mijn redding

hoofdstuk 38.

"Bella, word wakker." fluisterde Lenna, mij aan mijn schouder schuddend.

Ik gaapte, opende mijn ogen en werd gegroet door een lachende Lenna.

"Wat?" vroeg ik moe.

"We gaan landen"

"Dus?"

Ze keek naar beneden, haar wangen waren rood van schaamte. "Ik ben bang."

"Er is niks om bang voor te zijn." beloofde ik haar.

Ze kneep in mijn hand toen het vliegtuig begon te dalen. Haar gezicht was geweldig. Ik grinnikte heel zacht, zo zacht mogelijk zodat zij het niet zou horen. Als je Lenna nog niet boos heb gezien, wees er zwaar trots op.

We landde veilig, ookal was Lenna er heilig van overtuigd dat we met zn alle naar de hemel zouden gaan. De paparazzi ontwijkend, duwde we ons een weg naar de bagageband en pakde miljoenen koffers. Lenna, Demi en Naya hadden werkelijk al hun kleren meegenomen. Typisch.

Demi spotte Dallas vrij snel en rende er naar toe, mij, Lenna en Naya ongemakkelijk achterlatend. Ik gaf Maddie een verlegen zwaai, en duwde Lenna er naar toe.

"Maddie, dit is Lenna." stelde ik voor.

"Leuk je te ontmoeten." zei Lenna in een volwassen toon.

Ik keek naar haar, ik voelde een lach opkomen. "Je hoeft je niet netjes ofzo voor te doen. Maddie is cool."

"Goed. Want ik weet niet hoe lang ik het volhoud om te praten als een robot." Grinnikte Lenna, ze zuchtte uit opluchting.

Dalles rende naar ons toe, Demi en Naya liepen een stukje achter haar, ze hadden een van hun 'romantische koppel' momentjes.

"Al de andere mensen zijn in ons huis. Zijn jullie klaar?" vroeg ze, mij in een side-hug trekkend.

Ik gaf haar een groote gulle lach, rende naar de auto en gleed in een stoel. Lenna legde haar hoofd op mijn schouder, ze gaf me een vermoeide blik. Ik lachte en liet haar haar hoofd weer terug leggen, vooral omdat ik bang was om haar pissig te maken. Een vermoeide Lenna is een snel geïriteere Lenna. Daar kwam ik achter in de week dat ik haar ontmoette.

Dalles liet Neon Lights uit de speakers knallen, wat al op de radio was. We zongen allemaal mee, helamaal in het liedje opgenomen totdat we bij het huis aan kwamen. Demi piepte opgewonden, ze stuiterde op en neer en rende naar binnen.

Ik duwde Lenna van me af, maar ze weigerde om wakker te worden. Ik zuchtte.

"Maddie," fluisterde ik. "Kan je mijn koffer meenemen? Pleaseeee," smeekde ik,

Ze lachte, knikde en rende naar de achter kant van de auto om mijn ENE koffer mee te nemen. Naya heeft volgens mij die van Lenna al meegenomen.

Ik tilde Lenna op en liep met haar in mijn armen naar het huis. Is dit niet het perfecte moment om haar wakker te maken?

"Uh, Bella. Wat ben je aan het doen?" vroeg Demi.

"Ze is in slaap gevallen." zei ik simpel toen ik Lenna op de bank neerlegde.

"Je bent zo lief!" riep Naya.

"ugh. Ik sta bij haar in het krijt nu."

Maddie wiggelde met haar wenkbrauwen, ik duwde haar speels. "Niet op DIE manier."

"Tuuuuuuuuuuurlijk" zei ze sarcastisch.

Ik rolde met mijn ogen, liep naar Eddie en Dianna en gaf ze een knuffel.

We hingen rond op de bank voor een tijdje, totdat het 11 uur 's avonds was en we allemaal doodmoe waren.

Lenna en ik sliepen op Maddie's kamer, en ik weet niet waar de rest slaapt. Het enigste wat ik weet is dat ik verschrikkelijk moe ben.

Ik pakde een extra kussen en deken, en gooide mezelf op de grond. Lenna lag naast me en Maddie sliep in haar eigen bed. Ik wil gewoon slapen.

Maar ik viel maar niet in slaap. Ik draaide, telde schaapjes en telde tot tien. Maar ik kon het niet. Ik was gewoon té moe om te slapen,als je dat nog snapt dan.

"Dude, ga slapen. Je houdt mij wakker" zeurde Lenna, ze legde haar vinger op mijn lippen.

"Zo aardig" mompelde ik.

Ze negeerde me, en speelde met een streng van mijn haar tot ik in slaap viel. Een droomloze, rusteloze slaap. Dat zeker.