mijn redding

Hoofdstuk 18.

Austin's POV:

Ze trok terug. Haat ze mij? Ik had moeten wachten, of niet moeten kussen. Fijn, ik heb mijn vriendschap verpest.

"Sorry...Heb ik?" stotterde ik.

Ze gaf me een klein lachje en hield mijn handen in de hare.

Hier komt het, De hele 'laten we gewoon vrienden blijven' speech. Je weet wel, de ergste afwijzing ter wereld.

Ze trok me omhoog aan mijn handen en gaf me nog een lach. Deze was groter, guller.

Ze liep naar het raam en opende het, ze stapte eruit, op het dak en vertelde mij dat ik ook moest komen. Ze zat daar, op het randje, kijkend naar de wereld beneden ons, en grinnikte naar mij.

"Ik vind dat onze eerste kus speciaal moet zijn." gaf ze toe, blozend.

"Ik ben het 100% met je eens!" stemde ik in.

In stilte- niet een ongemakkelijke, maar een vredige. Staarde ik naar de sterren.

"Zie je die vallende ster?, het is zo mooi" en ik wees er naar.

"Austin?"

"Ja?"

"Dat is een vliegtuig" lachtte ze.

Haar lach maakte me gewoon.... gek.

Dat klonk raar.

We leunde naar voren, voor de 2e keer, en deze keer, trok ze niet terug. Ze maakte de eerste move, haar lippen duwde ze op mijne.

Mijn handen waren om haar taille, met hare om mijn nek.

Vuurwerk. Explosies. Zij voelde het ook, hoop ik.

We trokken terug op precies hetzelfde moment. Ze lachtte verlegen, and ik kon zien dat ze bijna geen zelfvertrouwen had.

"Je bent mooi" zei ik, hopend dat ze het zou aan nemen,

Ze kuste mijn lippen nog een keer lachend. Ze probeerde het complimentje aan te nemen, maar iets in haar schreeuwde dat het niet mocht.

"Geloof me babe"

Bella's POV:

Mijn hart smeltte toen hij me babe noemde.

Ik weet, het klinkt als een of ander cliche liefdesverhaal. Maar zo voelt het ook. En weet je wat? Ik vind het leuk.

Ik rilde, de kou drong mijn lichaam binnen. Mijn jas was binnen, wat mijn armen bloodgesteld liet, maar hij staarde niet. Het leek hem niks uit te maken, hij behandelde mij niet anders.

"We kunnen naar binnen gaan" suggereerde hij.

Hij stond op en stak zijn hand uit, die ik vast pakte. We slopen stil door het raam naar binnen. Naya en Demi stonden in de deur opening, lachend.

"Awwwww" riep Demi, toen ze ons hand in hand zag lopen.

We werden allebei rood, en Naya lachte.

De beschermende kant van Demi kwam opdagen.

"Jij. Je behandeld mijn meid goed, of anders kun je hier niet meer blijv-"

"Hey! Dems, laten we deze twee lovebirds alleen laten en tv kijken?" suggereerde Naya, Demi de mond snoerend.

Terwijl Naya Demi ongeveer de kamer uit duwde, draaide Demi om en vormde met haar mond de woorden 'Ik hou je in de gaten'.

Ik deed de deur achter hun dicht en liep terug naar Austin, wie mijn hand pakte.

"Sorry voor dat" verontschuldigde ik.

"Het is oke, geen zorgen"

"Goed, het is 8 uur- te vroeg om te gaan slapen. Wil je dat ik je laat zien hoe je moet bakken?" stelde ik random voor.

"Tuurlijk, wat bakken?"

"Ik denk dat we popcorn en cupcakes hebben" antwoorde ik.

"Ik kan popcorn maken, maar cupcakes heb ik nog nooit gemaakt"

Ik lachte, liet zijn hand los en liep naar de trap, stoppend op de eerste trede. "Race?" Vroeg ik, hij knikte.

We rende allebei naar beneden, hij versloeg me met een miliseconde. Ik gaf hem een knuffel terwijl hij zijn overwinnings dansje deed.

We racde verder naar de keuken langs Demi en Naya, naar het aanrecht. Ik pakte de cupcake mix en gooide het naar hem.

Ik pakte een kom, bloem, eieren en nog wat dingetjes. Ze werden op het aanrecht gegooid in een onwillekeurige volgorde.

-----------------------------------------

"Niet slecht, helemaal niet slecht" jureerde Austin, terwijl hij een hapje nam van gebakken cupcakes.

"Ik ga het ook proeven"zei ik zeker van mijn zaak.

De stemmen in mijn hoofd waren aan het schreeuwen, maar ik duwde ze aan de kant. Ik heb het recht om blij te zijn, en niks kan dat veranderen.

Toch?

"Nou, het is 9:30. Ik moet morgen naar school. Film marathon en dan slapen?" zei hij.

"Je kent me zo goed"

"Ik ga een film uit kiezen en omkleden" voegde hij toe.

"Wil je me niet helpen in deze opgeruimde keuken?" vroeg ik sarcastisch.

"Sorry, maar ik zal het moeten overslaan." grinnikte hij, zijn tong uitstekend.

Ik duwde hem speels weg en hij sprintte de trap op.

Ik ging terug naar het schoonmaken van het aanrecht. Ik draaide me om, want ik wou een ei in de koelkast terug leggen, toen Demi grinnikent voor me stond.

"What de fuck?!" schreeuwde ik en liet bijna mijn ei vallen. "ik schrok me dood"

Ze gaf me een stom maar grappig lachje.

"Hij mag blijven. Maar als hij je ooit pijn doet moet je het mij vertellen. Ik sla hem in zijn gezicht. Jullie zijn schattig!" zei ze in één adem.

"Jahaa"

"Demi ik heb het kouddd!" hoorde ik Naya roepen vanaf de woonkamer.

"Is dat mijn probleem?" riep Demi terug met een speelse lach.

"Ik heb een deken nodig."

"Er ligt ereen op de andere bank!"

"Maar... dat is zo ver weg. Ik heb je nodig!"

Demi rolde met haar ogen, maar kuste mijn hoofd snel en rende terug naar Naya. Er is zo veel liefde in dit huis dat het me bang maakt.

Toen ik boven kwam, lag Austin op mijn bed met de afstandsbediening in zijn hand. Hij had een boxer aan en een oud shirt, ik zwijmelde weg.

Okay, dat is meisjes achtig.

Ik pakte mijn pyjama en liep naar de badkamer, de deur sloot ik achter me. Ik kleedde me zo snel mogelijk om en kwam er uit, mijn haar in een paardestaart.

"Wat gaan we kijken?" vroeg ik en ik kroop tegen hem aan.

"Paranormal Activity 2" grinnikte hij

"Is het je bedoeling om mij nachtmerries te geven?"

Hij kuste mijn wang en wikkelde zijn arm om mij heen.

"Geen zorgen. Ik ben hier" beloofde hij.