Ghost Rockers : // De Toekomst

Het geslacht

Mila Pov

Vandaag komen we eindelijk het geslacht van mijn baby te weten. Ik ben zo verheugd. Charlie zal vandaag weer met me meegaan zoals ze dat elke doktersafspraak doet. Als we eindelijk het geslacht weten kan ik eindelijk spulletjes beginnen komen en kunnen we beginnen met de kinderkamer in te inrichten. Daar kijk ik zo naar uit. Ik ben nu vier maanden zwanger en het lijkt al een eeuwigheid, maar ik geniet ervan. Ik heb ze al voelen bewegen. Ik legde mijn handen op mijn buik en voelde haar kleine voetjes bewegen tegen buik. Het was echt een wonder. Elke keer als ik ze voel bewegen, voel ik me zo gelukkig. Charlie was bij me die avond. Ze kon nog amper van mijn buik afblijven. Ze trok een foto en zette het op sociale media. 'De kleine bever voelen bewegen voor de eerste keer en echt wonder.', had ze er bij gezet en dan de wijde wereld ingestuurd. 

Ik hoor de bel gaan en loop de trap af naar beneden. 'Hey Charlie.', zeg ik als ik de deur open. Ze loopt meteen naar binnen. 'Mila. Ik heb er zoveel zin in.', zegt ze. 'Ik ook.', zeg ik tegen haar. Ik leg mijn twee handen op mijn buik. 'Ik hoop dat ze gezond is.', zeg ik bezorgd. 'Dat zal ze wel zijn als ze zo beweeg.', zegt Charlie. 'Laten we gaan.', zegt ze. 'Straks zijn we nog te laat.' Ik pak mijn tas en loop achter Charlie aan naar buiten. Ondertussen is het herfst, maar toch zijn het nog steeds zonnige dagen. Samen lopen naar het ziekenhuis. Het wordt al moeilijk voor mij om er te voet naar toe te gaan. Mijn voeten doen snel pijn, die dikke buik, de vermoeidheid. We gaan naar de afdeling waar we moeten zijn en wachten samen even in de wachtzaal. Charlie zit weer op haar gsm en is hevig aan het sturen met iemand. 'Met wie ben je aan het sturen?', vraag ik. Ze kijkt meteen geschrokken op en begint te blozen. 'Jimmy?', vraag ik. Ze knikt en gaat meteen terug naar haar gsm. Ik moet lachen. 'Mila Santiago.', roept de dokter dan. Ik knik en sta op als Charlie achter me aan loopt. 'Wat fijn u terug te zien juffrouw Santiago. Zet u.', zegt de dokter. 'Zo hoe gaat het met u?', vraagt de dokter. 'Goed.', zeg ik. 'Ik heb de baby gisteren voor het eerst voelen stampen. Ik ben wel heel vermoeid de laatste tijd.' 'Dat is normaal. Daar hoeft u geen zorgen om te maken. U moet natuurlijk wel voldoende rust nemen.', zegt de dokter. 'Zal ik doen.', antwoordt ik hem. 'Zo gaat u maar op de tafel liggen. Dan kunnen we eens kijken welk geslacht uw kindje heeft.', zegt hij. Ik leg me op de tafel en doe mijn t-shirt omhoog als de dokter de gel op mijn buik doet. Charlie is langs me op een stoel komen zitten en houdt mijn hand vast. Hij gaat heen en weer met het machine over mijn buik. 'Dit is je baby nu.', zegt hij en wijst naar het beeld. 'Omg het is zo schattig.', zegt Charlie. Ze neemt meteen een foto. 'En zo te zien ... is het een jongen.', zegt de dokter. 'Ooh een kleine rocker.', zegt Charlie als ze me knuffelt. 'Ik ben zo blij.', zeg ik tegen Charlie. 'Ik zal dit even afprinten voor jullie.', zegt de dokter. Hij weet ondertussen dat hij het twee keer moet afprinten omdat Charlie ook graag een kopie heeft. Als de dokter de echo heeft afgeprint, maken we een nieuwe afspraak en lopen we het ziekenhuis naar buiten. 

