, μού έρχεται αναλαμπή. Αύριο κλείνουμε 9 χρόνια επετείου γάμου. Κάθε χρόνο το ξεχνάω. Και κάθε χρόνο, ο Σωτήρης και η μητέρα μου διοργανώνουν εκδήλωση για να μου το θυμίσουν, μάλλον με τον χειρότερο τρόπο. Απεχθάνομαι τις κοινωνικές εκδηλώσεις, πόσο μάλλον όταν διοργανώνονται προς τιμήν μου. Τις βρίσκω απολύτως ανιαρές και ανούσιες. Εξάλλου, ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα κοινωνική για να μου αρέσουν τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Το ίδιο ανούσια βρίσκω και την ιδέα εκδήλωσης για την επέτειο γάμου μας. Αλλά βέβαια, η δική μου γνώμη ποτέ δεν μετρά...