mijn redding

hoofstuk 29.

Ik zat aan tafel, mijn eten rondschuivend op mijn bord. Het was een tosti kaas, yummy, en VOL MET CALORIËN. Ik zuchtte uit afkeer.

"Eet" commandeerde Demi. Er was iets in haar stem dat mij zei dat ik hier niet onderuit kon komen.

Ik beet in mijn tosti, en liet los uit verschrikking. Niet omdat het vies was, maar ik voelde de caloriën , nu nog steeds, ophopen.

Ik at ongeveer de helft. De rest gooide ik snel weg, ondanks Demi's ijzige staar

"Wat? Ik heb geen honger" loog ik

Ze rolde haar ogen, en legde haar hand op de mijne

"Dit gaat niet werken, dat weet je. Ik zie door dat leugentje heen. Je hebt het geprobeert en daar gaat het om" zei ze met een geruststellende lach.

Naya pakde haar en Demi's bord en ruimde de tafel af.

"Dankje babe" grinnikte Demi

Naya lachte terug, en een kus op haar wang. Ik zat daar ongemakkelijk. Ik hoor hier niet te zijn moment.

"Shit, ik moet in de studio zijn!" herrinerde Demi, ze sprong op.

Naya zuchtte. "Baby, je werkt te hard. Je hebt Bella nu, en je bent duidelijk moe. Je verdient een dag of twee vrij" zeurde ze

Een rare spanning groeide tussen hun in die paar seconde van stilte.

"Je zegt dat ik te hard werk? Ik moet hier het huis draaiende houden. En mijn fans, ze verdienen niks minder dan het beste. Ik geef hun niet zomaar op"  snauwde Demi

"Ik zeg dat niet Demi. Ik zeg dat je nu een kind heb, en elke dag drop je haar bij de speelhal. Je haalt haar bijna nooit op van school, dat doe ik altijd, of ze loopt. Je bent nooit thuis na school. Ze is alleen, of ze komt naar MIJ. Ik heb haar niet eens geadopteerd! Niks tegen jou Bella. Maar Demi, ze heeft je nodig! Dit is een groot ding."

Demi's ogen waren op mij gericht, alsof ze verwachtte dat ik het voor haar opnam.

"Nou Bella? Nog iets aan toe te voegen?" snauwde ze

Ik heb Demi nog nooit zo gezien

"N-Nee" stotterde ik

Haar gezicht verzachte, toen haar mobiel ging.

Ze kusde me op mijn hoofd, Naya werd genegeerd.

"Ik hou van je, okay?" zei ze zachtjes

Ik knikte, en met dat liep ze weg, nog steeds rood en waarschijnlijk pissig.

De deur sloeg dicht, wat Naya en mij alleen liet aan de tafel

"Ugh het was niet de bedoeling dat we ruzie zouden krijgen" zuchtte ze, gefrustreerd

"Elk koppel heeft ruzies" merkde ik op.

"Ja, maar...." ze maakte haar zin niet af.

Ik stond op, maar Naya leek aardig overstuur

"Ik moet het goed maken met haar" zei ze, meer tegen haarzelf dan tegen mij

Ik keek haar met een vieze blik aan

"Oh, hou op. Niet op die manier" lachte ze

"Tuuuuuuuuuurlijk" zei ik sarcastisch

"Ik weet niet eens wat ik fout heb gedaan!"

"Zie je, dat is het probleem. Als koppels ruzie hebben, de ene weet niet wat diegene fout heeft gedaan. Je moet nog steeds doen alsof je er spijt van heb, ook al heb je hartstikke gelijk. Koop iets leuks voor haar" stelde ik voor