Ghost Rockers : // De Toekomst

Kinderkamer

Charlie Pov

We zijn onderweg naar Mila. Ik hoop dat ze zo verrast gaat zijn als we bij haar aankomen. Ik wil dit echt doen voor haar. Ik wil er zijn voor haar. Ik wil haar steunen en ze verdient deze kinderkamer echt. Ik wil haar deze dan ook geven als teken van steun, vriendschap en liefde. Als Rocco voor Mila haar deur stopt. Ik stap meteen uit en bel aan bij Mila. Ik hoor voetstappen aan de andere kant van de deur. Als Mila de deur opendoet roep ik:' Verrassing.' Ik zie hoe ze geschrokken opkijkt. 'Wat is dit?', vraagt ze. Als Jimmy en Brandon de eerste doos naar binnen brengen. 'Dit is een kinderkamer.', zeg ik. 'Een cadeau van mij voor jou.' Ik zie hoe de tranen bij Mila in de ogen springen. 'Nee dat meen je niet.', zegt ze. Als de dozen één voor één naar binnen worden gebracht. 'Jawel.', zeg ik. 'Speciaal voor jou.' Mila pakt me vast en knuffelt me stevig terwijl tranen van geluk over haar wangen naar beneden rollen. Ze zou eens moeten weten denk ik. Brandon en Jimmy zetten als neer in de woonkamer. Mila had  de kamer waar ze wou dat haar baby sliep  nog niet vrijgemaakt. Er staan nog spullen van haar mama en papa en we moeten toch eerst de kamer schilderen voor de meubels erin kunnen.  'Dan ga ik eens dringend die kamer moeten opruimen.', zegt Mila die de dozen in het midden van haar woonkamer bekijkt. Ze nemen alle plaats in. 'Ik zal je wel helpen.", zeg ik tegen haar. 'Dat is fijn.', zegt Mila; 'Ik kom ook wel.', zegt Jimmy. 'Bedankt he jongens.', zegt Mila die Brandon en Jimmy een knuffel geeft. 

De volgende dag gaan Mila en ik aan de slag met de kamer die uiteindelijk de kinderkamer zal worden. De kamer staat vol met rommel en dozen, van Mila haar vader en moeder. Spullen waar Mila tot vandaag nooit afstand van heeft kunnen nemen. Mila, ik en Jimmy staan voor de deur en staren naar de bomvolle kamer die we moeten leegmaken. Mila slaat al en zucht. 'Ik stel voor dat we de dozen of de spullen die je graag wil bijhouden. Links in de gang zet en de spullen die je niet meer nodig hebt zet je rechts dan kan ik die op de aanhangwagen zetten. Die gaan later naar het containerpark.' 'Strak plan.', zeg ik tegen Jimmy. Als we aan de slag gaan. We pakken elke een doos en kijken wat erin zitten. Jimmy en ik laten het aan Mila zien of het weg mag of niet. Het zijn oude lp's, oude boeken, oude papieren, allemaal oude administratie van haar mama waarschijnlijk. De oude stoelen, lampen en kleren gaan meteen op de aanhangwagen, daar kan Mila toch niets meer mee aanvangen. Later komt ook Alex binnen om te kijken of hij niet kan helpen. Mila heeft haar ondertussen op de grond gezet terwijl ze elke doos inspecteert. Als ik de kamer binnenkom na een doos naar de aanhangwagen te brengen zit ze op de grond naar een foto te staren. Ik staar over haar schouder mee. 'Ben jij dat?', vraag ik haar. Ze knikt. Het is een oude foto van haar en haar mama waarschijnlijk. Het is zo mooi om te zien hoe geëmotioneerd ze ervan is. We moeten even wachten met inladen want Jimmy en Alex zijn de eerste lading dozen en spullen wegdoen naar het containerpark. Mila pakt een doos vast en doet deze open. Ik zie hoe kleine tranen in haar ogen springen als ze één van de foto's uit de doos haalt. Het is een foto van haar en Jonas. Deze foto was getrokken op het bal nadat we het Zwarte Oog opgerold hadden. Ze lachen allebei en zien er zo gelukkig uit. Ik ga langs haar op de grond zitten en sla een arm om haar heen. Ze zegt niets en dat hoeft ook niet. Ik pak de doos bij haar vandaan en kijk naar de andere foto's die erin zitten. Allemaal van haar en Jonas. Die had ze waarschijnlijk na zijn vertrek weggestoken, zodat ze hen niet meer moest zien. Vanonder zit iets zacht. Ik duw de foto's aan de kant en haal het zachte eruit. Het is een trui. De trui van Jonas. Ik doe hem open en  ik zie hoe Mila haar ogen nu ook gericht zijn op de trui. 'Dat is de trui die Jonas achtergelaten heeft.', zegt ze. Ze pakt hem vast en ruikt er zachtjes aan. Ze steekt alle foto's terug in de doos als ze de trui van Jonas rond haar bindt. 'Die mogen blijven.', zegt ze als ze de doos terug mijn kant uitduwt. 