'Het is een jongen.', roept Charlie uit als we het ziekenhuis uit is. Sommige mensen kijken ons raar aan, maar ik moet erom lachen. Ik vindt het nog altijd fijn als ze zo enthousiast is. Ze stuurt het meteen in onze chatgroep. 'Mila krijgt een jongen.' 'Laten we naar huis gaan.', zeg ik tegen haar. Ze knikt. Als we samen op ons gemak naar mijn huis wandelen tot Charlie zegt: 'Laten we naar het park gaan.', Ik knik als we naar het park wandelen in plaats van mijn huis. In het park zetten we ons in het gras, met zicht op de vijver waar eendjes een bad aan het nemen zijn. Ik leg me neer en met mijn handen op mijn buik staar ik naar de blauwe lucht, waar maar enkele witte wolkjes te zien zijn. 'Zalig.', zeg ik tegen Charlie. 'Hey Mila en Charlie.', komt opeens iemand bij ons zitten. Het is Jimmy. 'Hey Jimmy kom erbij.', zeg ik als hij bij ons komt zitten. Zo genieten we samen van het goede weer. 'Seg proficiat met die jongen van je.', zegt hij. 'Bedankt.', zeg ik hem. 'Nu kan ik amper wachten om hem in mijn handen te nemen.', zeg ik tegen Jimmy en Charlie. 'Je zal toch nog even moeten wachten.', zegt Jimmy lachen.'Ja vijf maanden.', zegt Charlie. 'Veel te lang.'zeg ik. 'Veel te lang.' We liggen daar een tijdje tot Charlie iets zegt: 'Jimmy en ik moeten gaan wij moeten nog iets gaan doen.', zegt ze. 'Is dat zo?', vraagt Jimmy. 'Ja dat is zo.', zegt Charlie en trekt hem recht. 'Jij geraakt wel thuis he.', zegt Charlie. Ik knik. 'Tot morgen.', zegt Charlie. 'Tot morgen.', zeg ik voor ze vertrekt en Jimmy met haar meesleurt. 

Jimmy Pov

'Waar gaan we nou heen?', vraagt ik aan Charlie die me met haar meesleurt. 'We gaan een kinderkamer kopen.', zegt ze. 'Wat? Waarom?', vraag ik. 'Wij hebben dat toch helemaal niet nodig.', zeg ik tegen haar. 'Nee wij niet, maar Mila wel. We gaan een kinderkamer voor Mila kopen.' 'Moet je dat dan niet doen met Mila.', vraag ik haar. 'Nee ik wil haar dat cadeau geven omdat ze het financieel niet breed heeft.', zegt ze. 'Wat ben je fantastisch.', zeg ik tegen haar. Als ik zie hoe ze haarzelf even ongemakkelijk voelt. 'Kom we gaan.', zegt ze. Als we samen een tram nemen naar de plaats van bestemming. Charlie en ik lopen door de Ikea. We gaan meteen naar de kinderafdeling waar we moeten zijn. Charlie loopt langs elke kamer en inspecteert ze één voor één grondig. 'Deze vindt ik wel leuk.', zegt ze. Als ze bij één van de kamers blijft staan. De kamer is blauw wat goed bij een jongen past. Het bedje is wit met blauwe accentjes erop. Er staan kleine blauwe autootjes op aan de buitenkant. De kast is wit met blauwe deuren. Er is ook een klein nachtkastje bij dat er hetzelfde uitziet als de kast. 'Laten we deze nemen.', zegt Charlie. Ik schrijf de nummertjes op die we nodig hebben om alles om te halen. Charlie kiest er ook nog een leuke blauwe mat bij en en blauwe gordijntjes. 'Zo nu hebben we alles.', zegt ze. Als ik in het magazijn als op de kar hebben geladen. 'En hoe gaan wij dat thuis krijgen?', vraag ik aan Charlie. We waren met de tram gekomen en met die dozen kunnen we echt de tram niet op. 'We kunnen Brandon bellen die zijn vader heeft een bestelwagen, waar we alles kunnen inzetten.', zegt Charlie. Ik kijk haar raar aan. Brandon? denk ik. Maar voor ik iets kan zeggen heeft ze hem al gebeld. We betalen de kamer en lopen naar buiten waar we wachten op Brandon en Rocco. Een kwartiertje later rijden ze de parking op. 'Hey Jimmy en Charlie.', zegt Brandon. 'Waarmee kan ik helpen?', vraagt hij. 'Die dozen.', zeg ik. Rocco heeft de deuren van de bestelwagen al opengegooit. Als we met z'n vieren alles inladen in de bestelwagen. 'Waarheen?', vraagt Brandon als we alle vier ingestapt zijn. 'Naar Mila.', zegt Charlie. 'Oké.', zegt Brandon als zijn vader de bestelwagen start en ze opweg gaan naar Mila haar huis.