mijn redding

hoofdstuk 13.

Demi's POV:

Op het moment dat de show klaar was, rende ik backstage naar Bella, wie aan het slapen was op de bank. Naya was weg.

"Bella" fluisterde ik zachtjes en ik schudde haar een beetje.

"Ze is eten aan het halen" brabbelde ze.

"Hoe weet je dat ik iets ging zeggen over Naya?" vroeg ik verbluft.

Ze ging zetten en rolde met haar ogen. Er verscheen een lach op haar lippen.

"niks" zei ze met een geheimzinnige lach.

Ik haalde mijn schouders op en we zaten in stilte. Ze was nog steeds niet de oude, en ik zag aan haar dat ze nog steeds in gevecht was met haar gedachten.

"Wie heeft er honger?" kwam een stem van achter me. Naya.

Ze hield twee plastic tassen vast, rekte zich uit en gaf er een aan Bella, wie walgend er naar keek. Ik zuchte, in twee strijd, ik kuste haar voorhoofd en gaf haar een glimlach.

Ze probeerde haar onschuldige act, lanzaam het broodje neer leggend. Ik keek boos naar haar, en Naya deed hetzelfde. Ik denk dat we haar bang maakte, want ze pakte het weer op en nam een een stukje.

"Oh, Demi ik heb er ook een voor jou" zei Naya, ineens heel zenuwachtig.

Ze gaf me een broodje. Onze handen raakte elkaar aan, en we hielden ze maar een beetje daar. We waren allebij in trance.

Bella hoestte, ons eruit trekkend. We trokken allebei onze handen terug, maar een verliefde lach bleef op mijn gezicht.

Bella gaf Naya een ENORM opvallende knipoog. Naya rolde simpel met haar ogen.

Bella lachte om mij, haar wenkbrauw ophalend. Ik keek haar raar aan.

Dacht ze dat ik VERLIEFD was op Naya? Oke, misschien was ik een beetje verliefd. Oke iets meer. Ik was hotel de botel, en het moment dat het uit was met haar vriendje, wilde ik het haar vertellen. Maar ik was bang.

Bang voor mijn gevoelens, en voor onze vriendschap. Wat zou ze ervan denken?

Ik keek naar Bella, verbluft. Ze rolde met haar ogen en probeerde te eten, langzaam kouwend op elk stukje.

Naya's telefoon ging af. Ze haalde hem uit haar zak en begon te praten met een nette stem. Ze hield haar vinger op, als teken van ik ben 1 minuut weg, en liep de kamer uit.

Bella staarde naar mij.

"Kan ik je helpen?" vroeg ik sarcastisch

"Mainn. Ze vind jou leuk, jij vind haar leuk. Vraag haar uit!" zei ze, alsof het compleet normaal is.

"Ze vind mij NIET leuk." zei ik ongemakkelijk.

"oh, kom op. Ze kijkt precies hetzelfde naar jou als jij naar haar. Verliefd. Het is creepy"

Ik lachte, wachtend op Bella om mee te lachen. Dat deed ze niet

"Ben je serieus?"

"Mhm."

Ik liet het tot me door dringen. Is het echt zo? Vond ze mij echt.... leuk?

"Sorry, werk telefoontje" verontschuldigde Naya en ze ging weer zitten.

"Geeft niet. Um, ik geef jullie wel even tijd met z'n tweeën." zei Bella, en ging weg van de tafel... Bank... Whatever.

We staarden allebij naar haar, ze gaf een onschuldig lachje, en ging naast Kelly en Paulina staan, wie haar allebij een high five gaven.

"Denk je dat ze dit hebben gepland?" vroeg Naya grinnikent.

"Oh, yeah. Geen zorgen, we nemen wraak" beloofde ik.

"dus, uhm.... Ja," concludeerde Naya ongemakkelijk.

Paulina en Kelly keken toe, met Bella naast hun.

"Het lijkt erop dat we een publiek hebben." zuchte ik.

Kelly keek van Naya naar mij met een lach. "Kus gewoon!" riep ze.

Ze liepen weg, en lieten ons alleen in de meeste ongemakkelijke situatie OOIT. Thanks guys.

"Nou, ik neem aan dat we allebei haar hebben gehoord." concludeerde Naya

Ik knikte, een beetje zenuwachtig. Okay, enorm zenuwachtig.

Vrij snel daarna, onze lippen waren maar een paar centimeters van elkaar verwijderd. Naya keek naar mij, en lachte wachtend op een goedkeuring. Ik knikte, en ze sloot de afstand tussen ons.

Vuurwerk.

Bella's POV:

Ze waren zo schattig samen. Toen we weg liepen, gaf ik Kelly en Paulina een knuffel. Vraag me niet waarom, maar ik vertrouw ze. Ze waren die coole tantes die iedereen aardig vond.

We hingen een beetje rond bij de jury tafel, starend in de nu lege zaal. Simon zat in zijn stoel en vulde een paar formulieren in.

"Dus jij bent de gemene, vieze Simon Cowell? Je ziet er niet gemeen uit." merkde ik op terwijl ik naar Simon keek.

Een deel van me was bang voor deze man voor me. Hij is lang! Soort van. Misschien ben ik klein, weet ik veel.

Hij deed zijn bril af.

"Dat ben ik. Je bent de problemenmaker Bella? Je ziet er niet zo uit." kaatste hij terug, maar in plaats van een scherpe, gemene toon. Lachte hij een beetje.

"Goed punt. Weetje, je bent cool Cowell." concludeerde ik.

"Geweldig." zei hij sarcastisch, zijn ogen gingen weer terug naar de papieren op de jury tafel.

"Ze is een mini Demi!" riep Kelly blij

Ik lachte mee. De nauwkeurigheid daarvan begon steeds meer te kloppen. Ik denk dat we veel overeenkomsten hebben.

Demi. Haar naam herhaalde zich in mijn hoofd, en schuldgevoelens begonnen op te spelen. Ik wikkelde mijn broodje in een servet, terwijl de rest afgelijd was gooide ik het in de prullenbak.

Zou jij eten, met het idee van dat spandoek in je hoofd?

Ik heb het beloofd. Ik heb beloofd dat ik zou herstellen. Ik heb beloofd dat ik het zou proberen. Ik heb gefaald.

"Bella.?" riep Demi, knippend met haar vingers voor mijn gezicht. Ik deinsde achteruit.

"ja?" vroeg ik.

"Ik roep je al de hele tijd. Let's go!"

"Ja, tuurlijk, sorry."

We zeiden gedag tegen iedereen en liepen weg. Ik liep achter Demi en Naya, wie hand in hand liepen.

"Daten jullie nu? EINDELIJK! We hebben allemaal gegokt hoe lang het zou duren." grinnikte ik.

We lachte samen en gingen in de auto zitten. Ik zat achterin met mijn hoofd tegen het raam.

"ohja, Bella?" riep Naya naar achter, om boven de luide muziek uit te komen. Demi deed het zachter.

"Yep?" zei ik rustig

"De prullebak zegt dank je voor je broodje." zei ze langzaam.

Ik liet het tot me door dringen. No. Fucking. Way.

"Ik, uhm, Ik had...." stotterde ik.

Demi pakte mijn hand. "Het is moeilijk, Ik weet het. Je komt er door heen." verzekerde ze me.

Ik knikte. Ik wist dat het waar was, maar het beeld van de spandoek van Brittney zat nog in mijn hoofd, en heel veel andere dingen die ik wil vergeten.