Mila Pov
Vandaag zit ik alleen thuis. Ik zit wat televisie te kijken en probeer zo weinig mogelijk te doen zoals d e dokter mij heeft aangeraden. Ik moet rusten. Heel veel rusten. Zodat dat klein wezen dat in mijn groeit, gezond kan blijven en gezond ter wereld kan komen. Ondertussen voel ik mij een opgeblazen ballon. Ik kan amper mijn voeten nog zien. Recht komen uit de zetel gaat ook al veel moeilijker. Charlie komt na haar werk elke dag langs om me wat gezelschap te houden. Ze komt 's avonds dan bij me slapen omdat ik bijna bij de uitgerekende datum van de geboorte van de baby zit, wil ze op me letten. Dat als er iets gebeurt 's nachts ze er direct bij is. Het stelt mezelf ook wel wat gerust, want moest ik 's nacht alleen zijn en mijn water breekt. Ik zou helemaal in paniek schieten, maar dat hoeft dus niet, want Charlie is bij me. Toch denk ik moest het gebeuren dat we allebei in paniek schieten, maar ja. Ik kijk er wel naar uit om dat kleintje in mijn armen te kunnen nemen en het te kunnen knuffelen. Ik ben die dikke buik langzaam moe, dus hij mag er van mij wel uitkomen. De laatste schopt hij ook veel, vooral 's nachts, waardoor ik weinig slaap. Maar ja eens hij er is zullen we vele slapeloze nachten tegemoet gaan. Zeker en vast, want ik sta er helemaal alleen voor.
Ik zit in de zetel naar Friends te kijken als Charlie het huis komt binnen gewandelt met boodschappen in haar handen. 'Hey Mila.', zegt ze. Ik steek mijn hand op en zwaai naar haar. 'Ik ga koken vandaag.', zegt ze. Meestal bestelde we pizza of gingen we frieten halen of belde we Jimmy of Alex om iets te gaan halen voor ons, maar vandaag kookt Charlie dus voor ons en ik ben benieuwd wat ze gaat maken. 'Ik ga wok maken met kip en groentjes. Dat is gezond en goed voor de baby.', zegt ze. 'Klinkt lekker.', zeg ik. 'Ik ga er meteen aan beginnen.', roept ze vanuit de keuken als ik verder kijken naar de televisie. 'Seg Mila. Ik heb Alex en Jimmy ook uitgenodigd om te komen eten. Dat is gezellig.', zegt ze. 'Is goed.', antwoordt ik haar terwijl mijn blik niet weggaat van het televisiescherm. Iets later wordt er dan ook gebeld. Ik kijk meteen naar de keukendeur en wacht tot Charlie komt aanlopen. Ze spurt naar de voordeur om deze open te doen. 'Kom binnen.', hoor ik haar zeggen. 'Ze zit in de zetel.' Dan komt ze terug binnen met Jimmy en Alex achter haar. 'Hey Mila. Hoe gaat het met je?', vraagt Jimmy. 'Goed. Ik ben dik en moe. Ik wil gewoon dat hij eruit komt.', zeg ik tegen hen. 'Ben je daar wel zeker?', vraagt Alex. 'Want zo een bevalling ...' Hij wil aan zijn uitleg beginnen over een bevalling maar Jimmy houdt hem tegen en schudt zijn hoofd. 'Ja ik weet dat een bevalling pijnlijk is, maar hij hem kunnen vasthouden en knuffelen dat is nog veel mooier.', zeg ik tegen Alex. 'Trouwens hij schopt nu veel en dat vooral als ik slaap 's nachts dus laat hem er alsjeblieft uitkomen.', zeg ik. Jimmy en Alex moeten lachen.
Later heeft Charlie eten klaargemaakt. 'Eten is klaar.', roept ze door het huis. Jimmy en Alex springen meteen recht en lopen naar de tafel. 'Ik heb honger.', zegt Jimmy. Ik probeer recht te klauteren uit de zetel, maar het kost nog al veel moeite. Gelukkig merkt Alex het op. 'Ik zal je helpen.', zegt hij en steekt zijn twee handen naar voren. Ik pak ze vast als hij me recht trekt en ik naar de tafel waggel. 'Mila lijkt wel een pinguïn.', zegt Jimmy. Ik kijk hem kwaad aan en gelukkig begrijpt hij meteen de hint. Ik schuif ook aan aan de tafel als Charlie iedereen bedient. We eten allemaal in stilte. 'Je uitgerekende datum komt nu wel heel dichtbij he.', zegt Jimmy. Ik knik. 'Ben je bang? Of kijk je er naar uit?', vraagt hij. 'Bang ben ik niet echt omdat ik weet dat ik jullie heb en omdat Charlie me beloofd heeft dat ze altijd aan mijn zijde zal blijven ook tijdens de bevalling. En ja ik kijk er wel naar uit, want negen maanden zijn lang. Ik wil hem nu vastnemen en knuffelen. Ik ben die dikke buik moe dus hij mag nu echt wel komen van mij.' 'Ik kijk er echt naar uit.', zegt Charlie enthousiast. 'Eindelijk gaat die kleine bever bijna ter wereld komen.', zegt ze. 'Juich maar niet te snel. Hij is er nog niet.', zeg ik tegen haar om haar enthousiasme wat te bedaren. 'Ja maar toch bijna.', zegt ze. De jongens moeten lachen. 'Ik kijk er ook wel naar uit.', zegt Alex. 'Ik vind baby's zo schattig.', zegt hij. En ook Jimmy knikt. 'We kijken er allemaal naar uit.', zegt hij.
JE LEEST
Ghost Rockers : // De Toekomst
FanfictionSpeciaal voor de grote fans van mijn andere verhalen. Future of the Ghost Rockers Tot in de eeuwigheid Het leven achter Ghost Rockers Het nieuwe verhaal. Ik ga ook nog altijd aan het ander verhaal schrijven maar dan hoeven jullie lang te wachten op...