Love will remember

Μέρος 15ο

Λυδία

''Ναι Μάρκο, για αυτό σε πήρα, για να σου πω ότι εγώ είμαι μέσα. Προσπάθησε να πείσεις και τους υπόλοιπους, εντάξει? Άντε γεια...''

Βρίσκομαι εδώ και ώρα κλεισμένη στο δωμάτιό μου. Ο Σωτήρης δεν ακούγεται καθόλου. Λογικά πάλι βγήκε έξω ως συνήθως μα δεν με απασχολεί. Ας κάνει ό,τι θέλει...Μόνο το παιδί σκέφτομαι, για αυτό δεν τον έχω χωρίσει ως τώρα.

Μετά το τηλεφώνημα στον Αυγέρη, η αποφασιστικότητά μου ενισχύθηκε κι άλλο. Μίλησα με τον Μάρκο στο τηλέφωνο, του είπα πως εγώ δέχτηκα την πρόταση του Αυγέρη και τον παρακάλεσα να πείσει και τους υπόλοιπους. Θέλω όσο τίποτα να τραγουδήσω ξανά στη σκηνή με τον Χρήστο, να βρεθώ ξανά μαζί με τα παιδιά....από την άλλη βέβαια, θα είναι αρκετά δύσκολο. Πλέον δεν είμαι η 19χρονη ελεύθερη από υποχρεώσεις Λυδία. Πλέον είμαι μια 30χρονη εργαζόμενη και παντρεμένη μητέρα. Από τη μία τα παιδιά, η μουσική, ο Χρήστος....από την άλλη η ανυπόφορη ρουτίνα μου τα τελευταία 10 χρόνια..η ζυγαριά προφανώς και ''γέρνει'' προς την πρώτη επιλογή...

Κουράστηκα πια, βαρέθηκα. Θέλω επιτέλους να ζήσω όπως εγώ θέλω, όχι να βρίσκομαι πάντα υπό την επίβλεψη του Σωτήρη και της μητέρας μου. 

Ξέρω πως ο Χρήστος αποτελεί παρελθόν εξαιτίας των λανθασμένων επιλογών μου τότε...

Τώρα όμως μού παρουσιάζεται μια ευκαιρία να ξαναζήσω την ευτυχία που άγγιξα κάποτε. Και αυτή τη φορά θα την αρπάξω και δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να μπει εμπόδιο στα όνειρά μου, ακόμα κι αν χρειαστεί να είμαι εγώ εκείνη που θα πείσω τον Χρήστο...

Εξάλλου μια συναυλία θα είναι και τίποτα παραπάνω. Απλώς θέλω να ξαναζήσω αυτό το συναίσθημα. Αυτό είναι όλο...

Τις σκέψεις μου διακόπτει ο Αντωνάκης, ο οποίος εισβάλλει ξαφνικά μέσα στο δωμάτιό μου.

''Αντωνάκη μου, τι κάνεις τέτοια ώρα ξύπνιος?'' τον ρωτάω ξαφνιασμένη. Δεν συνηθίζει να κάθεται ξύπνιος μέχρι τις 11 το βράδυ, πόσο μάλλον όταν έχει πατέρα τον Σωτήρη.

''μαμά δεν είμαι Αντωνάκης. Μεγάλωσα πια, Αντώνη θα με λες. Οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν όταν με λες έτσι...''

''καλά παιδί μου μεγάλο εσύ, για έλα εδώ τώρα'' τον καλώ να έρθει να κάτσει δίπλα μου. Προφανώς έχει αϋπνίες. ''γιαα πες, γιατί ξύπνιος τόσο αργά νεαρέ?''

''δεν μπορώ να κοιμηθώ, σκέφτομαι κάποια..''

''μπα μπα, ποιά είναι αυτή που δεν αφήνει τον γιο μου να κοιμηθεί?''