Μέρος 32ο

7 2 0
                                    

Χρήστος

Είναι γεγονός. Σήμερα, επιτέλους...μετά από 3 μήνες εντατικών προβών, είναι η μεγάλη συναυλία προς τιμήν του φίλου μας του Αντώνη. Παντού αφίσες, ανακοινώσεις, διαφημίσεις...Έχει βάλει βέβαια και ο Αυγέρης το χεράκι του σ'αυτό...

Η πλειοψηφία προβλέπει ότι το στάδιο όπου θα τραγουδήσουμε, θα ξεχειλίσει από κόσμο. Το ίδιο πιστεύω κι εγώ. Δεν είμαι επηρμένος ή κάτι τέτοιο. Είμαι απλώς ρεαλιστής. Ξέρω και μάλιστα πολύ καλά ότι ο κόσμος μας αγαπάει και η επανένωσή μας μετά από 10 χρόνια σίγουρα ενθουσιάζει αν όχι όλους, τους περισσότερους. Για την ακρίβεια όσους αγαπούν τη μουσική μας. 

Αν με ρωτούσε κανείς, όχι, δεν νιώθω άγχος. Ξέρω πως με τα παιδιά θα δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό και θα τα καταφέρουμε. Για τον φιλαράκο μας που θα μας βλέπει από εκεί ψηλά και σίγουρα θα καμαρώνει...

Δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο που η Λυδία αγχώνεται τόσο πολύ. Παίρνω όρκο ότι φοβάται για ό,τι συνέβη στο παρελθόν. Δεν κρύβω ότι κι εγώ νιώθω μια μικρή ανασφάλεια, μα ως ενός σημείου.

''βρε αγάπη μου, πάλι?'' χτυπάω την πόρτα του μπάνιου για πολλοστή φορά σήμερα. Από ό,τι φαίνεται η Λυδία δεν μπορεί να διαχειριστεί το άγχος της. Από το πρωί, έχει αδειάσει όλο το περιεχόμενο του στομαχιού της, σίγουρα πάνω από 3 φορές.

''μην ανησυχείς, δεν είναι κάτι σοβαρό...'' φωνάζει από μέσα...

Δεν μπορώ να την πιστέψω όσο κι αν το θέλω. 

''Λυδία άκου να σου πω. Παίρνω τώρα τον Αυγέρη και του λέω να ακυρώσουμε τη συναυλία, στο λέω...'' τονίζω σοβαρά και εκείνη αμέσως ανοίγει την πόρτα.

''όχι όχι ντάξει....δεν έχω κάτι βρε αγάπη μου, μια χαρά είμαι. Συνηθίζω να κάνω εμετό όταν έχω άγχος, μη δίνεις σημασία και μεγαλοποιείς έτσι τα πράγματα. Δεν θα ακυρώσουμε τη συναυλία τώρα για βλακείες..'' λέει και με φιλάει αλλά και πάλι δεν με έχει πείσει εντελώς...

''ρε Λυδιάκι, κι αν έχεις καμιά ίωση? Όχι όχι δεν σ'αφήνω....''

''έλααα μωρέ Χρήστοο...''

''καλά. Αλλά αν ξανακάνεις εμετό η συναυλία ακυρώνεται, να το ξέρεις..''

''Καλάαα, εντάξει..'' λέει και με αγκαλιάζει.

Δεν προλαβαίνουμε να αγκαλιαστούμε καλά καλά όταν μια φωνή, που μάλλον ανήκει στον Αντώνη, μας διακόπτει...

''τα 'χετε εσείς?'' ο Αντώνης εμφανίζεται ξαφνικά αιφνιδιάζοντάς μας. Τι του λέμε τώρα..?

Love will rememberOnde histórias criam vida. Descubra agora