mijn redding

hoofdstuk 36.

Bella's POV:

Het weekend kon niet sneller komen. April heeft me de afgelopen dagen elk uur gebeld, en is naar mijn school gekomen. Ik heb haar compleet genegeerd, maar ik zal eerlijk zijn. Het is aardig eng.

Ik liep naar huis met Lenna, liep met haar mee naar haar voordeur en gaf haar haar rugzak, wie ik aardig genoeg was om te dragen.

"Dank je wel mevrouw" grinnikte ze.

"Je bent gewond. Ik ga je niet met een zware rugzak laten zeulen." zei ik met een lach.

"Wil je een geheimpje horen?" vroeg ze, ze trok me dichterbij, leunde tegen mijn oor."Ik ben niet echt gewond, gewoon lui."

Ik trok terug, sloeg haar speels tegen haar hoofd en pruilde nep. "Bitch" mompelde ik.

"Hey, ik heb je wel bedankt!" verdedigde ze, maar ze hield haar serieuze gezicht niet vol.

"Ja, ja, ja ja. Slaap lekker Len"

Ik draaide me om, met zo'n hairflip. Zij deed het zelfde en ik liep verder, lachend.

Ik rende naar huis, greep mijn sleutels en opende de deur. Er was helemaal niemand. Ik zuchtte, gooide mijn rugzak neer en sprong op de bank. Ik greep de afstandsbediening en zette MTV aan.

Er was een klop op de deur, wat me uit mijn concentratie haalde. Ik stond op en sloop naar de deur.

Demi en Naya hebben sleutels, toch? Misschien is Lenna iets vergeten. In mijn rugzak?

"Wie is daar?" commandeerde ik met een lage stem.

"Erg intimiderend hoor." zei iemand. Iemand die ik maar al te goed ken.

"Oh, hey April! Bella is nu niet thuis," zei ik, ik probeerde Demi's stem na te doen.

"Doe de deur open." commandeerde ze, ze klonk doodmoe.

I zuchtte, deed de deur open. Ze duwde me aan de kant, racede naar binnen, en ging als een aardappel op de bank zitten.

"Wat?" gromde ik.

"Waarom heb je mijn telefoontjes niet beantwoord?"

Ik zuchtte. Heeft ze de situatie nou serieus echt niet door?

"Ik had je verteld dat ik niet meer die weg in sla. En dat is precies hetgene wat je mij bijna liet doen."

"Weg?" vroeg ze, haar wenkbrauw ophalend.

"Ja, weg, pad whatever. Het pad waar ik lang genoeg op ben geweest. Het lange, oneindige bos van alles wat ik wil ontwijken."

Ze hield haar handen verdedigend op.

"Ik gaf je een beetje alcohol, span maar een rechtzaak tegen me aan."

"Weet je, dat ga ik denk ik doen."

Op die woorden, angst was van haar gezicht af te lezen. Ik grinnikde overwinnend.

"Kijk, ik weet niet wat er met je is gebeurt. Ik denk dat Demi je heeft veranderd in een kutkindje. Maar ik mis de oude jij, kiddo."

"Oh, de oude ik? Het depressieve kind? De gek wie een pakje sigaretten rookde per dag? Je had dat liever?!"

"Nou om eerlijk te zijn, je was een stuk cooler toen." antwoorde ze.

"Ga de fuck weg." Commandeerde ze.

"Oh, kom op Bella. We weten beide dat een sigaretje, of een biertje geen kwaad kan." Zei ze, ze hield een sigaret voor mijn neus.

Ze wou het aan mij geven, maar ik duwde het weg.

Weiger. Weiger. Weiger.

"Gedraag je." Zei ze, ze hield het tussen haar tanden en stak het aan.

We zaten daar in stilte. Ik wil dat ze weg was, maar laten we eerlijk zijn. Ze kon me vermoorden als ze daar zin in had.

"Weet je zeker dat je er geen een wilt?" vroeg ze.

"Ik weet het zeker." besloot ik.

Ze zuchtte, ze blies lachend uit, recht in mijn gezicht.

De verleiding groeide met de seconde. Zonder dat ik het door had pakde ik een sigaret die ze had neergelegd.

"Brave meid. Dat is de Bella die ik ken." juichde ze.

Toen had ik door dat ik een sigaret in mijn handen had. Ik gooide het op de grond, verafschuwd, April's lach verdween.

De deur ging open, Demi verscheen. Toen ze April zag werd haar hoofd rood van woede.

Naya stond achter haar, soort van Demi alles latend doen waar ze zin in had. Een tip- Steek NOOIT een poot uit naar Demi. Uiteindelijk krijg je haar en haar lovatic's op je dak.

"Ga weg bij Bella!" blafde ze haar toe.

"Wat wil je tegen me doen, Pop Star?" mokde April.

Naya hield Demi vast, haar proberend af te leiden.

"April. Wegewezen." snauwde ik.

April keek naar me, flabbergasted.

"Je verkiest HAAR over MIJ? Ik heb jaren voor je gezorgd. Je hebt haar pas net ontmoet! Die gek heeft je verschrikkelijk veranderd, kiddo. Ze moet zich schamen." merkde ze op.

De rest ging vaag voorbij. April stormde op Demi af, toen Naya en ik op April af.

Ik kende al April's moves. Ze deed alsof ze links sloeg, maar sloeg met rechts, maar ik was voorbereid. Ik ontweek beide handen, en ramde met mijn vuisten op haar borst.

Ik bleef slaan, en werd zelf maar 1 op de 4 keer terug geslagen ofzo. Naya stond daar een beetje in schock dat ze eindelijk herstelde en mij van April af trok.

April probeerde weer op haar voeten te staan, ze gaf me een venijnige lach. "Zozo, ik heb je aardig goed leren vechten hé?" gokte ze, hakelend.

Ik zuchtte, en duwde mijn haar achter mijn oren zodat ik alles weer kon zien. Er was bloed op mijn knokkels, maar ik kon niet zien of het mijn bloed of de hare was.

"Ga weg." spotte ik, kuchend. Ze kreeg het voor mekaar om mij tot het uiterste te drijven.

"Zorg er maar voor." daagde me ze uit.

Demi begon te praten."De politie is hier over tien minuten."

April keek verschrikt, toen verslagen. Ze stormde weg als een vijf jaar oud kind wat niet zijn zin krijgt.

"Heb je echt de politie gebeld?" vroeg ik.

Ze lachtte "Nope"

We zaten maar een beetje, herstellend van het hele gebeuren. Totdat Demi de wonden rond om mijn oog zag.

Ze haastte me naar de badkamer, greep een nat washandje en drukde het tegen mijn oog. Ik kromp in elkaar door de kou.

"Dat word een blauw oog." grinnikte ze zacht.

"Dat is het waard." grijnsde ik.

"Nou, laten we hopen dat dit snel voorbij is."

Ik bleef stil, lachend, het gevecht herhalend in mijn hoofd.

Voor de duidelijkheid, Ik heb gewonnen.

Soort van.

------------------------------------------------

Een uur later:

Ik zat op de bank met Demi en Naya. Het was zo'n moment dat ik nooit heb gehad toen ik kind was- Zulke familie momentjes die je je de rest van je leven onthoud.

Ik deed mijn ogen dicht. Nou-Oog. Eentje was te opgezwollen om hem dicht te doen, maar dat maakt mij nu even niet uit.

Ik viel in slaap, de pijn negerend en viel in een vredevolle rust.

Hopelijk was dat de laatste keer dat ik April zag.