Ghost Rockers : // De Toekomst

Ronddwalen

Mila Pov

Ik dwaal door de straten van Antwerpen. Niet goed wetend wat ik nu moet denken. Al mijn gevoelens razen door mijn lichaam. Het is koud buiten en ik heb iets veel te koud aan dus bibber ik nu. Maar dat is het laatste van mijn zorgen. Wat vanavond is gebeurt, ik weet het niet meer wat ik moet voelen nu. Er is zoveel gebeurt en allemaal zo snel. Nu moet ik tot rust komen, nadenken en alles op een rijtje zetten. Daarom loop ik nu in de koude, bibberend en alleen richting mijn alles vertrouwende huisje.

Eerder ...

Ons concert is gedaan. We hebben zojuist één voor allen gezongen. Wow. Het was zo leuk. Iedereen zong luidkeels mee en dan Jonas zijn verassing. Papa met zijn ohzo geweldige gitaarsolo die echt niemand had zien aankomen. Ik kijk rond opzoek naar Jonas. Ik moet hem bedanken. Hij had vandaag mijn leven gered. Had hij zijn instinct niet gevolgd, was ik misschien nu niet meer op deze wereld. Ik kijk rond. Ik zie Charlie lachend met een super gelukkige Jimmy. Jules en Alex die aan het praten zijn met de mama van Jules en Mevrouw Vanderdonck. En dan in een hoekje zie ik Jonas staan. Ik loop zijn richting uit maar als hij een stap opzij gaat zie ik dat Fenne bij hem staat. Al snel stop ik en draai ik me om. Een steek voel ik door mijn hart. Waarom weet ik niet? Dat is toch niet nodig. Ik ben samen met Brandon. Jonas is een vriend, verder niks of maak ik mezelf dat alleen maar wijs. Al snel komt Brandon weer op me afgelopen. Hij was niet alleen bezorgd de hele avond maar ook enthousiast. Hey Mila ga je mee dansen ? vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. Ik moet even alleen zijn. Bezorgd kijkt hij me aan. Ik schenk hem geen blik en vertrek gewoon. Mijn glas zet ik ergens neer en ik neem de kortste weg naar de uitgang zonder nog tegen iemand gedag te zeggen.

...

Nu loop ik hier dus. Het beeld constant voor mijn ogen van Jonas die bij Fenne staat. Ik zie zijn helderblauwe, bezorgde ogen nog altijd voor mij toen hij me op de grond duwde. En mijn leven redde. Er was zo een apart gevoel door mijn lichaam gegaan op dat moment, Een gevoel dat tot op dit moment nog altijd niet kan verklaren. Maar zou er dan nog altijd iets meer zijn tussen mij en Jonas dan ik denk ?

Brandon Pov

Hier sta ik dan op een kei leuk feestje zonder Mila. We hebben een prachtige musical neergezet die de eerste prijs heeft gewonnen. Dit had ik echt willen vieren met Mila maar ze wou even alleen zijn. Ik snap het wel. Ze heeft veel meegemaakt vanavond. Maar ik voel me slecht. Slecht dat ik haar zomaar heb laten vertrekken. Misschien had ik mee moeten gaan. Zodat ze iemand heeft waar ze steun bij kan vinden. Ik zie Manuel op me afkomen lopen. Hij kijkt onrustig alle kanten van de zaal op. Hey Brandon zegt hij als hij bij mij staat. Heb je Mila misschien ergens gezien ? vraagt hij. Mila is vertrokken. Wat Mila is vertrokken roept Charlie bijna die er bij is komen staan. Ja ze wou even alleen zijn. Ook Jonas en Fenne waren er bij komen staan. Ze keken allemaal verbaasd. Dit is zo een leuke avond, een feestje met vrienden. Dat zou Mila echt niet willen missen. Ze is niet zomaar vertrokken. Er is iets wat haar dwarszit maar wat.

Charlie Pov

Brandon vertelde me net dat Mila naar huis is vertrokken. Ze wil alleen zijn. Dat zegt me al genoeg dat er iets grondig mis is. Mila is graag tussen de mensen en bij ons, haar vrienden en feestjes mist ze nooit. Ik moet haar bellen. Ik loop snel even naar de uitgang. Neem mijn gsm en bel Mila. Al snel krijg ik antwoord.

Mila : Hey Charlie *stil*

Charlie : Hey Mila alles oké ?

Mila : Ja hoor

Charlie : Ik hoor het er is iets mis. Moet ik afkomen ?

Mila : Nee Charlie dat is niet nodig. Ik heb gewoon even tijd voor mezelf nodig.

Charlie: Ben je wel zeker ? Want ...

Mila : Charlie ik ben heel zeker. Ik bel je later oké.

Charlie : Oké. Daag.

Dit was Mila niet. Mila zit ergens mee en ik moet erachter komen wat. Ik ben tenslotte haar beste vriendin tegen mij zegt ze normaal alles. Maar vandaag en morgen zal ik haar nog even tijd geven. Even rust na die moordpoging van vanavond. Snel loop ik terug naar binnen en zeg tegen de rest dat Mila oké is en ze gewoon moe was. Iedereen lijkt opgelucht maar ik zie Jonas, ook hij ziet het. Hij ziet dat hier meer mis is dan iedereen denkt. Mila is niet moe. Er is hier iets grondig mis.

Mila Pov

Ik ben thuis aangekomen. Ik heb mezelf een lekker thee'tje gezet en zit nu voor de tv naar één of andere serie te kijken. Even mijn gedachten verzetten is wel nodig. Ik vind het erg. Erg dat ik tegen Charlie heb gelogen. Misschien had ik gewoon moeten zeggen dat er iets mis is. Dat ik in de war ben. Misschien moet ik morgen Charlie toch maar is bellen voor een grondig gesprek. Zij toch degene die mij altijd helpt. En ze zal sowieso niet ophouden tot ze alles weet.

Na de serie kruip ik al snel mijn bed in. Ik ben moe. Het was al bij al een zware avond. Ik kruip onder de lakens en sluit mijn ogen. Alweer duikt dat beeld van Jonas zijn helderblauwe ogen op. Ik voel een ambetant gevoel door mijn lichaam gaan en steken rond de borst. Al snel slaan mijn ogen met een knik weer open. Dan weet ik het al dat ik vannacht geen oog dicht zal doen. 

Zo een eerste deeltje. Laat zeker weten wat je ervan vindt !!! Hopelijk vinden jullie het goed en gaan verder lezen maar daar twijfel ik niet aan. Yenthe xxx