mijn redding

hoofdstuk 17

Toen we thuis kwamen sprong ik uit de auto en rende naar de huiskamer, ik sprong op de bank en deed de TV aan.

ontspanning, dat is wat ik nodig heb. Om weer adem te halen, en verder te gaan met vechten.

Naya kwam binnen, duwde mijn voeten aan de kant, ging zitten en legde mijn voeten weer op haar schoot. Demi steelde de afstandsbediening en zette het op Discovery Channel

"Ik hou ook van jullie hoor" zei ik speels.

"Oh, dat weten we." lachte Naya.

Demi zat helemaal in de show, toen Naya, en als laatste ik ook.

"Hij heeft het gedaan, hij heeft haar zeker weten vermoord." concludeerde Naya toen er een reclame break kwam.

"Nop, het was de butler. Ik weet het zeker." reageerde Demi

Naya en ik keken elkaar aan, en we rolde beide met onze ogen. 

"Natuurlijk weet je het" zei ik sarcastisch.

"Shhhtt" zei Demi, ze deed haar vinger op mijn lippen toen de show weer terug kwam.

Er kwam een stukje waarin de slachtoffer's zoon op school was. Naya keek naar mij.

"Moet jij niet naar school?" vroeg ze

"Nee, het is 4 uur 's middags"

"Smartass, Ik bedoelde heb je geen leerplicht?"

Demi keek op en sloeg haar hand over haar mond.

"Shit, je moet morgen naar school" herinnerde ze zich.

Ik ging dood van het lachen. Ze was het vergeten? Damn, Naya had het haar niet moeten helpen herinneren. Ik glimlachte vals naar Naya.

Toen was er een klop op de deur. Demi gaf me een zielige blik. Ik zuchtte, stond op en deed de voordeur open.

Kendall stond daar, hij leek uitgeput. Achter hem was een jongen van ongeveer mijn leeftijd. Waarschijnlijk zijn broer.

Hij had warrig blond haar en zee blauwe ogen. Hij was lang, met een lip piercing waar hij continue op beet uit zenuwachtigheid, neem ik aan. Hij had een zwart met witte SnapBack, en droeg een vervaagde broek met een witte t-shirt en  jas.

Ik stapte naar de zijkant, liet hun beide naar binnen en deed de deur dicht achter hun.

"sorry dat ik stoor, maar dit is mijn broer Austin. Ik ben een beetje in de problemen beland en vroeg me af of hij hier kon blijven." zei hij snel.

"Wat de fuck heb je gedaan?" vroeg ik.

"Herrinner je je nog die keer dat ik was weg gerend omdat ik de politie achter me aanzat, ze hebben me gevonden. Mag het?" smeekte hij.

Ik keek over mijn schouder naar Demi, smekend. Ze zuchtte, knikte en keek terug naar haar show.

"Sure"

Hij kustte mijn hoofd en gaf zijn broer een knuffel, snel daarna liep hij weg. Austin stond daar ongemakkelijk, een klein rugzakje hing losjes over zijn schouder.

"Ik ben Bella" stelde ik mezelf voor, mijn hand uit stekend.

Hij schudde het stevig, lachte toen.

"Ik ben Austin" grinnikte hij

"Nou Austin, ik denk dat je boven slaapt bij mij, als je dat oke vind? Volg me!" riep ik, terwijl ik de trap op rende.

Hij liep langzaam naar binnen en gooide zijn tas op de grond, verlegen lachend.

"Dus jij bent Bella? Ik heb heel veel over je gehoord. Je bent in het echt nog mooier" vertelde hij.

Austin's POV: 

Bella was het mooiste meisje OOIT. Je kon aan haar blik zien dat ze het niet geloofde, maar ze blooste wel toen ik haar een complimentje gaf.

Ik denk dat ik eerst gewoon vrienden met haar wil zijn. Ik heb nog nooit een vriendinnetje gehad.

