Ghost Rockers : // De Toekomst

Terug thuis

Mila Pov

Ik zit op het vliegtuig. Nog een kwartiertje en ik ben terug in België. Eindelijk. Ik heb de hele nacht bijna gevlogen en heb gelukkig toch een paar uur kunnen slapen. Vandaag is het eindexamen van het DAM. Ik hoop dat ik kan gaan kijken ook al ben ik echt moe. Ik wil echt hun blikken zien als ze zien dat ik terug ben. Charlie zal me wel gemist hebben dat hoorde ik aan haar stem toen we een week geleden met elkaar belde. Meneer Bogaert belde me gisteren. Hij vertelde me het idee om te skypen met me zodat ik de anderen hun eindexamen kon zien zals Charlie had gevraagd. Toen ik hem vertelde dat ik naar huis kwam was zelfs hij blij. Ik zei tegen hem dat hij niks tegen de andere mocht zeggen. Zo blijft het toch nog een beetje een verassing. Ik ben al blij als ik sewes op de luchthaven papa een knuffel kan geven. Hem heb ik ook hard gemist al hadden we de afgelopen jaren niet zo een goede band.

Charlie Pov

Ik loop naar de theaterklas op zoek naar meneer Bogaert. Meneer roep naar hem. Hij draait zich om. Aah hey Charlie zegt hij. En wat heeft Mila gezegd ? vraagt ik. Ik zie hem denken. Het is goed voor haar. Ze zal morgen mee het eindexamen mee via skype volgen. Super zeg ik. Kan ik nog iets doen ? vraag ik. Nee dank je Charlie zegt hij. Ik loop terug de theaterklas uit naar buiten. Nog even ontspannen. Nog even genieten van de rust voor het eindexamen begint.

Mila Pov

Ik heb mijn bagage en loop nu naar de uitgang, waar papa op me zal wachten. Ik loop naar de deur en kijk even rond als ik hem zie staan. Ik loop naar hem toe en geef hem een stevige knuffel. Ooh wat heb ik je gemist zeg ik. Amai ik jou ook zegt hij lachend. Hij pakt mijn koffer en loopt met me naar de uitgang. Je hebt me al die jaren niet gemist en nu ben je één maand weg en je mist me al. Waar ga ik dat schrijven ? Ik moet lachen. Nu is het anders. Nu ben je mijn vader zeg ik. Hij knikt. Zo naar huis dan maar ? vraagt hij. Nee naar het DAM alsjeblieft zeg ik. Mijn vrienden doen hun eindexamen vandaag en ik zou er graag bij zijn. Tuurlijk zegt hij als we naar de auto wandelen.

In de auto begin ik zenuwachtig te worden. Te twijfelen. Wat als ze boos zijn op me ? Dat ik zomaar vertrokken ben ? Nee dat kan niet dan zou Charlie me toch niet om de twee dagen gebeld hebben. Maar Jonas. Ik heb niet gehoord de afgelopen maand en voor ik vertrok was hij wel heel verdrietig. Ooh Mila het komt wel goed spreek ik mezelf in als we de straat van het DAM in rijden.

Charlie Pov

We zitten met z'n vijven in de theaterklas. Jonas, Jimmy, Alex, Jules en ik. We staren naar de opzetting van het eindexamen. Meneer Bogaert komt naar ons toe gelopen. Gaan jullie hier zo blijven zitten ? vraagt hij. We halen onze schouders op. Weet je wat het examen is toch pas over een uur. Ga gezellig samen een wandeling maken om de zenuwen wat te bedaren. We knikken en staan dan allemaal op en lopen de theaterklas uit. Als we richting de hal lopen. Ik loop als eerste de hoek om en moet dan twee keer knipperen. Mijn mond valt open. Mila !!!! roep ik en loop naar haar toe om haar te knuffelen.

Mila Pov

Ik loop naar binnen op het DAM. Het voelt een beetje als thuiskomen. Ik loop door de hal. Als ik stemmen hoor. Bekende stemmen. Ik blijf staan als ik Charlie om de hoek zie komen. Ik zie ze stilstaan even knipperen van ongeloof en dan komt ze op me afgelopen Mila !!!! Ook Alex komt afgelopen. En Jimmy wat zachter en zo knuffelen we met z'n vieren. Ze laten me los. ik kijk. Recht naar hem. Ik kan het niet laten. Ik loop naar hem toe en knuffel hem. Gelukkig doet hij hetzelfde met mij. Ik heb je gemist fluister ik. Ik jou ook zegt hij. We laten elkaar los en kijken eelkaar diep in de ogen. Als wwe elkaar kussen. Dit heb ik zo gemist denk ik. Kom we gaan buiten zitten roept Charlie als we op de buitenplaats gaan zitten.

We gaan met z'n allen aan een tafeltje zitten. Ik dicht bij Jonas en Charlie gaat meteen over me zitten. Hoe komt he dat je al zo snel terug bent ? vraagt Charlie. dat wil je niet weten zeg ik omdat ik me er wel een beetje voor schaam. Vertel zegt Charlie meteen. Ik sla een zucht. Op de dansschool had ik een partner gekregen William. Ik moest met hem dansen maar ik vertrouwde hem niet echt. Dus bij lifts ging het niet altijd goed. En dan werd hij kwaad op me, hij schold me uit of riep op me. Tot gisteren. Ik was het beu. En ben beginnen terug te roepen. Tot hij zei. Kan je criminele vader je niet komen redden ? Ik werd kwaad en heb hem vol op het gezicht geslagen. Ik ben dus verbannen van de school. Maar dat was het niet. Ik vond de drukte van de stad ook niet echt leuk en ik was nog al eenzaam op mijn appartment daar dus ik ben wel blij dat ik terug ben. We hebben je ook gemist hor zegt Charlie met een lach. Heel erg zelfs zegt Jonas. Het doet me blozen.