mijn redding

hoofdstuk 3.

Demi POV:

Ik had net mijn allerlaatste concert gehad van de NeonLights Tour, ik was in Chicago toen ik besloot om een kindje te adopteren.

Het is soms best saai in je eentje in een tour bus of in een huis, na het goed doorsproken te hebben met mijn moeder, heeft ze toestemming gegeven.

Ik was zo blij!!!

Ik ben meteen gaan zoeken op internet.

Het allereerste wat ik vond was een girls-only weeshuis, en ik besloot om het te gaan proberen.

*de volgende dag*

Ik kwam aan bij het weeshuis, de foto's op de website waren veel vrolijker dan dat het in het echt is!, en klopte op de deur.

Na ongeveer 5 seconde werd deze al geopend, in de deur opening stond een overdreven opgewekte, slanke, mooie vrouw.

Ik had mijn haar net van roze weer terug geverfd naar bruin, en blijkbaar had ze mij nog niet herkend.

Ik stapte naar binnen, en mocht wachten in een grote ruimte met een aantal versleten bruine banken.

Zij riep alle kinderen bij elkaar in de ontvangstzaal (de plek waar ik wachtte).

Er waren een aantal super schattige meisjes van een jaar of 3, maar ik wist dat ik me meer op de wat oudere meiden moest gaan focussen. Die kleintjes zijn heel schattig, maar het is moeilijker te combineren met mijn werk.

Toen viel mijn blik op een meisje dat naar mij aan het staren was.

Ze stond op, en wou naar mij toe lopen.

Maar werd tegen gehouden door een groepje van 4 iets oudere meiden.

Ik hoorde hun dingen zeggen zoals: "denk je echt dat ze jou durft aan te kijken? Ze wil een LEUK kind adopteren"

Ze begon te huilen, en rende te trap op.

Snel nam ik een sprintje, en hield ik haar vast.

Ze krimpte in elkaar, en begon zich hevig te verzetten.

Toen ze achter haar keek, en zag dat ik het was, stopte ze met los proberen te komen.

Snel gaf ik haar een knuffel, Ik weet het zeker.

Dit word haar, Dit word mijn dochter.

Ik liep met haar mee naar haar kamer, en vroeg aan haar wat ze ervan vond als ik haar zou gaan adopteren.

"MIJ? Er zijn zoveel leukere, en blijere, en knappere meisjes dan ik?!" zei ze vol ongeloof.

"Ja jij!. Jij bent de leukste en de knapste! Wat vind je ervan? Ik weet zeker dat het goed komt, het voelt alsof we elkaar al ons hele leven kennen!"

Ze sprong in de lucht. "Ik zou het geweldig vinden! Het is mijn aller grootste droom!"

ohh, ik ben zo blij! Snel liep ik de trap af, naar Grace.

"Ik heb mijn perfecte dochter gevonden!, waar moet ik tekenen?"

Grace schoot in de lach, "en wie is jou perfecte dochter dan?" zei ze lachend.

"BELLA!" schreeuwde ik.

"Wat? Bella? weet je het zeker? dat rare nutteloze kind? Ze heeft een paar problemen he?".  

"Ja Bella, en ja ik weet het 10000 % zeker, praat niet zo over haar, ze heeft het moeilijk, maar ze is zeker niet nutteloos! En het maakt me helemaal niks uit hoe moeilijk het word, of hoeveel problemen ze heeft. Ik wil haar! zei ik boos.

"Uhm oke?" zei Grace

"hier is mijn kantoor, ga maar zitten, ik pak haar dossier en haar papieren"