mijn redding

hoofdstuk 64

Bella's POV:

De bus kwam piepend tot stilstand bij een mega stadeon van drie verdiepingen en meiden die de bus omsingelde terwijl ze schreeuwde en huilde.

Demi smeekte me om mee te gaan, maar no way, ik stap liever op een lego blokje dan dat ik omsingeld word met mensen. Je kan wel zeggen dat ik banger ben voor mensen dan voor idunno haaien ofzo.

Waarom? Omdat ik kwetsbaar ben. Ik vind het totaal klote om het toe te geven maar het is waar. Ik ben serieus bang voor alles en iedereen.

Het zijn de nachtmerries. De dingen die ik heb meegemaakt. In alles wat ik zie of ruik zitten herinneringen. Terwijl het nu juist zo 'goed' gaat, denk ik.

Nu zit je hier, waar dat dan ook is, en lees je dit. En ik weet zeker dat je mij gaat haten voor wat ik nu ga doen.

Nou dan heb ik slecht nieuws voor je, je bent niet de eerste. Welkom op de kilometers lange lijst.

Kom op, ik verveel me te pletter, ik kon een beetje gaan twitteren. Maar daar staat zo veel haat op dat ik dan wel gestoord moet zijn.

Ik kon tv gaan kijken, maar dat is dood en dood saai.

En laten we eerlijk zijn. Hier zitten en in mijn eentje een beetje zitten schaken is nou ook niet iets waar ik zin in heb.

Dus, waarom zou ik niet van de prachtige stad waar we in staan genieten? ja, ik weet het waarschijnlijk niet mijn beste idee. Maar heu, ik heb nooit gezegt dat het slim was, of dat het Bella bestendig is, want dat is het niet.

Dus wat ik besloot te doen? Ik marcheerde de bus uit, de ene voet achter de andere aan, en zo begon ik mijn mini avontuur.

-----------------------------------------

De stad was aardig groot. Heel veel winkeltjes en smalle straatjes. Te veel mensen, waardoor ik me een beetje ongemakkelijk voelde, maar ik hoef nooit precies alles naar mijn zin te hebben, en ik ben blij met wat er wel naar mijn zin is.

Er was een best wel leuk uitziende tattoo shop naast een random 7-11. Nou, herinner je even dat ik me dood verveelde, en als ik me dood verveel dat denk ik niet zo goed.

Wanneer denk ik uberhaupt wel goed?

Ik liep naar binnen, en werd gegroet door een badass uit ziende man achter een bureau ding. Hij ziet er echt uber badass uit, en ik overdrijf echt niet.

Hij had een fucking leren jasje waarvan de mouwen eraf waren geknipt, wat zijn twee vol getatoeerde armen liet zien. Hij had een klein baardje, en een zwarte hoed op die je in die horror films wel eens ziet bij de vijand.

"Sorry kid, je moet acttien zijn of een ouder bij je hebben." zei hij met een lage doorgerookte stem.

"Wat nou als ik je vertel dat ik 18 ben? En ik misschien wel...... 100 euro in mijn zak heb zitten." antwoorde ik onschuldig, ik had serieus 100 euro bij me, krijg je ervan als je met Demi samenwoont.

Hij grinnikte. "Nou, als je 18 bent en je geld in je zak hebt, zou ik je deze kant uit wijzen."

Hij leidde me richting een stoel, en gaf me een boekje met tattoages die ik kon nemen.

Maar geen van hun sprongen er echt uit. Met ineens een explosie aan inspiratie, pakde ik mijn mobiel en zocht een foto op die Lenna en ik hadden gemaakt op de dag dat ik wegging.

Het was er een van ons, terwijl we beide onze hand lieten zien waar we een symbool hadden getekend met een zwarte marker. Demi noemde het onze gang sign.

Het was een peace teken met een bliksem straal er door heen. Best wel coollig.

"Kan je dit doen?" vroeg ik hem, terwijl ik de foto liet zien.

Hij knikte. "Goede keus. Heb je ooit al eerder een tatoage gehad?"

 Ik knikte, en liet het hem zien. Hij keek een beetje geschokt. Ik bedoel, het gebeurt niet elke dag dat een dertien jarig kind een tattoo shop binnen loopt met een tattoo, en er nog een wilt.

In totaal duurde het ongeveer een uur, aangezien hij niet alle algemene voorwaarden hoefde uit te leggen, en de legale procedure moest doen. Demi gaat mij zoooo fucking vermoorden..

Hij was een aardig coole gast. Vertelde mij dat als ik ooit iets nodig had zijn deur wijd open stond. En hij maakte zelfs een foto voor me om naar Lenna te sturen.

Hoe dan ook, mijn schouder deed kaulo veel pijn. Het was helemaal rood en ranzig, wat je kan verwachten als je een tattoage had gekregen van een man die in een heel klein gebouwtje werkt achter de 7-11.

Dit is een van die momenten waar YOLO wel geschrikt is, maar het is super irritand, dus ik ga het niet zeggen.

---------------------------------------------

Terug kijkend lijken al die straten op elkaar. En na een uur van in super turbo stand de weg terug proberen te vinden gaf ik het toe. Ik ben verdwaald.

Gelukkig had ik nog 1 redding. Achter de schreeuwende fangirls aan lopen. Thank you, Demi, Naya, Selena, Fifth Harmony, Little Mix, Cher en iedereen voor beroemd zijn.

En voor dat ik het wist was ik weer terug. De meiden waren ook al terug. SHIT.

"Waar was je?" begon iedereen mij te vragen de seconde dat ik naar binnen stapte.

"Ik was even naar buiten gegaan om de omgeving te ontdekken."

"En je had niet eens even kunnen bellen?" vroeg Demi.

Ik zuchtte. Ze leek niet heel erg boos, wat me blijer maakte, maar ook banger. Ze leek meer... Verdrietig?

Iedereen leek super gespannen zonder enkele reden.

Like, De spanning was zo dik, de bus barste bijna uit elkaar omdat het er niet meer in past.

Ik zag Cam met haar lippen de zin vormen: Zullen we het haar vertellen? naar Demi.

Volgens mij ben ik de haar in het verhaal? What the fuck moeten ze mij vertellen?

Uhm ja jullie moeten her 'haar' vertellen. Want 'zij' is mega nieuwschierig.

Demi werd nog meer gespannen, en knikte langzaam. Maar ze keek alsof ze bijna begon te huilen.

"Okay, what the fuck is going on?"

Demi pakde me bij mijn schouders, wat mij een mega pijnscheut gaf, maar ik bewoog niet.

"We moeten even met zn tweetjes praten"

Oke, nu ben ik bang. Heel, heel, heel erg bang.

Demi zette me neer op mijn bed, en soort van staarde naar me. 

"Aarde aan Demi?" grinnikte ik terwijl ik mijn vingers voor haar ogen knipte.

Ze schrok uit haar dagdroom, en lachte zwakjes naar me. Ik zuchtte.

"Bella" begon ze, maar ze gaf het op en sloot haar mond.

"Demi."

Stilte. Toen...

"Bella. Weet je.... Het leven is raar. Het brengt ons heel veel dingen waar als we er over nadenken... we er niks van snappen. Waarom we eruit zien zoals wij er uit zien. Maar deze dingen zijn je gegeven omdat je dit aankunt. En ik weet dat het nu verschrikkelijk zal zijn, maar langzaam aan word het beter."

Okay, dit klinkt als een hele ongewone seksuele voorlichting.

"Demi, wat bedoel je?"

Nog meer stilte.

"Lenna....is overleden"

----------------------------------------------