Maar het is zo onmogelijk! Ze is net zo verlegen als mij, maar probeert het te verbergen

Haar wangen werden weer een normale kleur en ik lachte warm naar haar.

"Dus....20 vragen?" vroeg ze onzeker.

"Ja tuurlijk, favoriete eten?" vroeg ik.

Ze werd lijkbleek en keek naar de grond. Ik had spijt van die vraag.

"Uhm, Pizza" besliste ze."Jouwe?"

"Ik leef op noodles, nog nooit gekookt." gaf ik toe.

Ze lachtte, en ik ook. Serieus- Kendall praat veel over haar, maar hij heeft nooit verteld dat ze zo....Geweldig? was.

---------------19 vragen later:-----------------

"Dat was leuk" Bella lachte en ging op haar bed liggen.

"Mee eens" ik knikte.

"Wil je tv kijken?" vroeg ze

"Ja natuurlijk. Heb je MTV? of iets anders, kan ook. Het is jouw huis." Stotterde ik, schamend keek ik naar de grond

"relax! Ik hou van MTV. Hardcore Pawn?"

"Ja tuurlijk"

Ik zat ongemakkelijk op het bed, net zoals zij. Toen ik de moed had verzameld ging ik dichter tegen haar aan zitten, en het leek haar niks uit te maken.

Halverwege de show probeerde ik die hele afgezaagt move, dat de jongen gaapt en 'per ongeluk' zijn arm om haar heen slaat.

Ze haalde het niet weg, maar liet mijn arm op haar schouder rusten. Yeah!

Ik fromelde een beetje aan haar armbandjes. Ze verschoven, een paar centimeter, en ik zag het.

Kleine, rode lijntjes. Vers en veel.

"Bella?" begon ik.

Ze trok haar arm terug toen ze door had wat er gebeurde. Ze leek beschaamd.

Ik duwde haar haar weg van haar ogen, en ging met mijn duim over haar oudere littekens.

"Het was niet de bedoeling dat je die zag" verontschuldigde ze zich.

"Het is oke Bella. Geheimen verwoesten levens. Ik ben blij dat ik het weet. Dat betekend dat ik kan helpen" zei ik.

"Iedereen wil me helpen, alsof ik gebroken ben. Maar dat is niet zo. Ik ben oke" zei ze koppig.

"Natuurlijk niet. Je hebt gewoon een duwdje in je rug nodig zodat je kan schijnen als de ster die diep in jou weggestopt zit. Weet je, je bent een stuk mooier als je een lach op je gezicht hebt. Iedereen wil die lach zien, en we gaan eraan werken totdat hij automatisch op je gezicht zit." zei ik eerlijk.

Ze was stil. Sprakenloos.

"Ik weet dat je dit waarschijnlijk heel vaak hebt gehoord. Kendall heeft het je vast verteld, en je moeder, en wie dan ook die beneden zit. Maar het komt goed, als je ervoor wilt vechten. Je beslist over je eigen toekomst. Het word moeilijk, maar ik beloof dat ik er altijd voor je zal zijn. Je hebt je eigen leger Bella. Dit zijn jouw littekens van het gevecht. Maar ze vervagen."

"Je lijkt op je broer"

"Ik? lijk ik op Kendall? Ja tuurlijk" grinnikte ik.

"Nee serieus! Je bent wijs en lief. Het enigste verschil is dat jij even oud bent als ik, en jij hebt een vriendin"

"Ik heb geen vriendin" gaf ik toe.

"Mooizo" grinnikte ze.

"Waarom, mevrouw Lovato. Flirt je met mij?" vroeg ik met een kakkerig accent.

Ze knikte, en we staarde allebei naar elkaar voor een lange tijd, met maar een paar centimeter tussen ons.

Haar ogen glinsterde, en de gulle lach die ze droeg was geweldig, en lichtte haar hele gezicht op.

Ik leunde naar voren, en.........