Na een hele dag opruimen is de kamer eindelijk leeg. De enkele dozen die Mila wou bijhouden zijn de zolder opgegaan, waar ze niet meer in de weg staan. Ik en Mila staren naar de lege kamer die nu heel stoffig is. 'Hij is leeg.', zegt Mila. 'Jep. De kamer is klaar voor een nieuw hoofdstuk.', antwoordt ik haar. 'Dan kunnen we morgen verf gaan kopen, de kamer wat oppoetsen. Dan kunnen de jongens beginnen met verven en kunnen je meubels van de woonkamer naar de echte kinderkamer.', zeg ik. Ik zie hoe haar ogen glunderen als ik het zeg. Ze is zo gelukkig. Allez dat denk ik toch. 

De volgende morgen haal ik Mila op. We gaan verf kiezen voor op de kinderkamer. Zo kunnen we beginnen met verven en kunnen de dozen uit Mila haar woonkamer, want die staan nu echt ontzettend in de weg. 'Goeiemorgen.', roep ik als ik haar huis binnengaan. 'Ik ben in de badkamer.', roept ze. Ik zet me in de zetel omdat je door de dozen nog amper kan bewegen in het huis. 'Ik had Jimmy, Alex, Brandon en Mila haar vader Manuel al verwittigd dat ze morgen zouden kunnen beginnen met schilderen. We hadden zeker genoeg hulp zodat Mila zeker niets moest doen. Ze moet goed rusten. Dat heeft de dokter gezegd. 'Hier ben ik.', zegt Mila als ze uit de badkamer komt. 'Klaar om te gaan?', vraag ik. Als ze haar tas pakt. Ze knikt. We stappen in mijn auto. Ik heb eindelijk mijn rijbewijs, wie had dat ooit gedacht. Als we naar de verfwinkel rijden. De dichtbijzijnde doe-het-zelf zaak. Als we in de winkel zijn, kijken we naar de stalen verf die het best in de kamer zouden gaan. De kamer is blauw met wit, dus we moeten iets nemen dat daar bij past. Uiteindelijk hebben we kunnen kiezen. Eén muur schilderen we blauw in dezelfde kleur als de kamer. Eén muur laten we wit en schilderen we donkerblauwe sterren op en de derde muur in de kamer schilderen we lichtgrijs. 'Het gaat echt prachtig worden.', zeg ik tegen Mila als we wachten op onze potten verf die ze aan het mixen zijn. 'Als dat al klaar is, zal al een pak van mijn hart zijn.', zegt Mila. 'Komt allemaal goed.', zeg ik tegen haar. 'Jimmy, Alex, Brandon en je papa gaan morgen komen helpen. Zo kunnen twee of drie mensen de kamer schilderen terwijl er iemand al de meubeltjes in elkaar steekt. Zo hoef jij niks te doen en zodat we niet in de weglopen had ik gedacht om morgen voor baby spullen te gaan shoppen. Weetje papflesje, slaapzak, buggy, maxicosi en al die praktische zaken.', zeg ik. 'Dat is een goed idee.', zegt Mila. 'Want als ik morgen thuis zit wil ik ook iets willen doen en ik ga toch niet mogen dus als wij dat gaan doen heb ik toch tenminste iets te doen.' 'Voila.', zeg ik tegen haar. Ik neem de potten verf van de man van de winkel aan als we die betalen en dan vertrekken we terug richting villa Santiago. Waar morgen eigenlijk de 'grote' werken aan de kinderkamer kunnen beginnen. Eindelijk gaat alles een beetje vorm beginnen krijgen. De baby krijgt een goede thuis. Daar gaan we voor zorgen.