[15]
*cough cough* napatingin ako sa humawak ng likod ko. s-si AUSTIN?!!! O___O
“h-hoy! Bat mo hinahawakan yyyung likod ko ha?” sabay tapik ko ng kamay nya
“masyado ka kasing timawa! Ikaw na nga tong tinutulungan ikaw pa tong galit dyan!” sinisigawan nanaman nya ako. haaay. Umupo na sya dun sa tapat ko at nag simula ng kumain. Kumain nalang din ako tahimik kagaya nya.
“Austin” hindi nya man lang ako tinignan at dirediretso lang sya sa pag kain nya.
“ah ano. Ahm. “
“para kang tanga. may sasabihin ka ba?”
“ano ahm. Galit ka ba?”
“kumain ka nalang”
“Austin naman eh. Nakakaasar ka lang kanina kasi hindi mo kami tinulangan ni manang. Ayan tuloy tinamad ako. hindi narin ako nakapag luto”
“wag mo kong sisihin. Cooking is not my thing. Una na ko” umakyat na sya sa taas haaaay naman eh!
*she looks so perfect * biglang nag ring yung cellphone ko
Caller ID- <nics my loves>
“helo?” dinampot ko agad yung phone. Eh excited ako eh bakit ba?
[thea! Labas tayo. Nakakatamad eh walang magawa. Ay wag na! punta nalang ako dya sa inyo] ha?
“hindi pwede!” hindi sya pwede dito. Makikita niya si Austin
[bakit naman?]
“ah ano kasi maglilinis si manang rosa! Oo yun nga tama!”
[ah ganun ba. Punta nalang kayo ni iris dito samin, tutal malapit nang umuwi si ate nads at kuya travis]
“good idea nics! Pag usapan natin yan”
[sige antayin ko kayo dito. Bye]
“byeeeeeee” tinapos ko na yung pag kain ko at umakyat na sa taas para magbihis. Pagbaba ko nandun si Austin sa sala. Hmm.
“san ka pupunta?” nagulat ako kasi nagtanong sya, aba, himala ba ang tawag dun?
“kila nics”

BINABASA MO ANG
MS.NOTHING MEETS MR.POPULAR
Novela Juvenilat least i experienced what love feels like. charaught. drama lang yan haha.